تحقیقات گذشته نشان داده است که روزه‌داری متناوب، نوعی رژیم غذایی شامل اجتناب از صرف غذا در ساعت‌هایی از روز و غذا خوردن در بازه زمانی مشخص، می‌تواند در کاهش فشار خون و کاهش وزن موثر باشد اما روز دوشنبه در نشست‌ علمی انجمن قلب آمریکا در شیکاگو تحلیلی ارائه شد که این ایده را که روزه‌داری متناوب برای سلامتی قلب مفید است، به چالش می‌کشید.

بر اساس گزارش‌ها، محققان دانشکده پزشکی دانشگاه شانگهای جیائو تونگ در چین متوجه شدند افرادی که صرف غذا را به کمتر از هشت ساعت در روز محدود می‌کنند، در مقایسه با افرادی که بین ۱۲ تا ۱۶ ساعت طی روز غذا می‌خوردند، طی یک دوره متوسط هشت ساله، ۹۱ درصد بیشتر در معرض خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی‌عروقی بودند.

این پژوهش یکی از اولین تحقیقاتی است که ارتباط بین غذا‌ خوردن در محدوده زمانی خاص و خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی‌عروقی را بررسی می‌کند.

این تحلیل که هنوز تحت بررسی و مطالعه محققان و پژوهشگران دیگر قرار نگرفته و در مجلات علمی منتشر نشده است، بر اساس داده‌های مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها از نظرسنجی ملی بهداشت و تغذیه بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۸ که محققان پاسخ‌های حدود ۲۰ هزار بزرگسال را درباره آنچه حداقل طی دو روز می‌خوردند، ثبت کرده بودند، انجام شد. آن‌ها سپس افرادی از این جمع را که پس از دوره پیگیری هشت ساله، به دلیل بیماری‌های قلبی‌عروقی فوت کرده بودند، در نظر گرفتند.

ویکتور ونزه جونگ، یکی از نویسندگان این تجزیه و تحلیل، تصریح می‌کند که هنوز زود است تنها بر اساس این تحقیقات، توصیه‌های خاصی برای روزه‌داری متناوب ارائه شود.  به گفته او، روزه‌داری متناوب در کاهش وزن و سلامتی قلب و عروق برای دوره‌های کوتاه‌مدت مانند سه ماه موثر است اما در مورد دوره‌‌های طولانی‌تر مانند روزه‌داری طی سال‌ها باید احتیاط کرد.

رژیم‌های روزه‌داری متناوب بسیار متفاوت‌اند. از محبوب‌ترین آن که محدود‌ کردن صرف غذا به شش تا هشت ساعت در روز است تا رژیم پنج به دو که در دو روز غیرمتوالی ۵۰۰ تا ۶۰۰ کالری دریافت کنید و در پنج روز باقی‌مانده یک رژیم غذایی معمولی دارید.

جونگ با اشاره به مشخص‌ نبودن رابطه بین روزه‌داری متناوب و خطر مرگ‌ ناشی از بیماری‌های قلبی‌عروقی، به این نکته در مشاهداتشان اشاره کرد که افرادی که صرف غذا را به کمتر از هشت ساعت در روز محدود کردند، نسبت به افرادی که به مدت ۱۲ تا ۱۶ ساعت غذا می‌خوردند، توده عضلانی بدون چربی کمتری داشتند. توده عضلانی بدون چربی کم با خطر مرگ به دلیل بیماری‌های قلبی‌عروقی ارتباط مثبت دارد.

پروفسور بنجامین هورن نیز می‌گوید‌: «روزه‌داری متناوب می‌تواند هورمون‌های استرس مانند کورتیزول و آدرنالین را افزایش می‌دهد، زیرا بدن نمی‌داند زمان صرف غذا چه‌ وقت است و به همین دلیل در حالت آمادگی برای بقا قرار می‌گیرد و این استرس اضافی ممکن است خطر بروز مشکلات قلبی را در گروه‌های آسیب‌پذیر به‌ویژه افراد مسن یا کسانی که بیماری‌های مزمن دارند، افزایش دهد.»

البته پژوهش جدید با محدودیت‌هایی همراه بود، زیرا این داده‌ها تنها بر گزارش شرکت‌کنندگان از آنچه طی ۲۴ ساعت گذشته خورده بودند، متکی بود و ارزش غذایی آنچه را می‌خوردند یا میزان کالری مصرفی در مدت زمان صرف غذا در نظر گرفته نشده بود. پژوهشگران می‌گویند هنوز باید تحقیقات بیشتری در این زمینه انجام شود تا پیامدهای روزه‌داری طولانی به‌طور دقیق مشخص شود.