داشتن «شکم آبجوخوری» بهویژه در مردان، احتمال آسیب قلبی را بیشتر از داشتن چربی در هر بخش دیگری از بدن افزایش میدهد.
این بر اساس مقالهای است که دریافته چاقی شکمی، یعنی چربی شکم، در مقایسه با [اینکه] فقط وزن کلی بدن بهتنهایی [در نظر گرفته شود]، با تغییرات زیانبارتر در ساختار قلب مرتبط است.
این یافتهها که این هفته در نشست سالانه انجمن رادیولوژی آمریکای شمالی (RSNA) ارائه میشوند، توضیح دادند که چربی شکم ممکن است باعث شود قلب خون کمتری پمپ کند و به نارسایی قلبی منجر شود.
جنیفر ارلی، نویسنده مقاله، رزیدنت (پزشک مقیم) رادیولوژی در مرکز پزشکی دانشگاه هامبورگــاپندورف در آلمان، گفت: «به نظر میرسد این به یک شکل بالقوه پاتولوژیک از بازسازی قلب، هایپرتروفی کانسنتریک (درونگرا)، منجر میشود که در آن، عضله قلب ضخیم میشود، اما اندازه کلی قلب افزایش پیدا نمیکند و به حجمهای قلبی کوچکتر منجر میشود.»
«در واقع، حفرههای داخلی کوچکتر میشوند، بنابراین قلب خون کمتری نگه میدارد و پمپ میکند. این الگو توانایی قلب را برای شل شدن مناسب مختل میکند که در نهایت ممکن است به نارسایی قلبی منجر شود.»
پژوهشگران از دادههای یک مطالعه در حال اجرای بلندمدت جمعیتی در آلمان استفاده کردند و تصاویر امآرآی قلبیعروقی دو هزار و ۲۴۴ بزرگسال ۴۶ تا ۷۸ ساله را که بیماری قلبیعروقی نداشتند، بررسی کردند.
آنها شاخص توده بدنی شرکتکنندگان، معیاری برای چاقی عمومی که از وزن و قد فرد محاسبه میشود، و نسبت دور کمر به دور باسن، معیاری از اندازه دور کمر برای محاسبه چاقی شکمی، را در نظر گرفتند.
بر اساس شاخص توده بدنی، ۶۹ درصد مردان و ۵۶ درصد زنان در این بررسی دارای اضافه وزن یا چاق بودند. با استفاده از نسبت دور کمر به دور باسن ۹۱ درصد مردان و ۶۴ درصد زنان، معیارهای سازمان بهداشت جهانی (WHO) برای چاقی را داشتند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
آنها دریافتند که شاخص توده بدنی بیشتر با بزرگ شدن حفرههای قلب ارتباط دارد و چاقی شکمی با ضخیم شدن عضله قلب و حجمهای کوچکتر حفرههای قلب مرتبط است.
با این حال، نویسندگان مقاله دریافتند که تغییرات ساختار قلب در مردان، حتی پس از در نظر گرفتن عوامل خطر شامل پرفشاری شریانی، سیگار کشیدن، دیابت و کلسترول، قابلتوجهتر بودند.
مشخص شد که وزن اضافی، بهویژه در اطراف کمر، به تجمع ماده چربی در شریانها و اندامهای اصلی منجر میشود و خطر فشار خون بالا، کلسترول بالا و دیابت نوع ۲ را افزایش میدهد.
بنیاد قلب بریتانیا توضیح میدهد اگر شریانهایی که خون را به قلب میرسانند، آسیب ببینند و مسدود شوند، این امر میتواند به حمله قلبی منجر شود. اگر این اتفاق در شریانهایی رخ دهد که خون را به مغز میرسانند، میتواند به سکته یا زوال عقل عروقی منجر شود.
اما مردان بیشتر از زنان احتمال دارد که فقط در ناحیه شکم چربی ذخیره کنند و این امر، آنها را در معرض خطر بیشتری قرار میدهد.
نوید ستار، استاد پزشکی متابولیک در دانشگاه گلاسگو، به ایندیپندنت گفت: «چربی مردان سریعتر از زنان در شکمشان قرار میگیرد. این به معنای آن است که مردان نسبت به زنان، خطر دیابت نوع ۲، بیماری قلبی و نارسایی قلبی بالاتری دارند.»
«زنان برای ذخیره چربی در پوست، بازوها، پاها ظرفیت بهتری دارند و چربی در آنجاها محبوس میشود. در حالی که وقتی استقرار چربی در شکم شروع میشود، شما در عین حال آن را در اندامهایی قرار میدهید که چربی نباید در آنجا باشد، مانند کبد، عضله، لوزالمعده و قلب. بنابراین ظرفیت بافرینگ مردان برای وزن به خوبی زنان نیست.»
[توضیح: ظرفیت بافرینگ به توانایی یک سیستم مانند محلول شیمیایی، خون یا عضله برای مقاومت در برابر تغییرات پهاش (pH) ناشی از اضافه شدن اسید یا باز اشاره دارد. هرچه ظرفیت بافرینگ بالاتر باشد، آن سیستم کمتر دچار تغییر پهاش میشود]
دکتر ارلی در خاتمه، اینگونه جمعبندی کرد که بزرگسالان میانسال به جای تمرکز بر کاهش وزن کلی، باید از طریق ورزش منظم، رژیم غذایی متعادل و در صورت لزوم مداخله پزشکی، بر جلوگیری از تجمع چربی در ناحیه شکم تمرکز کنند.
© The Independent
