نتایج یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که بسیاری از میان‌وعده‌های لذت‌بخش و محبوب ما احتمالا به اندازه سیگار یا هرویین اعتیاد‌آورند.
بررسی نتایج ۲۸۱ تحقیق در ۳۶ کشور که در مجله پزشکی بریتانیا منتشر شد، نشان داد که ناتوانی در کنار گذاشتن بستنی، چیپس و آب‌نبات احتمالا با خودکنترلی و اراده ارتباط اندکی دارد و بیشتر به کیفیت این موادغذایی فوقفراوریشده مربوط می‌شود.
به گزارش یو‌اس‌ای تودی، محققان دریافتند ۱۴ درصد بزرگسالان و ۱۲ درصد کودکان به غذاهای فوقفراوریشده معتادند.
غذاهای فوق فرآوری‌شده کدام‌اند؟
غذاهای فوق فرآوری‌شده چربی، کربوهیدرات یا قند بالا دارند. ارزش غذایی این مواد هم یا بسیار کم است یا کلا فاقد هرگونه ارزش غذایی‌اند.
مقاله‌ای که سال ۲۰۱۹ در مرکز ملی اطلاعات بیوتکنولوژی منتشر شد، آن‌ها را به عنوان «جبران بیش از حد لزوم» توصیف می‌کند. این مواد غذایی مواردی مانند بستنی، چیپس، چیزبرگر، سیب‌زمینی سرخ‌کرده، نوشابه، کیک، آب‌نبات و کلوچه را شامل می‌شوند.
مواد غذایی فوق فراوری‌شده با افزایش مشکلات سلامتی از جمله افزایش خطر ابتلا به دیابت و بیماری‌های قلبی‌عروقی، سرطان و افسردگی در زنان و همچنین زوال عقل و کاهش قدرت شناختی مغز ارتباط دارند.
اعتیاد به غذا
در دستورالعمل تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی، اعتیاد به غذا به عنوان یک بیماری روانی طبقه‌بندی نشده است. با این حال در ۲۰ سال گذشته تحقیقات فزاینده‌ای در این زمینه انجام شده است.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
اشلی گیرهارت، استاد دانشگاه میشیگان و نویسنده اصلی این پژوهش، در بیانیه خبری گفت: «درباره درستی و ارتباط بالینی اعتیاد به مواد فوقفراوریشده شواهد ثابت و تایید‌کننده‌ای وجود دارند.»
علائم اعتیاد به غذا عبارت‌اند از: هوس غذا خوردن حتی زمانی که سیرید، خوردن چیزی بیشتر از آنچه در نظر داشتید و ادامه دادن به خوردن مواد غذایی با وجود پیامدهای منفی آن.
کریس ون تولکن، پزشک و نویسنده کتاب «افراد فوقفراوریشده» (Ultra-Processed People) می‌گوید: «غذاهای فوقفراوریشده واقعا غذا نیستند؛ زیرا هدف غذا تامین نیاز غذایی بدن است، در حالی که هدف موادغذایی فوقفراوریشده، سود مالی است.»
رابطه ما با غذا
گیرهارت در این زمینه توضیح می‌دهد: «رابطه بدن با غذا را تغییر داده‌اند؛ به ویژه سیستم پاداش‌دهی بدن به چربی‌ها و قندها. بدین ترتیب سیستم بقای بدن به حالت تحریک‌پذیری بیش از حد تغییر کرده است که به ترشح هورمون دوپامین (هورمون لذت) بستگی دارد.»
طبق این پژوهش، زمانی که فرد مواد غذایی فوقفراوریشده می‌خورد، سطح دوپامین بدنش بالا می‌رود و به او احساس خوبی دست می‌دهد. با کاهش میزان دوپامین، فرد دوباره می‌خواهد همان حس لذت را دوباره به دست آورد؛ بنابراین مواد غذایی فراوری‌شده بیشتری مصرف می‌کند.
این فرایند مشابه آن چیزی است که هنگام مصرف الکل، سیگار یا سایر مواد اعتیادآور در بدن رخ می‌دهد.
با اینکه می‌دانیم عوامل اعتیادآور الکل و سیگار اتانول و نیکوتین‌اند، محققان هنوز دقیقا به عامل تاثیر مشابه موادغذایی فوقفراوریشده پی نبرده‌‌اند.
البته محققان می‌گویند که همه افراد معتاد نمی‌شوند. ون تولکن می‌گوید: «تقریبا ۹۰ درصد مردم می‌توانند الکل را امتحان کنند و رابطه مشکل‌سازی ایجاد نشود.»
بسیاری از مواد غذایی فوقفراوریشده برای افراد زیادی اعتیاد آورند و زمانی که افراد با اعتیاد به غذا مواجه‌اند، تقریبا همیشه پای محصولات فوقفراوریشده در میان است.
