مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد که وقت‌گذراندن با دوستان فعال به افراد انگیزه می‌دهد تناسب اندام را در برنامه روزانه‌شان بگنجانند.
کارشناسان دریافته‌اند که افزایش تعامل اجتماعی بین افراد کم‌تحرک و فعال، بر افراد گروه اول تاثیر می‌گذارد تا سبک زندگی سالم‌تری را برگزینند.
پژوهشگران دانشگاه کین در نیوجرسی داده‌های آکادمی نظامی ایالات متحده آمریکا را تجزیه و تحلیل کردند تا دریابند آیا فعالیت‌های اجتماعی نقش کلیدی در تقویت فعالیت بدنی در جامعه دارد یا خیر.
آن‌ها با استفاده از مدل ریاضی که با شبیه‌سازی نشان می‌دهد چگونه تعاملات اجتماعی بر روند ورزش افراد در طول زمان تاثیر می‌گذارد، دریافتند که نبود چنین فعالیت‌هایی به کاهش طولانی‌مدت فعالیت بدنی می‌انجامد.
در چنین جامعه‌ای، به تدریج رفتار ساکن [پشت میزنشینی] غالب می‌شود.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
در مقابل، زمانی که شبیه‌سازی تعاملات اجتماعی بین افراد کم‌تحرک و نسبتا فعال انجام گرفت، آن‌هایی که پیش‌تر بی‌تحرک بودند، به فعالیت بیشتری روی آوردند.
به علاوه، در شبیه‌سازی‌هایی که افراد نسبتا فعال به تدریج کم‌تحرک شدند، معلوم شد که سطح کلی فعالیت در جامعه کاهش می‌یابد.
در بریتانیا، سازمان خدمات سلامت ملی (NHS) توصیه می‌کند که بزرگسالان میانگین هفته‌ای ۱۵۰ دقیقه فعالیت متوسط داشته باشند. این فعالیت‌ها عبارتند از پیاده‌روی سریع، دوچرخه سواری، رقصیدن، اسکیت‌سواری، تنیس، یا چمن‌زنی است.
نویسندگان این مطالعه که در نشریه «پلوس وان» (Plos One) منتشر شده است، گفتند این یافته‌ها می‌تواند «تلاش‌های [در زمینه] بهداشت عمومی را آگاه کند که برای افزایش سطح فعالیت بدنی جامعه کوشش شود.»
نویسندگان این مطالعه اشاره کردند:«از این یافته‌ها می‌توان برای طراحی و اجرای برنامه‌های ورزشی مبتنی بر جامعه که منجر به تداوم ورزش طولانی‌مدت می‌شود، استفاده کرد.»
آن‌ها در ادامه افزودند: «طبق سنت تاریخی مداخله‌های مربوط به فعالیت بدنی را به جانب درگیر کردن افراد کم‌تحرک هدایت کرده‌ایم تا فعال‌تر شوند.»
«الگوی ما نشان می‌دهد که تمرکز بر جمعیت نسبتا فعال برای تداوم فعالیتشان و افزایش تعامل آنان با افراد کم‌تحرک، می‌تواند سطح فعالیت بدنی کلی را در جامعه بالا ببرد.»
© The Independent
