دانشمندان داروی آزمایشی تازهای معرفی کردهاند که با هدفگیری همزمان چهار هورمون، میتواند کاهش وزنی پایدار تا ۳۰ درصدــ مشابه جراحی کوچک کردن معدهــ ایجاد کند و در عین حال تهوع، تحلیل رفتن عضلات و بازگشت وزن را که در داروهای پرمصرفی مانند اوزمپیک و مونجارو دیده میشود، کاهش دهد.
به گزارش نیویورکپست داروهای حاوی سماگلوتید مانند اوزمپیک و ویگووی عملکرد هورمون طبیعی جیالپیــ۱ را تقلید میکنند. داروهای حاوی تیرزپاتاید مانند مونجارو (Mounjaro) و زپباند (Zepbound) همزمان هم گیرندههای جیالپیــ۱ و هم گیرندههای جیآیپی (پپتید انسولینساز وابسته به گلوکز) را هدف قرار میدهند، اما داروی جدید ترکیبی از چهار هورمون را هدف گرفته است: جیالپیــ۱، جیآیپی، گلوکاگون (هورمون مقابل انسولین) و پپتید وایوای (PYY) که اشتها را کاهش میدهد، تخلیه معده را کند میکند و احتمالا چربیسوزی را افزایش میدهد.
دکتر تریستان دنسمور، پژوهشگر دانشگاه تافتس و نویسنده اصلی مقاله، گفت: «ما یک پپتید آزمایشی ساختیم که همزمان مانند چهار هورمون عمل میکند، بنابراین به جای فشار آوردن بیش از حد روی یک مسیر، چهار کلید تنظیم را همزمان و ملایم جابهجا میکنیم تا اشتها، قند خون و انرژی کنترل شود. از آنجا که جیالپی-۱ و پیوایوای در دوزهای بالا میتوانند تهوع ایجاد کنند، ما به جیآیپی تکیه کردیم که خاصیت ضدتهوع دارد و میتواند تعادل را برقرار کند.»
او همچنین توضیح داد: با افزودن پیوایوای به ترکیب جیالپیــ۱، جیآیپی و گلوکاگون امیدواریم برای کاهش وزن وابستگی کمتری به جیالپیــ۱ و گلوکاگون داشته باشیم و در نتیجه خطر تهوع (از جیالپیــ۱ و پیوایوای) و افزایش قند خون (از گلوکاگون) کمتر و در عین حال فواید حفظ شود.
این دارو هنوز در مرحله آزمایشگاهی/پیشبالینی است و روی انسان آزمایش نشده و نتایج این پژوهش هم در مجله انجمن شیمی آمریکا (Journal of the American Chemical Society) منتشر شده است.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
واکنش پزشکان
برِت آزبرن، جراح مغز و اعصاب در فلوریدا و کارشناس طول عمر، گفت: «داروهای تکعاملی جیالپیــ۱ مانند اوزمپیک برای بیشتر افراد کارآمدند و عوارض جانبی آنها با نظارت پزشک باتجربه قابلکنترل است. ما برای درمان همان مشکل مزمن به داروهای بیشتر نیاز نداریم، داروهای بسیار موثر جیالپیــ۱ همین حالا هم در دسترساند.»
او هشدار داد که بزرگترین خطر این داروها تحلیل عضلانی و سوءتغذیه ناشی از کمخوری است که مصرف پروتئین کافی و تمرینهای مقاومتی مداوم راهکار جلوگیری از این عوارض است.
سو دکوتیس، پزشک کاهش وزن در نیویورک، نیز گفت: «کنترل اشتها، تقویت سوختوساز و افزایش چربیسوزی در عین تنظیم تعادل قند خون و انسولین یک فرایند پیچیده است. سازوکارهای اضافی داروهای جدید میتواند به برخی بیماران کمک کند، اما لزوما برای همه کارساز نیست و مصرفکنندگان به شرطی که تحت مراقبت پزشکی شامل پایش ترکیب بدنی و کنترل دریافت پروتئین، فیبر و آب کافی باشند، معمولا با جیالپیــ۱ دچار تحلیل عضله و استخوان نمیشوند.»
محدودیتها و مسیر آینده
به گفته دکتر دنسمور، این دارو تنها در نمونههای سلولی آزمایش شده و به مطالعات حیوانی و سپس کارآزمایی بالینی نیاز دارد. این مطالعه صرفا پتانسیل نسل بعدی داروها را نشان میدهد. انتخاب ایمنترین و موثرترین تعادل بین این چهار مسیر نیازمند مطالعات درونتنی و آزمایشهای بالینی است. او تاکید کرد: «این دارویی نیست که امروز در دسترس باشد. کاری که ما انجام میدهیم برای آینده است تا هم نتایج را بهبود دهیم و هم با تقسیم کار میان چهار هورمون، تهوع را کم کنیم.»
چاقی که بسیاری افراد در جهان با آن درگیرند، با دهها بیماری از جمله دیابت نوع ۲، بیماری قلبی، سکته، آپنه خواب، فشار خون بالا و چند نوع سرطان مرتبط است. کریشنا کومار، استاد شیمی دانشگاه تافتس و نویسنده همکار پژوهش، گفت: «آنچه ما را پیش میبرد، این ایده است که بتوانیم دارویی بسازیم که هم چاقی را درمان کند و هم خطر ابتلا به فهرستی طولانی از بیماریها را کم کند.»