ماه رمضان که در فرهنگ اسلامی به ماه رحمت و فراوانی معروف است، در افغانستان افزایش بی‌سابقه قیمت مواد غذایی را به همراه داشت.

هرچند ملا محمدحسن آخند، نخست‌وزیر طالبان در پیامی که به مناسبت فرارسیدن ماه رمضان منتشر کرد در باره سفره‌های رنگارنگ در ماه رمضان سخن گفت و مردم را تشویق کرد که نعمت‌های خداوند بر روی زمین را با یکدیگر تقسیم کنند، اما مردم در افغانستان چیزی در بساط ندارند تا در سفره ماه رمضان بگذارند یا به گفته ملا حسن آخند باهم تقسیم کنند.

برنامه جهانی غذا در آخرین گزارش‌هایی که از وضعیت اقتصادی مردم افغانستان منتشر کرد می‌گوید در هشت ماه گذشته و پس از سلطه طالبان بر افغانستان، قیمت مواد غذایی در این کشور ۴۰ درصد افزایش یافته و قدرت خرید مردم به دلیل نبود کار به‌شدت کاهش یافته است.

احمدالله، یک مغازه‌دار در شهر کابل در صحبت با خبرگزاری فرانسه گفت با فرارسیدن ماه رمضان بهای مواد خوراکی بیش از گذشته افزایش یافت.

به گفته احمدالله قیمت یک عدد تخم مرغ که قبل از ماه رمضان شش افغانی بود، اکنون ۱۰ افغانی است. به همین تناسب بهای بقیه مواد خوراکی نیز در بازارهای افغانستان افزایش یافته است.

بر اساس گزارش سازمان گالوپ که در پانزدهم فروردین منتشر شد ۹۷ درصد افغان‌ها تا اواسط سال ۲۰۲۲ زیر خط فقر قرار خواهند گرفت. 

جنگ در اوکراین که نظم بازار مواد غذایی را در آسیا و بخش‌هایی از اروپا برهم زده است، می‌تواند آمار فقر و گرسنگی را در افغانستان به بیش از ۹۷ درصد نیز برساند.

حاکمیت طالبان بر افغانستان به‌جز گسترش فقر و افزایش ناامیدی ارمغان دیگری برای مردم افغانستان نداشته است. با وجود آنکه نگرانی‌ها از فروپاشی اقتصادی و اجتماعی در افغانستان همچنان پابرجا است و سیر صعودی قیمت مواد غذایی باعث شده که حدود ۲۳ میلیون انسان به غذای کافی دسترسی نداشته باشند، اما به نظر می‌رسد اوضاع برای طالبان و هواداران این گروه بسیار خوب است.

خیرالله، امام یک مسجد در ناحیه هفدهم شهر کابل و از هواداران گروه طالبان به خبرگزاری فرانسه گفت اوضاع در رمضان امسال نسبت به سال‌های گذشته که طالبان بر افغانستان حاکم نبود بهتر است.

او از این‌که در افغانستان «نظام اسلامی» حاکم شده، خوشحال است و می‌گوید مردم باید شکرگزار این وضعیت باشند.

طالبان که پس از ۲۰ سال جنگ و خون‌ریزی قدرت را در افغانستان به دست گرفت‌ند، اکنون از سلطه بر کاخ‌ها و خانه‌های به جا مانده از مقام‌های دولت پیشین افغانستان لذت می‌برند. سران دولت این گروه، آمار تکان‌دهنده فاجعه انسانی در افغانستان را نادیده می‌گیرند و با اعمال فشار بر مردم و تاکید بر انحصار قدرت به گسترش این فاجعه کمک می‌کنند.