پژوهش‌ها نشان می‌دهد گریه‌ نوزاد بی‌قرار واکنش احساسی سریعی در زنان و مردان برمی‌انگیزد که حتی می‌تواند دمای بدن آن‌ها را بالا ببرد.

تصویربرداری حرارتی نشان داد وقتی برای افراد صدای گریه نوزاد پخش شد، جریان خون به‌سرعت به سمت صورتشان افزایش یافت و دمای پوست آن‌ها بالا رفت. این اثر زمانی شدیدتر و هماهنگ‌تر بود که نوزادان گریه‌های آشفته‌تر و ناهماهنگ‌تری سر داده بودند، یعنی زمانی که ناراحتی بیشتری داشتند و بی‌قرار بودند. آنچه نشان می‌دهد انسان‌ها به برخی ویژگی‌های خاصی در گریه‌ها که هنگام درد نوزاد افزایش می‌یابد، ناخودآگاه واکنش نشان می‌دهند.

پروفسور نیکولا ماتوون از دانشگاه سن‌اتین فرانسه می‌گوید: «واکنش احساسی ما به گریه به خشن و ناهماهنگ بودن صدای آن بستگی دارد و ما از نظر احساسی به پارامترهای صوتی که میزان درد را در گریه نوزاد منتقل می‌کنند، حساسیت داریم.»

در طی روند تکامل، گریه نوزاد انسان به‌شکلی درآمده است که نمی‌توان آن را نادیده‌ گرفت و همین شانس مراقبت و نگهداری از او را بالا می‌برد، با این حال همه گریه‌های نوزاد شبیه هم نیستند. وقتی نوزاد واقعا درد و ناراحتی دارد، قفسه سینه‌اش را با شدت منقبض می‌کند و هوای پرفشاری را از ریه بیرون می‌راند که باعث ارتعاش‌های آشفته در تارهای صوتی می‌شود. این فرایند زبر بودن آوا (acoustic roughness) یا به‌طور دقیق‌تر، صدایی ناهماهنگی موسوم به پدیده‌ غیرخطی (NLP) تولید می‌کند.

پژوهشگران برای بررسی واکنش زنان و مردان، صدای ضبط‌شده گریه نوزادان را برای داوطلبانی که تجربه چندانی با نوزادان نداشتند، پخش کردند. در این حین با دوربین حرارتی از صورت آن‌ها فیلم گرفتند تا تغییرات ظریف دمایی را ثبت کنند.

به‌ گزارش گاردین، شرکت‌کنندگان در چهار نوبت به ۱۶ صدای مختلف گوش دادند و تشخیص دادند آیا نوزاد تنها ناراحت است یا واقعا درد دارد. این گریه‌ها از موقعیت‌های متفاوتی ضبط شده بودند؛ از نارضایتی هنگام حمام تا درد ناشی از سوزن واکسن در کلینیک.

تصاویر حرارتی نشان داد زنان و مردان تقریبا به یک شکل به گریه نوزاد واکنش نشان می‌دهند و گریه‌هایی که بیشترین پدیده‌های غیرخطی را داشتند، صرف‌نظر از زیر و بمی صدا، به عنوان صدای نوزاد در حال درد شدید ارزیابی شدند و بیشترین تغییرات دمایی را در صورت بزرگسالان ایجاد کردند.

دانشمندان در نشریه ‌Journal of The Royal Society Interface‌ نوشتند که پدیده‌های غیرخطی در گریه نوزادان واکنشی ناخودآگاه در مردان و زنان ایجاد می‌کند. به این معنا که انسان‌ها به ویژگی‌های صوتی توجه می‌کنند تا بفهمند کدام نوزاد صرفا ناراحت است و کدام واقعا درد می‌کشد.

ماتوون می‌گوید: «هرچه گریه‌ها درد بیشتری را منتقل کنند، واکنش سیستم عصبی خودمختار ما قوی‌تر است و این نشان می‌دهد که ما از نظر احساسی، اطلاعات درد کدگذاری‌شده در گریه را درک می‌کنیم. تاکنون هیچ‌کس واکنش ما به گریه‌ها را به این شیوه اندازه‌گیری نکرده بود و هنوز برای گفتن اینکه روزی کاربرد عملی خواهد داشت یا نه زود است.»

این مطالعه ادامه پژوهشی است که ماه گذشته در دانمارک انجام شد و ادعای رایج را مبنی بر اینکه «زنان با شنیدن گریه نوزاد راحت‌تر از مردان بیدار می‌شوند» به چالش کشید. آن پژوهش نشان داد مردان به همان اندازه زنان ممکن است با صدای گریه بیدار شوند، هرچند مادران سه برابر بیشتر احتمال دارد از جا بلند شوند و به کودک رسیدگی کنند.

درباره علت این تفاوت دیدگاه‌های گوناگونی مطرح است. پروفسور کریستین پارسونز، سرپرست گروه تحقیق، دو عامل احتمالی را مطرح می‌کند: نخست اینکه مادران معمولا زودتر از پدران به مرخصی زایمان می‌روند و زودتر یاد می‌گیرند چگونه نوزاد را آرام کنند. دوم اینکه وقتی مادران در دوران شیردهی‌اند، منطقی است که پدران از جا بلند نشوند.

پارسونز می‌افزاید: «بخش عمده‌ای از تحقیقات پیشین درباره واکنش‌های فیزیولوژیک بزرگسالان به گریه نوزاد روی ضربان قلب، رسانایی پوست یا حتی واکنش‌های مغزی متمرکز بود. بنابراین این مطالعه رویکردی نوآورانه دارد. بسیاری تصور می‌کنند بین زنان و مردان در واکنش به گریه تفاوت روشنی وجود دارد. نویسندگان برای آزمودن این فرضیه وارد عمل شدند، اما هیچ مدرکی از وجود چنین تفاوتی پیدا نکردند. ما همچنین شگفت‌زده شدیم که دیدیم تفاوت میان زنان و مردان تا این اندازه اندک است.»