نیویورک‌پست در گزارشی درباره تکنولوژی‌هایی که می‌توانند طول عمر انسان را افزایش دهند با اشاره به مکالمه اخیر رهبران روسیه و چین می‌نویسد، اگر این دو رهبر جهان به خواسته خود برسند، کیک‌های تولد باید همراه با کپسول آتش‌نشانی عرضه شوند.
ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه، و شی جین‌پینگ، رئیس‌جمهوری چین، هفته گذشته در مکالمه‌ای که به دلیل روشن بودن میکروفون همه شنیدند، در حال بحث درباره رویکردهای علمی برای افزایش چشمگیر طول عمر انسان بودند؛ موضوعی که بار دیگر بحث دیرینه درباره امکان زندگی تا ۱۵۰ سال را زنده کرد.
در این ویدیو مترجم پوتین در حالی که به زبان چینی صحبت می‌کند، می‌گوید: «اندام‌های انسانی می‌توانند به‌طور پیوسته پیوند زده شوند. هرچه بیشتر عمر کنی، جوان‌تر می‌شوی و حتی می‌توانی به جاودانگی برسی.»
شی، که خارج از قاب دوربین در مراسمی در پکن حضور داشت، در پاسخ به زبان چینی می‌گوید: «برخی پیش‌بینی می‌کنند که در این قرن انسان‌ها شاید تا ۱۵۰ سال زندگی کنند.»
نیویورک‌پست می‌نویسد، جاودانگی هنوز رویایی دست‌نیافتنی است، اما رهبران بزرگ دنیا و دانشمندان در آزمایشگاه‌ها با استفاده از نانو‌ربات‌ها تا اندام‌های مهندسی‌شده و سلول‌های بنیادی به دنبال راهی برای طولانی کردن عمر انسان‌اند. هرچند به باور متخصصان امروز، زندگی ۱۵۰ ساله هنوز دست‌نیافتنی است، این رویا موجی از امید، و سرمایه‌گذاری‌های میلیاردی به راه انداخته است.
آیا بدن انسان توان عمر طولانی‌تر از معمول را دارد؟
بسیاری از دانشمندان هشدار می‌دهند که بدن انسان ظرفیت محدودی دارد. جی اولشان‌سکی، استاد دانشگاه ایلینوی شیکاگو، می‌گوید: «برای زندگی ۱۵۰ ساله، باید انسان میانسال دوباره نوجوان شود، صدساله‌ها دوباره مثل جوانان امروز باشند و سال‌ها در همین وضعیت بمانند. در حال حاضر هیچ فناوری برای این کار وجود ندارد.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
برای رسیدن به ۱۵۰ سال چه چیزی نیاز است؟
رافائل کوئومو، استاد پزشکی در دانشگاه کالیفرنیا سن‌دیگو، می‌گوید: «باید به بازسازی ایمن بافت‌ها دست یابیم، یعنی درمان یا پیشگیری از سرطان، بیماری‌های قلبی، زوال مغز، عفونت‌ها، نارسایی کلیه و ضعف بدنی. همچنین باید آسیب‌های دی‌ان‌ای را ترمیم کنیم و اندام‌های فرسوده را بدون نیاز به داروهای ضدپس‌زدگی جایگزین کنیم.»
نانو‌ربات‌ها
پژوهشگران آینده‌ای را تصور می‌کنند که در آن ربات‌های بسیار ریز در جریان خون حرکت کرده و دارو را به سلول‌های آسیب‌دیده برسانند، بیماری‌ها را شناسایی کنند و بافت‌های صدمه‌دیده را ترمیم کنند.
در این حوزه نوظهور پیشرفت‌هایی حاصل شده است، اما این تعمیرکاران کوچک هنوز تا تبدیل شدن به واقعیتی فراگیر فاصله زیادی دارند.
کوومو گفت: «نانو‌ربات‌ها در آزمایشگاه امیدبخش هستند، نه در کلینیک.»
پیوند اندام و اندام‌های مصنوعی
اندام‌های پیوندی می‌توانند سال‌ها یا حتی دهه‌ها دوام بیاورند، اما نه برای همیشه. سیستم ایمنی اغلب اندام پیوندی را به‌عنوان یک جسم بیگانه شناسایی کرده و به آن حمله می‌کند. عواملی که ضرورت انجام پیوند را ایجاد می‌کنند ــ مانند بیماری‌های زمینه‌ای بیمار یا سبک زندگی ناسالم ــ نیز می‌توانند موفقیت اندام جدید را تهدید کنند.اندام‌های زیست‌مهندسی‌شده می‌توانند با رفع مشکلات کمبود اندام‌های اهدایی، پس‌زدگی ایمنی و نارسایی اندام‌های ناشی از پیری، طول عمر انسان را افزایش دهند.
دکتر پویا گیدوانی، پزشک متخصص طول عمر در لس‌آنجلس، به نیویورک پست گفت: «واقعیت این است که پیری یک روند سیستماتیک است ــ مغز، سیستم ایمنی و عروق شما همگی با هم پیر می‌شوند، نه صرفا اندام‌هایتان.»
او افزود: «شما می‌توانید قطعات از کارافتاده را جایگزین کنید، اما نمی‌توانید انتظار داشته باشید کل دستگاهی که بدن انسان نام دارد دوباره تنظیم شود.»
سلول‌های بنیادی
یک مطالعه در سال گذشته، درمان با سلول‌های بنیادی را «یکی از امیدبخش‌ترین درمان‌ها برای کنترل روند پیری» توصیف کرد، زیرا «پیوند یک سلول بنیادی منفرد می‌تواند بافت آسیب‌دیده را بازسازی یا جایگزین کند.»
گیدوانی خاطرنشان کرد که «ما هنوز در مرحله‌ای نیستیم که [سلول‌های بنیادی] بتوانند کل بدن را بازسازی کنند.»
این درمان همچنین با مسائل پیچیده اخلاقی همراه است، از جمله منبع سلول‌های بنیادی و همچنین خطر رشد کنترل‌نشده آن‌ها که می‌تواند به شکل‌گیری تومور منجر شود.
تبادل پلاسما
برداشتن پلاسمای خون فرد ــ بخش زردرنگ مایع خون ــ و جایگزینی آن با یک ماده عاری از سموم، مدت‌هاست که برای درمان اختلالات خونی و بیماری‌های خودایمنی به کار می‌رود.
اکنون این روش به خدمتی پرطرفدار در کلینیک‌های طول عمر تبدیل شده است، هرچند هنوز ثابت نشده که بتواند طول عمر افراد سالم را افزایش دهد. مطالعات کوچک نتایج امیدوارکننده‌ای نشان داده‌اند. دکتر مایکل عزیز، نویسنده کتاب «انقلاب بی‌سن»، اشاره کرده است که در یک آزمایش، تعویض پلاسما باعث شد سن بیولوژیکی شرکت‌کنندگان دو سال کاهش یابد.
جاودانگی دیجیتال
ربات‌هایی وجود دارند که می‌توانند صدای شما و سبک نوشتن‌تان را تقلید کنند، اما شما همچنان یگانه‌اید.
«جاودانگی دیجیتال» ایده‌ای است که طبق آن آگاهی، شخصیت یا میراث شما می‌تواند پس از مرگ در یک بازنمای هوش‌مصنوعی ادامه یابد.
کوومو گفت: «با علم امروز این امکان وجود ندارد. ما هنوز نتوانسته‌ایم ذهن یک انسان را ضبط یا شبیه‌سازی کنیم.»
آینده پژوهش‌ها به چه سویی می‌رود؟
پزشکان می‌گویند اگر به دنبال طولانی‌تر کردن عمر انسان هستیم باید به سراغ ریشه‌های پیری برویم: یعنی کند کردن فرسودگی سلول‌ها، ترمیم آسیب‌های دی‌ان‌ای، حفظ عملکرد میتوکندری‌ها، که نیروگاه سلول‌ها هستند، بهبود سوخت‌وساز بدن و کاهش التهاب‌های مزمن. تازه‌ترین تحقیقات هم روی روش‌هایی مثل «بازبرنامه‌ریزی اپی‌ژنتیک» برای جوان‌سازی سلول‌ها و داروهای «سنولیتیک» (Senolytic) برای پاکسازی سلول‌های پیر و مضر متمرکز شده است.
با این حال، کارشناسان باور دارند که رویای جاودانگی هنوز خیلی دور است و دست‌کم در آینده نزدیک محقق نخواهد شد. آنچه شدنی‌تر است افزودن ۱۰ تا ۲۰ سال زندگی سالم‌تر به عمر است که با تغذیه مناسب، ورزش، استفاده از ابزارهای هوشمند برای پایش سلامتی و انجام آزمایش‌های دقیق برای کشف زودهنگام بیماری‌ها میسر می‌شود. به زبان ساده، علم هنوز نمی‌تواند مرگ را شکست دهد، اما می‌تواند کیفیت و طول عمر انسان را بهتر کند.
به گزارش نیویورک‌پست، جی اولشان‌سکی سال گذشته مقاله‌ای منتشر کرده است که نشان می‌دهد اگرچه امید به زندگی طی دو قرن اخیر به طرز چشمگیری افزایش داشته در سال‌های اخیر این روند کند شده و احتمالا چندان پایدار نخواهد بود. طول عمر در آمریکا در سال ۲۰۲۳ حدود ۷۸.۴ سال بود، در سال ۱۹۹۰، حدود ۷۵.۴ سال و در ۲۰۱۹، حدود ۷۸.۸ سال اعلام شد.
مرکز پژوهشی پیو پیش‌بینی کرده است که تا سال ۲۰۵۴، حدود ۴۲۲ هزار آمریکایی، یعنی فقط یک‌دهم درصد جمعیت این کشور، بالای ۱۰۰ سال عمر خواهند کرد. امروز مسن‌ترین فرد زنده آمریکا نائومی وایت‌هد اهل پنسیلوانیا است که به‌زودی ۱۱۵ ساله می‌شود. الیزابت فرانسیس، زن ۱۱۵ ساله اهل هیوستون، که قبلا این عنوان را داشت، سال گذشته درگذشت.
