دانشمندان کشف کرده‌اند که چرا وقتی عاشق می‌شویم، نمی‌توانیم از فکر کردن به معشوق دست برداریم.
گفته می‌شود پژوهشی که اخیرا در مجله علوم رفتاری منتشر شد، اولین مطالعه‌ای است که وجود ارتباط بین سیستم فعال‌سازی رفتاری ذهن را با به وجود آمدن احساسات عاشقانه در ذهن درک کرده است.
آدام بود، محقق ارشد این پژوهش، روز سه‌شنبه در بیانیه‌ای گفت: «ما در واقع در مورد روند تکامل رابطه عاشقانه (عشق رمانتیک) انسان‌ها اطلاعات کمی داریم. بنابراین هر یافته‌ای درباره تکامل عشق رمانتیک، قطعه‌ای از پازلی است تازه شروع شده است.»
به گزارش نیویورک‌پست، محققان دانشگاه ساوت استرالیا، دانشگاه ملی استرالیا و دانشگاه کانبرا پاسخ‌های یک هزار و ۵۵۶ جوان را که «عاشق» تلقی می‌شدند، به یک پرسشنامه تجزیه و تحلیل کردند.
سوالات نظرسنجی واکنش‌های عاطفی شرکت‌کنندگان به شریک زندگی‌شان، رفتار شرکت‌کنندگان با آن‌ها و همچنین تمرکزشان روی معشوق را بررسی می‌کرد. بر این مبنا، محققان دریافتند که مغز ما وقتی عاشق می‌شویم، واکنش متفاوتی نشان می‌دهد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
فیل کاوانا، یکی از اعضای علمی دانشگاه کانبرا، توضیح داد: «ما از نقش هورمون اکسی‌توسین در عشق رمانتیک اطلاع داریم، زیرا امواجی از آن در سراسر سیستم عصبی و جریان خون به گردش درمی‌آید.»
با اینکه پیش‌تر مشخص شده بود عشق رمانتیک باعث ترشح این هورمون [اکسی‌توسین] می‌شود که اصطلاحا به آن «هورمون عشق» هم می‌گویند و در واقع عامل همان حس سرخوشی است که فرد هنگام عاشق شدن احساس می‌کند، حالا پژوهش جدید نشان می‌دهد عاشق بودن باعث می‌شود بخشی از مغز به هم بریزد و دچار اختلال شود، به طوری که معشوق به مرکز دنیای عاشق تبدیل شود.
کاوانا در این زمینه می‌گوید: «این اهمیت پیدا کردن محبوب به دلیل ترکیب اکسی‌توسین با دوپامین است؛ ماده شیمیایی که مغز در طول رابطه عاشقانه آزاد می‌کند.»
او افزود: «اساسا عشق مسیرهایی در مغز را که با احساسات مثبت مرتبط است، فعال می‌کند.»
اکنون محققان با درک بهتر واکنش مغز به عاشق شدن، می‌خواهند بر تفاوت‌های بین رویکردهای مردانه و زنانه به عشق تمرکز کنند.
آدام بود می‌گوید: «تصور می‌شود که رابطه عاشقانه (عشق رماتیک) اولین بار حدود پنج میلیون سال پیش، پس از جدا شدن ما از اجدادمان یعنی میمون‌های بزرگ، پدیدار شد.»
او تاکید می‌کند که یونانیان باستان در باب عشق فلسفه‌‌بافی‌های بسیار کرده و آن را تجربه‌ای شگفت‌انگیز و در عین حال رنج‌آلود خوانده‌اند. قدیمی‌ترین شعری هم که در دست داریم، شعری عاشقانه است که حدود دو هزار سال قبل از میلاد مسیح سروده شده است.
با این حال، محققان هم مانند بسیاری از مردم، هنوز در مورد «علم عشق» سوالات زیادی دارند.
