مطالعه‌ای نشان می‌دهد بعضی از میوه‌ها که ترکیب خاصی دارند، می‌توانند در مقابله با سندرم ضعف موثر باشند.
بر اساس گزارشی که اسکای‌نیوز منتشر کرده، مطالعه جدیدی حاکی از آن است که غذاهایی مانند سیب و شاه‌توت ممکن است به جلوگیری از ضعیف شدن افراد مسن کمک کند.
به گفته محققان، برخی از میوه‌ها فلاونوئیدهایی به نام کوئرستین دارند که احتمال دارد مهم‌ترین عنصر برای رویارویی با وضعیت سلامت مربوط به روند پیری باشد. این ترکیب تلخ‌مزه را می‌توان در میوه‌ها، سبزیجات، برگ‌ها، دانه‌ها، پیاز قرمز، غلات، کلم‌پیچ و سایر مکمل‌های غذایی یافت.
این مطالعه نشان داد که به ازای هر ۱۰ میلی‌گرم فلاوانول مصرفی در روز، ۲۰ درصد ضعف کاهش می‌یابد.
نویسندگان می‌گویند: «این ضرب‌المثل قدیمی که می‌گوید روزی یک سیب، دکتر [یا ضعف] را دور نگه می‌دارد، بی‌دلیل نیست.»
به گفته آنها افراد به‌راحتی می‌توانند روزانه ۱۰ میلی‌گرم فلاوانول مصرف کنند، زیرا یک سیب متوسط حدود ۱۰ میلی‌گرم فلاوانول دارد.
با این حال، این گروه همچنین گفت که هیچ ارتباط «معنی‌داری» بین مصرف کلی فلاونوئید و ضعف وجود ندارد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
شیوانی ساحنی، یکی از نویسندگان این مقاله، گفت: «اگرچه هیچ ارتباط معنی‌داری بین مصرف کلی فلاونوئید و ضعف وجود نداشت، اما مصرف بیشتر فلاونول‌ها - یکی از زیرگروه‌های فلاونوئیدها- با احتمال کمتر شدن ایجاد ضعف در ارتباط بود. در همین حال، به‌طور خاص، مصرف بالاتر کوئرستین فلاونوئیدی بیشترین ارتباط را با پیشگیری از ضعف داشت.»
به گفته ساحنی، داده‌ها نشان می‌دهد که ممکن است زیرگروه‌هایی برای فلاونوئیدها وجود داشته باشد که احتمال بیشتری برای جلوگیری از ضعف دارند.
پژوهشگران گفتند که مطالعات آینده باید برای درمان ضعف بر روی مداخلات غذایی فلاوانول‌ها یا کوئرستین تمرکز کند. آنها گفتند که پژوهش‌های بیشتری نیز باید در مورد افراد با پیشینه‌های مختلف انجام شود.
این یافته‌ها در مجله آمریکایی تغذیه بالینی (American Journal of Clinical Nutrition) منتشر شد.
سندرم ضعف چیست؟
بر اساس داده‌های خیریه ایج یوکی (Age UK)، ضعف معمولا با مسائلی مانند کاهش قدرت عضلانی و خستگی مشخص می‌شود.
این بدان معناست که افراد ممکن است مشکلات سلامتی نسبتا «جزئی» مانند عفونت‌های دستگاه ادراری داشته باشند که تاثیرات طولانی‌مدت شدیدی بر سلامت آنها دارد.
حدود ۱۰ درصد از افراد بالای ۶۵ سال با این سندرم زندگی می‌کنند و این رقم برای افراد بالای ۸۵ سال بین ۲۵ تا ۵۰ درصد افزایش می‌یابد.
