پژوهش جدیدی نشان می‌دهد بیماران مبتلا به دیابت نوع یک برای مدیریت میزان قند خون‌ خود، باید پس از هر نیم ساعت نشستن، سه دقیقه راه بروند.

به گفته محققان دانشگاه ساندرلند، ایجاد وقفه در نشستن با دوره‌های کوتاه فعالیت، می‌تواند خطر عوارض مرتبط با بیماری قند، مانند حمله قلبی و سکته، را کاهش دهد.

به گزارش تلگراف، نتایج این مقاله - که هنوز داوری علمی نشده است- در کنفرانس حرفه‌ای «دیابت بریتانیا ۲۰۲۳» ارایه شد و در برگیرنده مقالات ۳۲ شرکت‌کننده بود که طی یک دوره دو هفته‌ای ارزیابی شدند.

شواهد اولیه

به گفته دکتر متیو کمپبل، پژوهشگر ارشد پزشکی قلب‌و‌عروق و سوخت‌وساز دانشگاه ساندرلند، «این نتایج، نخستین شواهدی است مبنی بر اینکه ایجاد وقفه در دوره‌های طولانی‌ نشستن با فعالیت‌های سبک، می‌تواند دوره زمانی ماندن قند خون را در محدوده مطلوب، افزایش دهد.

«نکته مهم این است که به نظر نمی‌رسد این راهبرد، خطر کاهش احتمالی و خطرناک گلوکز خون را که معمولا با انواع سنتی‌تر فعالیت بدنی و ورزش رخ می‌دهد، افزایش دهد.»

به گزارش تلگراف، حدود ۴۰۰ هزار نفر در بریتانیا به دیابت نوع یک دچارند.

ابتلا به این بیماری زمانی رخ می‌دهد که دستگاه ایمنی بدن به یاخته‌های تولیدکننده انسولین لوزالمعده حمله ‌کند و به افزایش میزان قند خون منجر شود.

برای انجام این پژوهش، شرکت‌کنندگان دو بار به مدت هفت ساعت نشستند. یک بار هفت ساعت کامل نشسته بودند، ولی بار دیگر هر ۳۰ دقیقه نشستن، با وقفه‌های سه دقیقه‌ای پیاده‌روی آرام همراه بود.

میزان قند خون شرکت‌کنندگان طی این دو نشست بررسی شد.

صبحانه و ناهار یکسان

وعده‌های صبحانه‌ و ناهار همه شرکت‌کنندگان مشابه هم بود و محققان از آن‌ها خواستند در طول دوره مطالعه رژیم غذایی، میزان فعالیت و دوزهای انسولین هماهنگ و یکسانی داشته باشند.

بنا به گزارش تلگراف از نتایج این آزمایش، وقفه‌های منظم پیاده‌روی در دوره‌های نشستن، به کاهش میانگین قند خون (۶.۹ میلی‌مول در لیتر) در طول ۴۸ ساعت، در قیاس با نشستن بدون وقفه (۸.۲ میلی‌مول در لیتر)، منجر شد.

به گفته محققان، این امر زمانی را که میزان قند خون بدن در محدوده مطلوب قرار داشت، ۱۴ درصد افزایش داد و باعث افت خطرناک قند خون نشد.

به گزارش تلگراف، دکتر الیزابت رابرتسون، مدیر مرکز تحقیقات دیابت انگلستان که پشتیبان مالی این مطالعه بود، گفت: «ایجاد وقفه در نشستن با فعالیت‌های کوتاه‌مدت، راهی بی‌هزینه برای مدیریت قند خون در مبتلایان به دیابت نوع یک است و احتمالا خطرات عوارض بعدی آن را کاهش می‌دهد. مشتاقانه در انتظار تحقیقات بیشتر برای درک مزایای بلندمدت این رویکردیم.»