به گفته متخصصان، با گنجاندن موج‌های کوچک استرس به بدن در برنامه روزانه می‌توان از اضطراب مزمن (Chronic stress) کاست.

تحقیقات روزافزون نشان می‌دهد که قرار دادن خود در معرض لحظه‌های کوتاه استرس موسوم به «استرس درانگیزشی» (hormetic stress) می‌تواند توانایی فرد را در مصاف با مشکلات جسمی، ذهنی، و عاطفی افزایش دهد.

گرفتن دوش آب سرد، رفتن به سونا و حتی رفتن به کلاس «تمرین‌های بدنی تناوبی تنشی» (HIIT-high intensity interval training) نمونه‌هایی از روش‌های آزاد کردن «استرس درانگیزشی» برای ایجاد احساس سلامت عمومی است.

خانم دکتر الیسا ایپل، مدیر مرکز پیری، سوخت وساز و احساسات دانشگاه کالیفرنیا، تحقیقات گسترده‌ای در این زمینه انجام داده است.

او در مصاحبه با «وال‌استریت جورنال» گفت، کارهایی مثل حمام ‌آب‌یخ گرفتن می‌تواند «جهش‌های کوتاه در استرس بیولوژیکی و در پی آن، احیای بدنی، آسایش، و ترمیم ژرفی پدید آورد که بدون آن دشوار بتوان به آن‌ها دست یافت.

او افزود: «این استرس کوتاه‌مدت، دستگاه بدن ما را در سطح یاخته و ملکول دستخوش شوک می‌کند و بدن ما را وامی‌دارد که با شرایط دشوار سازگار شود و هماهنگی و توازن خود را بازسازی کند.»

بر مبنای علم، واکنش فیزیولوژیکی به چنین شوک‌هایی در راستای حفظ بقا است و اساسا بدن ما را فریب می‌دهد تا به حالت واکنش و ترمیم برود و یاخته‌های ما «هشیار» شوند.

البته تحقیقات نشان می‌دهد که حداکثر مدت درگیری فرد در چنین فعالیت‌هایی نباید بیش از ۱۵ دقیقه باشد.

و نیز باید توجه داشت که «استرس درانگیزشی» با «استرس/اضطراب مزمن» فرق دارد. اضظراب مزمن می‌تواند هم از نظر جسمی و هم از نظر روانی بر سلامت و تندرستی ما اثر منفی ژرفی بگذارد.

در نوشته دکتر ایپل آمده است که اما «محرک‌های فشارزای گذرا و کم‌دامنه می‌تواند به واکنش‌های بیولوژیکی مثبت منجر شود و مقاومت در برابر آسیب‌ها را افزایش دهد.»

دکتر دیوید سینکلر، ژن‌شناس دانشگاه هاروارد، می‌گوید که زیاده‌روی نکردن مهم است. او به «اینساید هوک» گفت: «تمام این چیزها که در مورد آنها صحبت می‌کنیم-ورزش، کم‌خوری، سرما‌درمانی، سونا- بهتر است با هم ترکیب شوند.»

«نمی‌خواهیم هی مدام ورزش کنیم، مدام گرسنگی بکشیم، یا مدام این دما آن دما کنیم. می‌خواهیم به بدن شوک وارد کنیم. چند روزی در این بین فرصت بازسازی دادن به بدن بسیار منطقی است.»