مجموعهای از مطالعات نشان دادهاند برخی مواد شیمیایی موجود در الیاف مصنوعی مانند پلیاستر، از پیافایها (PFAs) گرفته تا بیپیای (BPA) و فتالاتها، ممکن است با کاهش توان باروری و افزایش اختلالات تولیدمثل مرتبط باشند.
پوست بزرگترین عضو بدن است و برخی سموم موجود در الیافی که مستقیم روی سطح پوست قرار میگیرند، میتوانند جذب و وارد جریان خون شوند. در این راستا نام پلیاستر مدتها است بهعنوان یک الیاف مشکوک در این زمینه مطرح است، زیرا از مادهای شیمیایی به نام پلیاتیلن ترفتالات ساخته میشود.
به گزارش دیسکاور، یک مطالعه که سال ۱۹۹۳ منتشر شد، ۲۴ سگ را بررسی کرد که به دو گروه مساوی تقسیم شده بودند که یک گروه شورت نخی و گروه دیگر شورت پلیاستری پوشید. در پایان دوره مطالعه، در گروهی که شورت پلیاستری پوشیده بودند، در تعداد اسپرمها کاهش قابلتوجه و در ناهنجاریهای اسپرم افزایش مشاهده شد.
با این حال، این پژوهش مربوط به سه دهه پیش است، روی سگها انجام شده و از آن زمان تاکنون هم پژوهشهای تکمیلی چندانی برای تایید نتایج آن انجام نگرفته است. بنابراین هنوز مشخص نیست که آیا الیاف مصنوعی قدرت باروری را کاهش میدهند یا نه، اما برخی چیزها از قبل مشخصاند که در ادامه به آنها میپردازیم.
به گفته آدری گسکینز، دانشیار سلامت محیطزیست در دانشگاه اموری، بیشتر پژوهشها بر مواد شیمیایی خاص موجود در الیاف تمرکز دارند، نه خود الیاف. الیافی مانند پلیاستر میتواند حاوی انواعی از مواد شیمیایی باشد که ممکن است بر باروری تاثیر بگذارند. یکی از مهمترین آنها پیافایها (PFAs) هستند (مخفف مواد پرفلوئوروآلکیل و پلیفلوئوروآلکیل). از این گروه هزاران ترکیب وجود دارد که در محصولات متعددی یافت میشوند و بدن بهسختی آنها را دفع میکند.
پژوهشها نشان دادهاند که پیافایها میتواند باروری زنان را تا حدود ۴۰ درصد کاهش دهد. بنا بر گزارش موسسه ملی علوم سلامت محیطی بریتانیا (NIH)، سطوح بالای پیافایها در خون با کاهش احتمال بارداری و تولد نوزاد زنده همراه بوده است. پژوهشهای دیگر نیز ارتباط این مواد را با افزایش آندومتریوز و سندروم تخمدان پلیکیستیک نشان دادهاند که هر دو از عوامل کاهش احتمال باروریاند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
پلیاستر (بهویژه وقتی با اسپندکس ترکیب میشود) ممکن است حاوی بیسفنول ای (A) یا بیپیای (BPA) نیز باشد؛ مادهای که میتواند بر باروری تاثیر بگذارد. یک مطالعه در دسامبر ۲۰۲۲ نشان داد زنانی که سطح بالاتری از بیپیای در خونشان دارند، بیشتر دچار سندروم تخمدان پلیکیستیکاند.
علاوه بر این، پلیاستر میتواند حاوی فتالاتها باشد؛ موادی که در لباسهایی مانند سوتینهای ورزشی و برخی پوشاک دیگر به کار میروند. تحقیقات نشان دادهاند که این مواد هم میتوانند آثار منفی بر باروری داشته باشند. یک مطالعه منتشرشده در سپتامبر ۲۰۲۱ نشان داد که سطوح بالاتر فتالات با کاهش نرخ بارداری، افزایش سقط جنین و سایر عوارض بارداری ارتباط دارد.
گاسکینز میگوید: «ما میان غلظت بالاتر متابولیتهای بیسفنول و فتالات و شاخصهای ضعیفتر سلامت تولیدمثل مثل موفقیت کمتر آیویاف ارتباطهای معناداری مشاهده کردهایم. آنچه نمیدانیم این است که منبع اصلی این تماسها دقیقا کجا است.»
با وجود این تردیدها، نتیجه منطقی برای کسانی که قصد بارداری دارند، این است که در حد امکان میزان تماسشان را با این مواد را کاهش دهند؛ بهویژه از طریق مسیرهایی که کنترلشان آسانتر است. اگر میدانیم برخی از این مواد در پوشاک وجود دارد، کاهش مصرف این نوع لباسها برای بسیاری از افراد بسیار سادهتر است تا مثلا تغییر منبع آب آشامیدنی.
کاهش تماس با این مواد کاملا بیضرر است و حتی اگر لباسها بزرگترین منبع تماس با موادی مانند پیافایها، فتالات و بیپیای هم نباشند، برای افرادی که قصد بارداری دارند، نقطه شروع خوبی محسوب میشود.
