کارشناسان هشدار داده اند که احتمال دارد پس از اپیدمی کرونا جهان با بحران سلامت روان در میان مردم مواجه شود.

حدود بیست کارشناس سلامت روان از جمله متخصصین اعصاب، روانپزشک، روانشناس و کادر درمانی، در مورد پیامد بلند مدت اپیدمی کرونا بر سلامت روان عموم هشدار داده و از دولت‌ها خواسته‌اند با دادن اولویت به پژوهش‌های (روانی) طرح‌هایی جامع برای درمان این نارسایی‌ها ارائه دهند. 

آنها همچنین گفته‌اند باید بر سلامت روان مردم در بریتانیا و سراسر جهان نظارت شود تا مقیاس نارسایی‌های روانی که انتظارش می‌رود ارزیابی شود.

هشدار این کارشناسان در نشریه «روان درمانی لانست» و به دنبال نظرخواهی موسسه «ایپسوس موری» منتشر شده که نشان می‌دهد هم اکنون نیز قرنطینه عمومی و فردی بر سلامت مردم بریتانیا تاثیر گذاشته است.

نظرخواهی از ۱۰۹۹ نفر از مردم بریتانیا نشان داد که میزان نگرانی و وحشت از نارسایی روانی در نتیجه اپیدمی کرونا افزایش یافته است. بیش از نیمی از واکنش‌ها در مورد نارسایی روانی، به عامل اضطراب اشاره داشت.

در گذشته نیز شیوع بیماری‌های عفونی به افزایش نارسایی های روانی مرتبط بوده است. در سال ۲۰۰۳ و به دنبال شیوع بیماری سارس، موارد خودکشی در افراد بالای ۶۵ سال ۳۰ درصد افزایش یافت و ۲۹ درصد مددکاران اجتماعی نیز دچار روان پریشی شدند.

پروفسور روری اوکانر، یکی از مولفان این گزارش و استاد دانشگاه گلاسکو می‌گوید: «افزایش انزوای اجتماعی، تنهایی، نگرانی از سلامتی، استرس و کاهش توانایی اقتصادی، طوفانی شدید علیه سلامت روان و صحت مزاج مردم است.»

او ادامه می‌دهد: «اگر دست روی دست بگذاریم، ممکن است شاهد افزایش نارسایی‌های روانی از جمله اضطراب و افسردگی و معضلات رفتاری مثل اعتیاد به الکل و مواد مخدر، قمار، ارعاب در شبکه های اجتماعی، و عواقب آن چون بی خانمانی و شکست در روابط فردی باشیم. چشم انداز این معضل – چه در زندگی افراد و چه پیامد آن بر کل اجتماع - گسترده تر از آن است که نادیده گرفته شود.»

گزارش مندرج در «لانست» می‌گوید پژوهش (در مورد پیامد روانی اپیدمی کرونا) باید در مرکز واکنش‌های بین المللی باشد اما تنها تحقیقات علمی محدودی به روی عواقب روانی کووید-۱۹ انجام شده است.

در این گزارش آمده که نظارت «دقیقه به دقیقه» اضطراب، افسردگی، خودزنی و خودکشی و دیگر مسائل روانی، با توسل به فناوریهای جدید از جمله تلفن های همراه برای درمان از دور، ضروری خواهد بود.

پروفسور اد بولمور، استاد دانشگاه کمبریج نیز می‌گوید: «اگر قرار باشد عواقب منفی این اپیدمی بر سلامت روان جامعه در حال حاضر و در آینده محدود شود، باید پژوهشهایی بیسابقه در این مورد انجام شود.»

او می‌افزاید: «برای یک عملکرد واقعی باید از ابزار دیجیتال عصر خود استفاده کرده و راههای جدیدی برای تشخیص سلامت روان مردم از راه دور بیابیم و با توسل به خلاقیت، مقاومت (مردم) را افزایش داده و راههایی برای درمان آنها در خانه بیابیم. این تلاش ها باید در مرکز واکنش های جهانی به اپیدمی قرار گیرد.»