یک پژوهش تازه نشان داده است که همنشینی با سگ‌ها می‌تواند در بدن زنان اثری ضدپیری ایجاد کند و به گفته نویسندگان این مطالعه، گذراندن تنها یک ساعت در هفته با یک سگ می‌تواند روند کوتاه شدن طول تلومرها را‌ــ که یکی از شاخص‌های اصلی پیری سلولی‌اند‌ــ آهسته کند.
تلومرها بخش‌هایی از دی‌ان‌ای در انتهای کروموزوم‌ها شبیه کلاهک‌اند که عملکردشان به نوعی شبیه سرپوش پلاستیکی بند کفش است و مانع از باز شدن یا آسیب دیدن ماده ژنتیکی می‌شوند. کروموزوم‌ها هر بار که سلول تقسیم می‌شود، کمی کوتاه‌تر می‌شوند و تلومرها از فرسایش ناشی از تقسیم سلولی جلوگیری می‌کنند. تلومرهای بلندتر یعنی سلول‌ها پیش از آنکه بمیرند، می‌توانند تعداد بیشتری تقسیم سلولی انجام دهند که به معنی کندتر شدن روند پیری است. هنوز مشخص نیست آیا چنین تاثیری در مردان نیز دیده می‌شود یا نه.
دکتر شریل کراوســپارلو، استاد دانشیار پرستاری در دانشگاه آتلانتیک فلوریدا و نویسنده این مطالعه، معتقد است حیوانات آثار مثبت «زیستی، روانی، اجتماعی» (biopsychosocial) بر زنان دارند و رویکردهای غیرسنتی مانند ارتباط با حیوانات می‌توانند حمایت معناداری از آنان فراهم و احساس امنیت و ثبات عاطفی ایجاد کند.
به گزارش دیلی‌میل، برای این تحقیق، پژوهشگران ۲۸ زن بین ۳۲ تا ۷۲ سال را برگزیدند که همگی کهنه‌سرباز و به اختلال استرس پس از سانحه یا پی‌تی‌اس‌دی (PTSD) مبتلا بودند؛ اختلالی اضطرابی که در اثر تجربه رویدادهای ترسناک، تهدیدکننده یا آزاردهنده ایجاد می‌شود.
این پژوهش بر زنان کهنه‌سرباز متمرکز بود، زیرا در تحقیقات پیشین کمتر درباره آن‌ها مطالعه شده است. این زنان به‌طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند و هر دو گروه به مدت هشت هفته، هر هفته در جلسات یک‌ساعته شرکت کردند.
در گروه اول، زنان داوطلب آموزش دادن به سگ‌های خدماتی برای کهنه‌سربازان دیگر شدند که به این سگ‌ها نیاز داشتند. در گروه دوم یا گروه کنترل، زنان تنها ویدیوهایی از آموزش سگ‌ها را تماشا کردند.
برای سنجش شاخص‌های زیستی استرس، به شرکت‌کنندگان دستبندهایی مانیتورکننده داده شد که عواملی مانند تغییرپذیری ضربان قلب (یعنی فاصله زمانی میان هر تپش قلب) را اندازه‌گیری می‌کردند. طول تلومرهای آنان هم که نشانگر پیری سلولی است، از طریق نمونه‌های بزاق اندازه‌گیری شد. در همین حال، شاخص‌های روانی استرس از طریق پرسشنامه‌هایی که علائم پی‌تی‌اس‌دی، استرس ادراک‌شده و اضطراب را در چندین مرحله از مطالعه می‌سنجیدند، ارزیابی شدند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
نتایچ نشان داد طول تلومرها در گروهی که آموزش سگ‌های خدماتی را بر عهده داشتند، افزایش یافت که نشان‌دهنده کند شدن روند پیری زیستی است.
این تاثیر مشاهده‌شده در کهنه‌سربازانی که تجربه رزمی مستقیم داشتند، یعنی افرادی که در جریان جنگ شاهد رویدادهای خشونت‌آمیز و تروماتیک بودند، بیشتر بود. در مقابل، در کسانی که در گروه کنترل بودند، کاهش طول تلومر مشاهده شد که نشانه‌ای از افزایش سرعت پیری سلولی است نه کاهش آن.
از نظر روان‌شناختی، در هر دو گروه کاهش قابل‌توجه علائم پی‌تی‌اس‌دی، اضطراب و استرس ادراک‌شده در طول هشت هفته گزارش شد. با این حال، بهبود سلامت روان در دو گروه مشابه بود، که نشان می‌دهد صرف شرکت در مطالعه ارزش درمانی روانی داشته است.
این یافته‌ها که در نشریه علوم رفتاری (Behavioral Sciences) منتشر شدند، به‌طور کلی در آموزش دادن سگ‌های خدماتی فواید زیستی نویدبخشی را نشان می‌دهند (به‌ویژه برای کهنه‌سربازان دارای تجربه رزمی) که می‌تواند جایگزینی برای درمان دارویی باشد. همچنین تایید می‌کنند که گذراندن تنها یک ساعت در هفته با حیوانات هم می‌تواند به افراد مبتلا به اختلال پس از سانحه در سطح سلولی کمک کند؛ یعنی برای کسب این فواید، الزاما نباید سگ مال خود فرد باشد.
دکتر کراوســپارلو که همسرش یک کهنه‌سرباز و از نیروهای امدادی حاضر در حادثه ۱۱ سپتامبر بوده است، می‌گوید: «زنان کهنه‌سرباز در بازگشت به زندگی عادی با چالش‌های خاصی مواجه‌اند که اغلب نادیده گرفته می‌شود و درمان‌های سنتی پی‌تی‌اس‌دی همیشه پاسخگوی نیازهایشان نیست، اما از آنجا که همه کهنه‌سربازان نمی‌توانند سگ خدماتی داشته باشند، فعالیت‌های داوطلبانه مرتبط با حیوانات ممکن است همان فواید درمانی را‌ــ بدون بار مسئولیت مالکیت‌ــ فراهم کند.»
این پژوهش که «پیشگامانه» توصیف شده، پیش از همه‌گیری کووید‌ــ۱۹ آغاز شد، اما سپس متوقف شد و بعد از رعایت پروتکل‌های ایمنی عمومی از سر گرفته شد. پژوهشگران افزودند: «همه‌گیری هم ممکن است بر سطح استرس شرکت‌کنندگان اثر منفی جدی گذاشته باشد که به خود مطالعه ارتباطی ندارد.»
آن‌ها همچنین هشدار دادند که نتایج این پژوهش باید با احتیاط تفسیر شود، زیرا حجم نمونه کوچک و فقط بر زنان کهنه‌سرباز آمریکایی مبتلا به پی‌تی‌اس‌دی متمرکز بود.
پژوهش‌های مشابه در آینده، می‌تواند تاثیر همنشینی با سگ‌ها را بر سلامت زیستی و روانی کهنه‌سربازان مرد یا جمعیت‌های گسترده‌تر هم بررسی کنند.
این تحقیق ادامه پژوهشی مشابه در سال گذشته است که نشان داد سگ‌های خدماتی شدت پی‌تی‌اس‌دی را در کهنه‌سربازان کاهش می‌دهند؛ پژوهشی که حدود سه‌چهارم شرکت‌کنندگان آن مرد بودند. پژوهشگران دانشگاه آریزونا دریافتند که کسانی که سگ خدماتی داشتند، نسبت به دیگران، افسردگی و اضطراب خفیف‌تر، خلق‌وخوی بهتر و کیفیت زندگی بالاتری داشتند.
