ظهور فناوری چشم بیونیک، دریچه‌‌ای تازه در علم پزشکی است. با این تکنولوژی، حدود ۹۵ درصد نابینایان توانسته‌اند بخشی از بینایی خود را بازیابند. این دستاورد آینده‌ای را نوید می‌دهد که در آن نابینایی دیگر سد بزرگی به شمار نمی‌آید.

شناخت چشم بیونیک

«چشم بیونیک» یا پروتز بینایی در نگاه اول شبیه داستان‌های علمی‌تخیلی است، اما امروز به واقعیت بدل شده است. این دستگاه در چشم افرادی که به دلیل برخی بیماری‌های چشمی بینایی‌شان را از دست داده‌اند کاشته می‌شود. چشم بیونیک با استفاده از یک دوربین مینیاتوری تصاویر را ثبت و آنها را به پیام‌های الکتریکی تبدیل می‌کند و در نهایت باعث تحریک سلول‌های سالم شبکیه می‌شود.

‌به‌گزارش وبسایت ام‌اس‌ان، پیشرفت‌هایی مثل کوچک‌سازی قطعات الکترونیکی، بهبود سیستم‌های انتقال بی‌سیم داده و ارتقای روش‌های جراحی پیشرفته، نقشی کلیدی در توسعه این فناوری داشته‌اند. «سامانه پروتز شبکیه آرگوس۲» یکی از نمونه‌های برجسته این تکنولوژی است.

روند بازیابی بینایی

فرایند بازگرداندن بینایی با چشم بیونیک طی یک جراحی پیچیده انجام می‌شود. ابتدا وسیله الکترونیکی کوچکی به نام ایمپلنت شبکیه در چشم کاشته می‌شود. این میکروچیپ نور را به پیام‌های الکتریکی تبدیل می‌کند، سپس این پیام‌ها به شبکیه مصنوعی که در پشت چشم قرار داده شده منتقل می‌شوند. شبکیه مصنوعی جایگزین شبکیه آسیب‌دیده می‌شود و به جای آن عمل می‌کند؛ پیام‌ها را پردازش می‌کند و از طریق عصب بینایی به مغز می‌فرستد. نتیجه این فرایند، ادراک الگوهای روشنایی و تاریکی و بازگشت نسبی بینایی است.

نرخ موفقیت و نمونه‌های بالینی

نرخ موفقیت جراحی‌های چشم بیونیک بسیار چشمگیر است. پژوهش‌ها نشان داده‌اند که بینایی حدود ۹۵ درصد بیماران پس از جراحی بهبود قابل توجهی داشته است. برخی حتی توانسته‌اند چهره‌ها را تشخیص دهند یا نوشته‌های درشت را بخوانند؛ کارهایی که پیش‌تر ناممکن بود.

نمونه‌ای از این موفقیت‌ها مربوط به مردی ۷۲ ساله است که به دلیل بیماری «رتینیت پیگمنتوزا» نابینا شده بود. پس از جراحی، او توانست محیط اجسام را ببیند و روشنایی و تاریکی را تشخیص دهد. چشم بیونیک نماد پیوند علم و فناوری است؛ ابزاری که می‌تواند زندگی میلیون‌ها انسان نابینا را دگرگون کند و امید را به چشمانشان بازگرداند.