سراج‌الدین حقانی، رهبر شبکه حقانی و وزیر داخله (کشور) طالبان، در میان اعضای طالبان علاوه بر لقب «خلیفه» با عنوان «سالار استشهادی‌ها» نیز شناخته می‌شود. طالبان نیروهای انتحاریشان را «استشهادی» می‌نامند و اعطای چنین لقبی به حقانی پیام روشنی دارد: رژیم طالبان همچنان به نیروهای انتحاری و حملات مرگبار دوران نظام جمهوری افتخار می‌کند؛ حملاتی که جان هزاران شهروند افغانستان را گرفت.

در شبکه‌های اجتماعی و حساب‌های کاربری وابسته به طالبان، از سراج‌الدین حقانی مکرر با این لقب یاد می‌شود و او را در جایگاه الگو و رهبر نیروهای انتحاری می‌ستایند. این روند نشان می‌دهد که طالبان نه‌‌تنها گذشته خونینشان را انکار نمی‌کنند، که آن را مایه افتخار و مشروعیت حکومتشان می‌دانند. 

شبکه حقانی تحت رهبری سراج‌الدین حقانی در دوران جمهوری، از طراحان اصلی «خونین‌ترین و پیچیده‌ترین» حملات انفجاری و انتحاری علیه اهداف نظامی و غیرنظامی بود. این شبکه بارها حملاتی را سامان‌دهی کرد که تلفات گسترده‌ای به نیروهای امنیتی و غیرنظامیان وارد کرد. سراج‌الدین حقانی در چندین مراسم، نیروهای انتحاری و خانواده‌های کشته‌‌شدگان عوامل انتحاری را گرد هم آورد و از آنان تقدیر و تمجید کرد.  

این مراسم اغلب با هدف تقویت روحیه نیروهای انتحاری و مشروعیت‌‌بخشی به این حملات برگزار می‌شد. تصاویر و ویدیوهای منتشرشده نشان می‌دهد که حقانی پیش از اعزام نیروها آنان را در آغوش می‌گیرد و تشویقشان می‌کند.  

پیش‌تر، بدرالدین حقانی، برادر سراج‌الدین، «سالار استشهادی‌ها» شناخته می‌شد. بدرالدین حدود دوازده سال پیش در حمله یک هواپیمای بدون سرنشین آمریکایی در وزیرستان پاکستان کشته شد. پس از مرگ او، این لقب به سراج‌الدین حقانی رسید. واحد انتحاری بدری طالبان نیز به نام بدرالدین حقانی نام‌گذاری شده است. این واحد مسئولیت طراحی و اجرای بسیاری از حملات مرگبار و پیچیده را برعهده داشت و در طول سال‌های جنگ خسارت‌های سنگینی به نظامیان و غیرنظامیان وارد کرد. بیشتر این حملات تحت هدایت مستقیم بدرالدین انجام می‌شد.   

با گذشت چهار سال از حاکمیت مجدد طالبان، این گروه همچنان بخشی از نیروهای انتحاری‌اش را حفظ کرده است. برخی از این نیروها اکنون در ساختار امنیتی، دفاعی و استخباراتی (اطلاعاتی) طالبان فعال‌اند. با این حال، طالبان هرگز هویت یا تعداد دقیق این نیروها را اعلام نکرده‌اند.  

نیروهای انتحاری و حملات انفجاری دو بازوی اصلی قدرت شبکه حقانی در میان طالبان است. شهرت این شبکه نیز اغلب به دلیل همین حملات است.  

در این مدت، شبکه حقانی چندین ویدیو، عکس و نوار صوتی منتسب به عاملان حملات انتحاری را منتشر کرده است. در بخشی از آنها، سراج‌الدین حقانی پیش از عملیات، با نیروهای انتحاری دیدار می‌کند و آنان را در آغوش می‌کشد؛ تصاویری که نشان‌‌دهنده جایگاه ویژه این نیروها در شبکه حقانی است.  

زخم‌های باز مردم و نمایش افتخارات طالبان  

هزاران خانواده افغان عزیزانشان را در حملات انتحاری و انفجاری طالبان از دست داده‌اند. یادآوری این حملات و تقدیر از عاملان آن، تحت عنوان «استشهادی‌ها» و ستایش «سالار استشهادی‌ها» زخم‌های کهنه این خانواده‌ها را تازه می‌کند.  

با این حال، طالبان بازهم به بزرگ‌نمایی این اقدامات می‌پردازند. آنان جنگ بیست‌ساله‌شان را با عنوان «ختم اشغال افغانستان» و «تطبیق شریعت اسلامی» توجیه و تطهیر می‌کنند، در حالی که بیشتر قربانیان این جنگ مردم بی‌دفاع افغانستان بودند.  

طالبان تاکنون در چندین مراسم، ابزارهای استفاده‌شده در حملات انتحاری را به نمایش گذاشته‌اند. جلیقه‌های انتحاری، «موتر بمب» (خودرو بمب‌گذاری‌شده)، مین‌های مغناطیسی و بشکه‌های زردرنگ مملو از مواد انفجاری بخشی از این نمایش‌ها بوده است. حتی برای جلب توجه عمومی، برای حمل این بشکه‌های انفجاری از کودکان نیز استفاده شده است.  

علاوه بر این، طالبان در چندین ولایت موزه‌های موسوم به «جهادی» ایجاد کرده‌اند که در آنها این ابزارهای جنگی ویرانگر به نمایش گذاشته می‌شوند. این اقدام در حالی صورت می‌گیرد که بسیاری از شهروندان هنوز از درد و رنج ناشی از این حملات رهایی نیافته‌اند.  

این گروه نه‌‌تنها نیروهای انتحاری را حفظ کرده‌اند، که در صورت نیاز دوباره چنین حملاتی را انجام خواهند داد. تکرار این القاب و نمایش این حملات، ظاهرا ابزاری است برای مشروعیت‌بخشی به قدرت طالبان و ترساندن مخالفان آنان، اما در نظر مردم افغانستان یادآور سال‌ها خون‌‌ریزی، ترور و ویرانی است.