همراه شام هوس یک لیوان شراب کرده‌اید؟ شاید عادات غذایی اجداد میمون ما مقصر باشند.

پژوهشگران برای درک بهتر رابطه بین انسان و الکل، در حال بررسی علاقه حیوانات به میوه‌های تخمیرشده و افتاده هستند که به‌تازگی «اسکرامپینگ» [به معنی برداشتن و خوردن میوه‌های افتاده از روی زمین] نامیده می‌شود.

ناتانیل دامنی، استاد انسان‌شناسی چارلز هانسن در کالج دارتموث، می‌گوید: «اسکرامپینگی که آخرین نیای مشترک گوریل‌ها، شامپانزه‌ها و انسان‌ها حدود ۱۰ میلیون سال پیش انجام می‌دانند، می‌تواند توضیح دهد که چرا انسان‌ها در هضم الکل به طرز شگفت‌آوری توانمندند.»

او افزود: «ما مدت‌ها پیش از اینکه یاد بگیریم چگونه الکل تولید کنیم، به شکلی تکامل یافته بودیم که آن را متابولیزه کنیم، و تولید الکل یکی از محرک‌های اصلی انقلاب نوسنگی بود که ما را از شکارچی‌ـ‌گردآورنده به کشاورز تبدیل کرد و جهان را تغییر داد.»

تخمیر، فرایندی است که در آن، باکتری‌ها و سایر میکروارگانیسم‌ها، قندها را به موادی مانند الکل یا اسیدها تجزیه می‌کنند. کل الکل‌هایی که ما می‌نوشیم به این روش تولید می‌شود.

زمانی که شما الکل می‌نوشید، مست می‌شوید، چون سرعت مصرف شما از توان متابولیسم بدنتان بیشتر است. پژوهشگران گفتند که درمورد میمون‌ها احتمالا چنین نیست.

متخصصان ژنتیک‌ پیش‌تر گزارش کرده بودند که خوردن میوه‌های تخمیرشده ممکن است به تغییری زیستی در آخرین نیای مشترک انسان‌ها و میمون‌های آفریقایی منجر شده باشد که توانایی آنها برای سوخت‌و‌ساز الکل را ۴۰ برابر افزایش داده است.

با این حال، هیچ‌کس داده‌ای برای آزمودن این موضوع نداشت و از آن زمان تاکنون دانشمندان هنگام بررسی نخستی‌سانان، میان میوه روی درخت و میوه روی زمین تفاوتی قائل نشده بودند.

دامنی توضیح داد: «این موضوع اصلا به ذهن ما نرسیده بود. این‌طور نیست که نخستی‌شناسان هرگز اسکرامپینگ را ندیده باشند، آنها به‌طور منظم آن را مشاهده می‌کنند. اما نبود یک واژه برای آن اهمیتش را پنهان کرده بود.»

این تیم پژوهشی می‌خواست بداند اسکرامپینگ [یا همان عمل برداشتن میوه‌های افتاده از روی زمین]، چه اهمیتی برای تکامل انسان داشته است، بنابراین پژوهش‌های پیشین درباره عادات غذایی اورانگوتان‌ها، شامپانزه‌ها، و گوریل‌های کوهستانی و غربی در طبیعت را تحلیل کرد.

این بررسی‌ها شامل هزاران مورد مشاهده از میمون‌هایی بود که در حال خوردن میوه بودند. اگر میمونی روی زمین ثبت شده بود که میوه‌ای را می‌خورد که مشخص بود آن میوه در سطوح میانی یا بالایی جنگل رشد می‌کند، [این کار] اسکرامپینگ به شمار می‌آمد.

در میان این سه گونه، مشخص شد که میمون‌های آفریقایی به‌طور منظم «اسکرامپ» می‌کنند، در حالی که اورانگوتان‌ها این کار را نمی‌کنند. پژوهشگران برای درک بهتر مصرف الکل در شامپانزه‌ها، در گام بعدی میزان تخمیر میوه‌های روی درخت در مقایسه با میوه‌های روی زمین را اندازه‌گیری خواهند کرد.

پژوهشگران گفتند یافته‌های آنها نتایج پژوهش‌های گذشته را تایید می‌کند که همچنین نشان داده بود آنزیم اصلی برای متابولیزه کردن اتانول، که در نوشیدنی‌های الکلی یافت می‌شود، در اورانگوتان‌ها و دیگر نخستی‌سانان غیرانسانی نسبتا ناکارآمد است.

پژوهشگران بر این باورند که توانایی میمون‌های آفریقایی برای متابولیزه کردن اتانول ممکن است به آنها امکان دهد که روزانه حدود ۴.۵ کیلوگرم میوه را بدون مشکل مصرف کنند.

این میزان مصرف نشان می‌دهد که قرار گرفتن در معرض اتانول می‌تواند جزء مهمی از زندگی شامپانزه‌ها باشد و نیرویی مهم در تکامل انسان محسوب شود. کاترین هوبایتر، استاد روان‌شناسی و علوم اعصاب در دانشگاه سنت‌اندروز، گفت که انسان‌ها ممکن است [آن بخش از] جنبه‌های اجتماعی‌ را که میمون‌ها در اسکرامپینگ دارند، حفظ کرده باشند.

او افزود: «یک ویژگی بنیادی در رابطه ما با الکل، تمایل ما به نوشیدن دسته‌جمعی است؛ چه یک پینت [یعنی نوشیدن حدود نیم لیتر الکل] با دوستان باشد و چه یک مهمانی بزرگ اجتماعی. گام بعدی این است که بررسی کنیم تغذیه مشترک از میوه‌های تخمیرشده چگونه ممکن است روابط اجتماعی در سایر میمون‌ها را هم تحت تاثیر قرار دهد.»