باستان‌شناسان چهره یک زن بلژیکی متعلق به عصر سنگ را بازسازی کرده و دریافته‌اند که او چشمانی آبی و پوستی تیره داشته است. این کشف درباره نیاکان اروپایی‌های امروزی اطلاعات بیشتری ارائه می‌دهد.
بقایای فسیلی این زن پیشاتاریخی سال ۱۹۸۸ در غار مارگو (Margaux) واقع در نزدیکی دینان کشف شد.
مطالعات پیشین نشان می‌دهند که او حدود ۱۰ هزار و ۵۰۰ سال پیش در دره موز (Meuse) زندگی می‌کرد و به همان جمعیت شکارچی‌‌ــ‌گردآورنده اروپای غربی تعلق داشت که مرد مشهور چدار در بریتانیا نیز از آن جمعیت بود.
اکنون، داده‌های ژنتیکی و باستان‌شناسی که دانشگاه خنت (Ghent) بلژیک بررسی کرده، نه‌تنها امکان بازسازی چهره، بلکه امکان بررسی شرایط زندگی او را نیز فراهم کرده است.
یک تیم میان‌رشته‌ای از دانشمندان شامل باستان‌شناسان، انسان‌شناسان و متخصصان ژنتیک، برای بازسازی چهره با هنرمندان هلندی همکاری کردند.
بازسازی چهره که بخشی از پروژه «چشم‌انداز منطقه‌ای از مهاجرت‌های باستانی» (ROAM) در این دانشگاه است، نشان می‌دهد که زن مارگو درست مانند مرد چدار که کهن‌ترین نمونه انسان مدرن کشف‌شده در بریتانیا تاکنون به‌شمار می‌رود، پوستی تیره و چشمانی آبی داشت.
تحلیل دی‌ان‌ای انجام‌شده در سال ۲۰۱۸ روی بقایای مرد چدار نشان داد که او چشمانی آبی و پوستی تیره داشت. این یافته‌ها درباره ظاهر بریتانیایی‌های باستان دیدگاه‌هایی بی‌سابقه ارائه و نشان می‌دهد که همه ما «از جایی در آفریقا» آمده‌ایم.
فسیل مرد چدار که سال ۱۹۰۳ در غاری در سامرست کشف شد، نشان داد که این بریتانیایی باستانی «پوستی تیره تا سیاه»، چشمانی آبی و موهای تیره و مجعد داشت.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
یافته‌های جدید نشان می‌دهند که پوست زن مارگو، در مقایسه با بیشتر افراد عصر سنگ که تاکنون در اروپای غربی بررسی شده‌اند، اندکی روشن‌تری بوده است. پژوهشگران این نکته را «جزئی اما مهم» توصیف کرده‌اند.
دانشمندان رنگ احتمالی چشم و پوست این زن عصر سنگ را بر اساس تحلیل دی‌ان‌ای استخراج‌شده از بخش‌هایی از جمجمه‌اش استنباط کرده‌اند.
مايته ریولاه، متخصص ژنتیک، در اظهاراتی گفت: «تا پیش از این، تنوع ظاهری در میان شکارچی‌‌ــ‌گردآورندگان اروپایی تنها از تعداد اندکی فسیل شناخته شده بود و تصور می‌شد که نسبتا همگن باشند.»
ایزابل د گروت، سرپرست این پروژه، به وب‌سایت لایوساینس گفت: «رنگدانه‌های پوستی زن مارگو نشان‌دهنده پیچیدگی بیشتر رنگ پوست درون این جمعیت‌ها است و اینکه این ویژگی بسیار ناهمگن‌تر از آن چیزی بود که پیش‌تر تصور می‌شد.»
تحقیق اخیر همچنین نشان می‌دهد که زندگی زن مارگو عمدتا در فضای باز سپری شده است. این نتیجه‌گیری بر اساس بقایای صدف‌ها، رنگدانه‌ها و ابزارهای دیگر یافت‌شده در محل غار صورت گرفته است.
با این حال، دانشمندان میگویند تحقیقات بیشتری لازم است تا سرنخ‌های بیشتری درباره سبک زندگی و ظاهر او به دست آید.
د گروت گفت: «رنگ دقیق پوست و چشم را به‌سختی می‌توان مشخص کرد... در دی‌ان‌ای باستانی پاسخی کاملا دقیق وجود ندارد.»
© The Independent
