یک مطالعه نشان داده است که یک تک‌تزریق در بدو تولد می‌تواند کودکان را سال‌ها در برابر اچ‌آی‌وی محافظت کند.
این مطالعه یکی از نخستین پژوهش‌هایی است که نشان می‌دهد هفته‌های نخست زندگی، یک بازه زمانی حیاتی را فراهم میکند که در آن سیستم ایمنی به طور طبیعی پذیراتر است، به این معنی که این زمان، بهترین فرصت برای ارائه درمان‌های ژنی است که در سنین بالاتر ممکن است پس زده و رد شوند.
پژوهشگران امیدوارند که بتوان از این تزریق ژن‌درمانی در آینده برای مقابله با عفونت‌های کودکان در مناطق پرخطر استفاده کرد.
امیر اردشیر، نویسنده اول مقاله و دانشیار میکروب‌شناسی و ایمنی‌شناسی در مرکز ملی تحقیقات نخستی‌سانان تولین (تی‌ان‌پی‌آر‌سی) در ایالات متحده، گفت: «هر روز تقریبا ۳۰۰ کودک به اچ‌آی‌وی آلوده می‌شوند.»
«این رویکرد می‌تواند به محافظت از نوزادان در مناطق پرخطر در حساس‌ترین دوره زندگیشان کمک کند.»
این پژوهش، که در مجله نیچر منتشر شده است، [نوعی] ژن‌درمانی را ایجاد کرد که سلول‌ها را [به نحوی] برنامه‌ریزی میکند که آنتی‌بادی‌های مقابله‌کننده با اچ‌آی‌وی تولید کنند.
یک بررسی حیوانی، که این تزریق را روی نخستی‌سانان غیرانسان آزمایش کرد، نشان داد که این تزریق آنها را دست‌کم به مدت سه سال بدون نیاز به تزریق تقویتی، در برابر عفونت ایمن کرد. اما این تنها در صورتی [ممکن] بود که تزریق در ماه نخست زندگی انجام شود.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
نویسندگان مقاله توضیح می‌دهند که در مقایسه، آنهایی که ژن‌درمانی را بین هشت تا دوازده هفته پس از تولد دریافت کردند، درمان را تحمل نکردند.
دکتر اردشیر گفت: «این یک درمان یک‌باره است که دقیقا با زمان حیاتی و مهمی مطابقت دارد که مادران مبتلا به اچ‌آی‌وی در مناطق با منابع محدود، بیشترین احتمال را دارد که به پزشک مراجعه کنند.»
«تا زمانی که درمان نزدیک به [زمان] تولد ارائه شود، سیستم ایمنی نوزاد آن را می‌پذیرد و باور میکند که بخشی از خودش است.»
براساس آمار سازمان جهانی بهداشت (WHO)، در سراسر جهان هر سال حدود ۱.۳ میلیون زن و دختر مبتلا به اچ‌آی‌وی باردار می‌شوند.
اما طبق داده‌های سازمان جهانی بهداشت، اگر آنها دارو دریافت نکنند، نرخ انتقال اچ‌آی‌وی از مادر به کودک، چه در دوران بارداری چه هنگام زایمان و چه در حین تولد یا شیردهی، بین ۱۵ درصد تا ۴۵ درصد متغیر است.
نویسندگان مقاله یادآور شدند اگرچه درمان‌های ضدویروسی می‌توانند ویروس را سرکوب و انتقال را محدود کنند، پایبندی به درمان و مراجعه به پزشک، پس از زایمان، به‌ویژه در مناطقی که دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی محدود است، کاهش می‌یابد.
این ژن‌درمانی از یک ویروس بی‌خطر استفاده میکند که می‌تواند کد ژنتیکی را به سلول‌ها منتقل کند، اما با واکسن متفاوت است. این ویروس به سلول‌های عضلانی تزریق شد و دستورالعمل تولید آنتی‌بادی‌هایی را منتقل کرد که قادر به خنثی کردن چند سویه اچ‌آی‌وی هستند.
پژوهشگران توضیح دادند که بررسی‌های پیشین نشان داده بودند که برای اثربخشی، تزریق‌های مکرر لازم است.
اما پژوهشگران می‌گویند با تزریق آن به سلول‌های عضلانی، آنها به «ریزکارخانه‌هایی تبدیل می‌شوند که مدام این آنتی‌بادی‌ها را تولید می‌کنند.»
نوزادان تازه‌متولدشده دربرابر این تزریق تحمل بیشتری نشان دادند که از [ابتلا به] عفونت در طول دوران شیردهی جلوگیری کرد. با این حال، نوزادان بزرگ‌تر و خردسالان بیشتر احتمال داشت که آنتی‌بادی‌های ضد دارو را، که درمان را متوقف می‌کنند، تولید کنند.
علاوه بر این، قرار گرفتن جنین در معرض آنتی‌بادی‌های ناشی از ژن‌درمانی پیش از تولد، به اینکه نوزادان بزرگ‌تر درمان را بپذیرند کمک میکند.
با این حال، چون این روش، تنها روی حیوانات آزمایش شده است، پژوهشگران هنوز نمی‌دانند که آیا برای کودکان انسان هم کارآمد خواهد بود یا نه.
اگر این روش موفقیت‌آمیز باشد، این درمان می‌تواند نرخ انتقال اچ‌آی‌وی از مادر به کودک را در مناطق پرخطر مانند آفریقای سیاه [یا اصطلاحا آفریقای جنوب صحرا]، که ۹۰ درصد موارد اچ‌آی‌وی کودکان در آنجا یافت می‌شود، به طور چشمگیری کاهش دهد.
دکتر اردشیر گفت: «حتی ۱۰ سال پیش، هیچ چیزی شبیه به این امکان‌پذیر نبود. این یک نتیجه عظیم بود و اکنون ما تمامی عوامل لازم را برای مقابله با اچ‌آی‌وی داریم.»
© The Independent
