آمار جدیدی که ام‌اچ‌آر‌ای (MHRA)، سازمان تنظیم مقررات داروها و محصولات مراقبت‌های بهداشتی بریتانیا، ارائه کرده، نشان می‌دهد داروهای تزریقی کاهش وزن و دیابت که بیش از یک میلیون نفر در بریتانیا مصرف می‌کنند، ممکن است با یک عارضه جانبی بالقوه جدی که در برخی موارد حتی ممکن است کشنده باشد، مرتبط باشد.
بر اساس آمار جدید ام‌اچ‌آر‌ای، داروهای مانجارو (Mounjaro)، ویگووی (Wegovy)، و اوزمپیک (Ozempic) ممکن است با التهاب لوزالمعده ارتباط داشته باشند. سازمان تنظیم مقررات داروها و محصولات مراقبت‌های بهداشتی بریتانیا تاکنون ۱۸۱ مورد ابتلا به پانکراتیت (التهاب لوزالمعده) حاد یا مزمن در ارتباط با مصرف مانجارو گزارش کرده که پنج مورد از آن‌ها منجر به مرگ شده است. ویگووی و اوزمپیک هم با ۱۱۳ مورد ابتلا به پانکراتیت و یک مورد مرگ مرتبط بوده‌اند.
نسخه‌های دیگر داروهای موسوم به جی‌ال‌پی‌ــ۱ (GLP-1) که کمتر متداول‌اند، نیز با موارد ابتلا به پانکراتیت و برخی مرگ‌ها در ارتباط بوده‌اند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
با این حال، هیچ مدرکی دال بر اینکه این داروها مستقیم باعث مرگ شده‌اند وجود ندارد و شواهد موجود هم به‌اندازه‌ای قوی نیستند که ام‌اچ‌آر‌ای بخواهد دسترسی به این داروها را محدود کند. دلیل این موضوع آن است که پانکراتیت در افرادی که اصلا داروهای جی‌ال‌پی‌ــ۱ مصرف نمی‌کنند، نیز بسیار متداول است و به‌طور متوسط در هر یک میلیون نفر حدود ۵۶۰ مورد ابتلا به پانکراتیت گزارش می‌شود.
سنگ صفرا و مصرف الکل از دلایل اصلی بروز این بیماری‌اند.
اینک ام‌اچ‌آر‌ای و سازمان ژنومیکس انگلستان (Genomics England) قصد دارند مطالعه‌ای ژنتیکی را آغاز می‌کنند تا مشخص شود آیا ممکن است برخی افراد ژن‌هایی داشته باشند که خطر ابتلا به پانکراتیت را هنگام مصرف داروهای جی‌ال‌پی‌ــ۱ افزایش دهد.
پروفسور مت براون، مدیر علمی سازمان ژنومیکس انگلستان، با اشاره به خطر عوارض جانبی جدی داروهای جی‌ال‌پی‌ــ۱ مانند اوزمپیک و ویگووی، گفت بسیاری از این واکنش‌ها ممکن است منشا ژنتیکی داشته باشند و افزود همکاری جدید با ام‌اچ‌آر‌ای می‌تواند با بررسی داده‌های ژنتیکی، زمینه را برای تجویز شخصی‌سازی‌شده و درمان‌های ایمن‌تر فراهم کند.
علائم اصلی پانکراتیت درد شدید در مرکز شکم، تب و حالت تهوع است. موارد حاد این بیماری معمولا در بیمارستان و با تزریق مایعات و اکسیژن‌رسانی درمان می‌شوند و اغلب طی چند روز بهبود می‌یابد. با این حال، گاهی عوارضی جدی ایجاد می‌شود و حدود ۵ درصد از موارد حاد می‌توانند منجر به مرگ شود.
