چین گانگ، وزیر امور خارجه چین به روسیه و هند قول «همکاری بیشتر، هماهنگی در مسايل بین المللی و تعمیق روابط» داد. 

گانگ که در چارچوب نشست وزیران امور خارجه سازمان همکاری شانگهای با دو همتای روس و هندی خود گفتگو می کرد، تاکید کرد که «تعمیق روابط چین با هند و روسیه تنها به اقتدار هر سه کشور کمک خواهد کرد.»

وزیر امور خارجه چین در این نشست به خبرنگاران گفت که «پکن به‌دنبال حفظ روابط پایدار و باثبات منطقه‌ای است چرا که رابطه با غرب خصوصا ایالات متحده همواره پرنوسان و تنش‌زاست.»

ایالات متحده ماه‌هاست از پکن می‌خواهد حمله روسیه به اوکراین را محکوم و به‌دلیل نزدیکی‌اش به مسکو، به حل و فصل جنگ اوکراین کمک کند. تا امروز چنین اقدامی صورت نگرفته است، هرچند که چین قول داده برای صلح در اوکراین میانجیگری خواهد کرد.

شی جین پینگ، رئیس‌جمهوری چین، هفته گذشته برای اولین بار پس از آغاز جنگ اوکراین با ولادیمیر پوتین گفتگو کرد. چین گانگ، وزیر امور خارجه چین هم در حاشیه نشست شانگهای به همتای خود، سرگئی لاوروف گفت که «چین می‌خواهد بخشی از کمک‌های ملموس به حل و فصل سیاسی بحران در اوکراین» باشد.

گانگ در دیداری جداگانه با سوبرامانیام جایشانکار، وزیر امور خارجه هند هم خواستار تعمیق هماهنگی و همکاری با دهلی نو در مسائل بین‌المللی و منطقه‌ای شد.

وزیر امور خارجه چین در این دیدار گفت که پکن می‌خواهد هرچه سریع‌تر رابطه دو کشور به سلامت گذشته بازگردد.

چین گانگ همچنین در این دیدار به همتای هندی خود گفت: «ما باید از تاریخ تجربه و درس بگیریم، روابط دوجانبه را در چشم اندازی بلندمدت بفهمیم. به یکدیگر احترام بگذاریم، از یکدیگر بیاموزیم تا به موفقیت متقابل برسیم.»

روابط دیپلماتیک چین و هند از سال ۲۰۲۰ به تیرگی گراییده است. در آن سال، نیروهای مرزی دو کشور در منطقه لداخ، شمال ایالت جامو و کشمیر و در نزدیکی تبت با یکدیگر درگیر شدند. در جریان این درگیری دست کم ۲۰ مرزبان هندی کشته شدند. در مقابل ۴ نظامی چینی هم در این مناقشه جان باختند. دهه‌هاست که چین و هند در این منطقه، درگیری سرزمینی دارند. ماه آوریل گذشته، در آخرین نقشه‌ای که پکن از محدوده سرزمینی چین منتشرکرد، سرزمین‌های موسوم به «آروناچالپرادش» به‌عنوان بخشی از خاک چین معرفی شده‌اند.

دهلی می‌گوید این سرزمین‌ها متعلق به تبت هستند و ارتباطی با چین ندارند. انتشار این نقشه خشم مقامات هندی را به همراه داشت. سازمان همکاری شانگهای در سال ۱۹۹۶ با ابتکار عمل چین و روسیه و همراهی قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان با هدف «برقراری موازنه قدرت در برابر نفوذ ناتو و ایالات متحده در آسیا» پایه‌گذاری شد. ازبکستان و هند هم در اوائل قرن بیست و یک میلادی به این سازمان پیوستندند. ایران و بلاروس و پاکستان به عنوان اعضای ناظر در این سازمان حضور دارند. به گفته وزیر امور خارجه هند، ایران و بلاروس پس از نشست ماه ژوئیه اعضای این سازمان در دهلی نو، به عضویت دائم سازمان همکاری شانگهای درمی‌آیند.