حسن کرمی، فرمانده یگان‌های ویژه فراجا، در گفت‌وگویی که با روزنامه همشهری انجام داد، ادعاهای عجیبی را مطرح کرد. او گفت که به یگانش اعتماد دارد و از آن‌ها هیچ اشتباهی سر نمی‌زند؛ حتی پا را فراتر هم گذاشت و گفت اگر کسی ثابت کند فردی بر اثر خطای یگان ویژه کشته شده است، به او جایزه می‌دهد.

فرمانده یگان ویژه در مورد نحوه برخورد با معترضان گفت: «جمعیتی که در اعتراض‌ها شرکت می‌کنند، چند گروه‌اند. تعدادی مردم عادی‌اند که در محل موردنظر کسب‌وکار دارند. تعدادی رهگذرند، تعدادی تماشاچی‌اند، تعدادی هم شاید ناراضی باشند و می‌خواهند خواسته خودشان را به گوش مسئولان برسانند. تعدادی هم شاید تحت‌تاثیر شبکه‌های مجازی تحریک شده باشند. در بین جمعیت تعداد اندکی هم با انگیزه و قصد خرابکاری و سوءاستفاده از موقعیت حاضر می‌شوند. نخستین اقدام یگان ویژه تفکیک جمعیت است؛ البته هرچند کار ماموران بسیار سخت است، با صبر و حوصله برای جلوگیری از آسیب به مردم جداسازی‌ را انجام می‌دهند تا به تعداد اندک محرکان برسند. کار اصلی ما روی همین محرکان است و با این گروه اندک برخوردی سخت و پشیمان‌کننده داریم.»

او از مردم خواست با یگان ویژه همکاری کنند و زمانی که یگان ویژه را می‌بینند، محل را ترک کنند. کرمی که ابتدا گفته بود هیچ‌کس بر اثر خطای یگان ویژه کشته نشده است، اعلام کرد در صورتی که مردم با وجود حضور یگان ویژه، در صحنه بمانند، ممکن است به آن‌ها آسیب وارد شود؛ چرا که به گفته او، یگان ویژه با «عوامل دشمن» بدون مماشات برخورد خواهد کرد.

کرمی در پاسخ به این سوال که «برخی می‌گویند پلیس ایران عمدا به نقاط حساس مثل چشم و سر معترضان تیر می‌زند»، پاسخی مرتبط نداد و آن را تایید یا تکذیب نکرد؛ بلکه تنها به آموزش‌دیده بودن نیروهایش اشاره کرد و در پایان گفت که «افکار عمومی در کشور ما تحت‌تاثیر چنین تبلیغات و القائاتی قرار نمی‌گیرد».

فرمانده یگان‌های ویژه فراجا استفاده از آمبولانس برای جابه‌جایی نیروها و بازداشت شدگان را نیز تکذیب کرد و مدعی شد که این حرف‌ها شگردهای تبلیغاتی دشمن است و آن‌ها قصد دارند از این روش درآمد کسب کنند. حسن کرمی اضافه کرد: «واحدهای ما ماموریت پوششی و مخفیانه ندارند. همه عملیات‌های ما آشکار و در معرض دید افکار عمومی در جامعه قرار دارند. اصولا ما می‌خواهیم دیده شویم. ستون‌کشی و حرکت منظم واحدها و حتی استقرار آن‌ها در سطح شهرها همه برای ایجاد امید در مردم است و نیازی به جابه‌جایی مخفیانه نداریم.»

ادعاهای فرمانده یگان ویژه با واقعیت فاصله زیادی دارد. گزارش‌ها و مستنداتی که از اعتراض‌ها در ایران منتشر شده است، کاملا خلاف صحبت‌های این فرمانده فراجا را نشان می‌دهد. خود او نیز در جایی از صحبت‌هایش حرف‌های خود را نقض می‌کند؛ در اینجا سه نکته از صحبت‌های او را بررسی می‌کنم و توضیح می‌دهم چرا ادعاهایش را با واقعیت در تضاد می‌دانم.

استفاده از آمبولانس

از شروع خیزش سراسری ایرانیان بارها ویدیوها و روایت‌هایی در رسانه‌های اجتماعی منتشر شد که حکایت از آن داشت که نیروهای امنیتی در ایران از خودروهای آمبولانس برای انتقال نیروهای خود یا بازداشت‌شدگان استفاده می‌کنند تا بتوانند به‌راحتی از میان معترضان بگذرند و آن‌ها را غافلگیر کنند.

روزنامه نیویورک‌تایمز دوم آذر در گزارشی تحقیقی بر مبنای سخنان‌ شاهدان و تجزیه‌و‌تحلیل ویدیو‌های رسیده از ایران، شرح داد که جمهوری اسلامی چگونه از آمبولانس‌ها برای نفوذ به صف معترضان و بازداشت ‌آنان استفاده می‌کند. نیویورک‌تایمز می‌نویسد که چنین استفاده‌ای از آمبولانس‌ها که به گفته کارشناسان، هنجارهای بین‌المللی بی‌طرفی پزشکی را نقض می‌کنند، نشان می‌دهد که دولت تا چه اندازه کوشیده ‌است اعتراض‌های سراسری ایرانیان را سرکوب کند.

شاهدان عینی به نیویورک‌تایمز گفته‌اند که به چشم خود به زور سوار کردن تعدادی دانشجو به یک آمبولانس را شاهد بوده‌اند. شاهد دیگری که دانشجوی دانشگاه تهران است، می‌گوید دیده است که در یک چهارراه، از آمبولانس برای بازداشت معترضان استفاده شد. شاهدانی که با نیویورک‌تایمز صحبت کرده‌اند، به شرط ناشناس ماندن حاضر شده‌اند شهادت بدهند؛ چرا که از انتقام دولتی می‌هراسند.

استفاده از آمبولانس‌ها در بازداشت معترضان پیش از این بارها در رسانه‌های فارسی‌زبان خارج ایران از جمله ایندیپندنت فارسی، بررسی و تحلیل شده است. گزارش‌‌های مرتبط با استفاده از آمبولانس در سرکوب‌ها در ایران نشان می‌دهد که رژیم جمهوری اسلامی خیزش سراسری مردم را به شکل وسیعی سرکوب کرده که هنوز بخش مهمی از آن‌ها فاش نشده است.

بر اساس این گزارش، کارگر ۳۷ ساله رستورانی در نزدیکی دانشگاهی در تهران، شهادت داده است که نیروهای امنیتی تقریبا هر روز از آمبولانس‌ها برای انتقال نیروهای امنیتی یا انتقال بازداشت‌شدگان استفاده ‌کرده‌اند. نیویورک‌تایمز همچنین مجموعه‌ای از عکس‌ها و فیلم‌ها منتشر کرد که نشان می‌دادند آمبولانس‌ها به کلانتری‌ها وارد یا از آن‌ها خارج می‌شوند و به نقل از یک پزشک سابق اورژانس نوشت که برای حضور آمبولانس‌ها در کلانتری‌ها هیچ دلیل پزشکی مشروعی وجود ندارد.

تیراندازی مستقیم به نقاط حساس بدن

از تیراندازی به چشم، صورت، پستان و اندام تناسلی زنان در جریان اعتراض‌ها گزارش‌های بسیاری منتشر شد. در آذرماه، ۱۴۰ چشم‌پزشک در نامه‌ای خطاب به رئیس انجمن چشم‌پزشکی در مورد استفاده نیروهای سرکوبگر از اسلحه‌ ساچمه‌زن و پینت‌بال علیه معترضان هشدار دادند. چشم‌پزشکان در این نامه اعلام کردند که تعداد زیادی از بیماران با صدمات چشمی در اثر اصابت ساچمه و پینت‌بال و امثال آن به مراکز درمانی مراجعه کرده‌اند و در بسیاری از موارد، ضربه وارده به از بین رفتن بینایی یک یا هر دو چشم آن‌ها منجر شده است.

غزل رنجکش، دختر جوان اهل بندرعباس که در اثر شلیک گلوله ساچمه‌ای نیروهای پلیس یکی از چشمانش را از دست داده است، در روایت آنچه بر او گذشت، می‌نویسد: «تا قبل از اینکه تعداد و اندازه ساچمه‌هایی‌ را که از چشمم در آورده بودند، از نزدیک ببینم، فکر می‌کردم شاید امیدی برای بیناییم هست. هی می‌گفتم نور از میان زخم‌هایمان وارد می‌شود، اما نشد. هیچ‌ نوری را حس نکردم. وقتی این جمله رو به بهترین دکتر فوق‌تخصص قرنیه در تهران گفتم، برای چشمانم اشک ریخت.»

روزنامه گاردین نیز هفدهم آذرماه به نقل از کادر درمان در چند بیمارستان‌ ایران، گزارش داد که نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی در جریان سرکوب اعتراض‌های ضدحکومتی، با گلوله، صورت، پستان و اندام تناسلی زنان معترض را هدف قرار می‌دهند. پزشکان و پرستارانی که برای جلوگیری از دستگیری معترضان آنان را مخفیانه مداوا می‌کنند، به این روزنامه گاردین اعلام کردند که زنان معترض اغلب با زخم‌های متفاوتی از مردان که معمولا گلوله‌های ساچمه‌ای به پاها، باسن و پشتشان اصابت می‌کند، نزدشان می‌روند.

گاردین با ۱۰ پزشک و کادر درمان که نخواسته‌اند نامشان فاش شود و درباره جدی بودن جراحاتی که می‌تواند صدها معترض جوان در ایران را با آسیب‌های دائمی مواجه کند، هشدار داده‌اند، گفت‌وگو کرد. یکی از پزشکان در استان اصفهان به گاردین گفت که او معتقد است نیروهای امنیتی به زنان معترض به گونه متفاوتی نسبت به مردان معترض شلیک می‌کنند، «زیرا می‌خواهند زیبایی این زنان را از بین ببرند».

کشتار معترضان به دست نیروهای پلیس

هرانا در گزارش خود از خیزش سراسری مردم ایران در مورد استفاده نیروهای پلیس از سلاح‌های کشنده، آورده بود که در اعتراض‌های سراسری در ایران بیش از قبل حضور نیروهای وابسته به فرماندهی انتظامی به‌خصوص یگان‌های ویژه را شاهد بودیم. در کنار این نیروها، اعضای گردان‌های امنیتی امام علی و یگان ویژه فاتحین که وابسته به نیروی مقاومت بسیج و در نهایت تحت فرماندهی نیروی زمینی سپاه پاسداران‌اند، عمده‌ترین نقش را در سرکوب معترضان غیرمسلح ایفا کردند.

نیروهای سرکوبگر علاوه بر تجهیزات متداول ضدشورش مانند گاز اشک‌آور، اسپری‌ فلفل، شوکر برقی و باتوم، از ادوات دیگری نیز استفاده کردند که بعضی مرگ‌آور بودند. حسین اشتری، فرمانده وقت فراجا، در اظهارات خود در نماز جمعه ۱۵ مهر ۱۴۰۱، با سلب مسئولیت از نیروهای تحت امر خود در قتل معترضان مدعی شد: «همکاران بنده در میدان سلاح ندارند و از تفنگ شکاری و گلوله‌های پلاستیکی استفاده می‌شود.»

هرانا در واکنش به این ادعا با انتشار گزارشی متذکر شد: «ادعای مسلح نبودن نیروهای در صحنه به سلاح مرگبار پذیرفتنی نیست؛ چون همان‌طور که اشاره شد، نحوه استفاده از سلاح مهم‌تر از مشخصات فنی آن است؛ بنابراین نیروهای سرکوب از سلاح‌ها به شکلی مرگبار استفاده می‌کنند.»

شمار بالایی از تصاویر و ویدیوهای منتشرشده در رسانه‌های اجتماعی حاکی از استفاده مکرر و قابل تشخیص نیروهای انتظامی از سلاح کمری برای برخورد با معترضان است. بررسی کشته‌شدگان خیزش سراسری هم نشان می‌دهد دست‌کم ۲۵۸ نفر از آن‌ها با شلیک مستقیم گلوله جان باخته‌اند.