پژوهشی جدید نشان داد که آزمایش معمولی خون ممکن است بتواند بیمارانی را که در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان خون قرار دارند، شناسایی کند.
سرطان خون پنجمین سرطان شایع در بریتانیا است و این بیماری هر سال برای حدود ۴۱ هزار نفر تشخیص داده می‌شود.
شایع‌ترین گروه‌های سرطان خون عبارت‌اند از: لوسمی (leukaemia) لنفوم (lymphoma) و میلوما (myeloma).
در این مطالعه که دانشمندان موسسه گوستاو روسی در فرانسه انجام دادند و در سی‌وچهارمین همایش اهداف مولکولی و درمان سرطان به میزبانی سازمان پژوهش و درمان سرطان اروپا، موسسه ملی سرطان و انجمن پژوهش سرطان آمریکا، ای‌اوآرتی‌سی-ان‌سی‌آی-ای‌ای‌سی‌آر (EORTC-NCI-AACR)، در بارسلون اسپانیا ارائه شد، از یک هزار و ۴۱۶ بیمار مبتلا به تومورهای جامد مختلف، نمونه خون گرفتند و به این نتیجه رسیدند که هشت درصد از آن‌هایی که آزمایش شدند، در معرض خطر بالاتر ابتلا به سرطان خون‌اند.
در زمان حاضر، نمونه‌های خون فعلا برای شناسایی دی‌ان‌ای بدون سلول، سی‌اف‌دی‌ان‌ای (cfDNA)، استفاده می‌شوند که در اثر تومورهایی به وجود می‌آید که دی‌ان‌اس (DNS) به خون می‌ریزند.
این نمونه‌ها به پزشکان امکان می‌دهد سرطان را بهتر شناسایی، بهترین درمان را انتخاب و نحوه پیشرفت بیماری را رصد کنند.
وضعیتی به نام خونسازی کلونال، «سی‌اچ» (CH)، معمولا در نمونه‌های خون تشخیص داده می‌شود و راه را برای تشخیص‌های احتمالی بیشتر هموار می‌کند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
سلول‌های بنیادی خونساز به طور معمول، سلول‌های خونی دیگری را از مغز استخوان به وجود می‌آورند.
با این حال، خونسازی کلونال زمانی اتفاق می‌افتد که یک سلول بنیادی خونساز با الگویی ژنتیکی که با سلول‌های خونی طبیعی فرق دارد، ایجاد سلول‌های بنیادی را شروع کند.
سپس سلول‌ها می‌توانند دی‌ان‌ای را به خون بریزند و پژوهش‌های پیشین نشان می‌دهد که هر سال، یک درصد احتمال دارد که خونسازی کلونال به سرطان خون تبدیل شود.
در نتیجه دانشمندان به این فکر افتادند که آیا می‌توان از نمونه‌های خون برای شناسایی بیمارانی که به سرطان خون مبتلا شده‌اند یا احتمال ابتلا آن‌ها وجود دارند، استفاده کرد.
آن‌ها این آزمایش‌ها را برای سندرم میلودیسپلاستیک (myelodysplastic) و لوسمی میلویید حاد (acute myeloid leukaemia) آزمایش کردند.
سندرم میلودیسپلاستیک یک اختلال خونی است که منشا آن مغز استخوان است و ممکن است به سرطان گلبول‌های سفید خون، سرطان خون میلوئید حاد، تبدیل شود.
پژوهشگران بر این باور بودند که وقتی نمونه خون خونسازی کلونال را با احتمال خطر بالا نشان می‌دهد، پزشکان باید خون را بررسی کنند تا احتمال تبدیل آن به سرطان خون را مشخص کنند یا بفهمند که آیا قبلا به سرطان خون تبدیل شده است یا نه.
دکتر مارکو تاگلیامنتو، یکی از پژوهشگران، گفت: «ما دریافتیم که ۱۱۳ بیمار یا هشت درصد از آن‌ها، دست‌کم یک جهش خونساز کلونال داشته‌اند که ممکن است آن‌ها را در طول زندگی خود، در معرض خطر بالاتر ابتلا به سرطان‌های خون قرار داده باشد.»
«متخصص تومورشناسی (انکولوژیست) آن‌ها ۴۵ نفر از بیماران را به واحد خون‌شناسی (هماتولوژی) ما ارجاع داد و در پی آن، برای پنج نفر سرطان خون تشخیص داده شد؛ یک نفر مبتلا به لوسمی میلومونوسیتیک، دو نفر مبتلا به سندرم میلودیسپلاستیک و دو نفر مبتلا به ترومبوسیتمی بنیادی.»
تاگلیامنتو افزود که این تشخیص زودهنگام سرطان خون می‌تواند جلو عوارضی را که در طول درمان‌های ضدسرطان به وجود می‌آید، بگیرد و همچنین می‌تواند «به‌منظور بررسی بیماری‌های هماتولوژیک، مسیرهای تشخیصی و درمانی احتمالی را به پزشکان نشان دهد».
تاگلیامنتو ادامه داد: «ارزیابی مورد‌به‌مورد حیاتی است. هنگام ارزیابی تاثیر احتمالی و مدیریت خونسازی کلونال پرخطر در بیمارانی که سرطان دارند، باید جنبه‌های مختلفی را در نظر گرفت.»
«برای مثال، این‌‌ها با بیماران، سابقه پزشکی آن‌ها و سرطان‌های زمینه‌ای در ارتباطند. همه آن‌ها باید بخشی از یک ارزیابی متعادل باشند و در مورد هر فرد جداگانه انجام شوند.»
پروفسور روت پلامر، از دانشگاه نیوکاسل، گفت: «این پژوهشی است که به‌خوبی مدیریت شده و سطح دیگری از اطلاعات به‌دست‌آمده از بیوپسی مایع را آشکار می‌کند.»
«حق با دکتر تاگلیامنتو است که بر اهمیت ارزیابی پیش‌زمینه هر بیمار تاکید می‌کند. برای بیماران مبتلا به سرطان نگرانی‌های زیادی وجود دارد؛ به همین منظور پزشکان آن‌ها باید وضعیت بالینی بیمار و برنامه درمانی آن‌ها را تحت نظر داشته باشند.»
«اضطراب بیماران به این معنی است که همیشه برجسته کردن افزایش خطر بالقوه ابتلا به نوع دیگری از سرطان خون در سال‌های بعد مناسب نخواهد بود. فقط بعضی از جهش‌های خاص خونسازی کلونال ممکن است در آینده خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان خون ایجاد کنند.»
او افزود: «این مطالعه نشان می‌دهد که بیماران دچار این جهش‌ها را باید برای ارزیابی بیشتر ارجاع داد و حتی آن موقع هم، تصمیم‌گیری در مورد اینکه چه چیز برای آن‌ها بهتر است، به طیفی از عوامل دیگر بستگی دارد.»
گزارش تکمیلی از اس‌دابلیو‌ان‌اس (SWNS)
© The Independent
