با تحقیق جدیدی که در دست انجام است و مشخص می‌کند که چه ماموریت‌هایی را می‌توان با به‌کارگیری نانوماهواره‌ها پیش برد، [نانوماهواره‌ها] می‌توانند نقش مهمی در متحول شدن جست‌وجوی فرازمینی انسان ایفا کنند.
مرکز تحقیقات چند رشته‌ای مطالعات فرازمینی، جمعه ۳۰ سپتامبر اجرای طرح جدید یک‌ساله‌ای را آغاز کرد تا بررسی کند که نانوماهواره‌ها را در چه نوع ماموریت‌هایی در خارج از جو زمین می‌توان به کار گرفت.
اندازه این نانوماهواره‌ها معمولا مانند یک جعبه‌کفش است و هم‌اکنون از آن‌ها در ماموریت‌های ماه استفاده می‌شود. این ابزارها می‌توانند مستقل عمل کنند، یا به فعالیت سفینه فضایی بزرگ‌تری مرتبط باشند.
هاکان کایال، پروفسور فناوری فضای «یولیوس ماکسیمیلیانس-یونیورسیتات وورتزبورگ» (JMU) در آلمان، می‌گوید، «نمونه خوب دیگرش هم ماموریت کیوب وان مریخ است که در آن دو نانوماهواره در سال ۲۰۱۸ از فرود سفینه مارس‌اینسایت پشتیبانی کردند.»
در برنامه آرتمیس ناسا از ۱۰ نانوماهواره برای یافتن آب و سایر منابع در ماه استفاده شده است که می‌توانند به فضانوردان در ساختن ایستگاهی در ماه کمک کنند. در ماموریت سیارک هرا (Hera) سازمان فضایی اروپا نیز از دو نانوماهواره استفاده خواهد شد.
یان کارنلی، مدیر سازمان فضایی اروپا، در سال ۲۰۱۹ در بیانیه‌ای اعلام کرد: «این ابزارها با حمل‌و‌نقل لوازم افزوده و حضور بسیار نزدیک‌تر آن‌ها به بدنه اهداف ما، چشم‌انداز متفاوتی پیش رویمان می‌گسترند و تحقیقاتمان را در مورد این سیارک دوتایی عجیب و غریب تکمیل می‌کنند.»
«[نانوماهواره‌ها] همچنین امکان تجربه ارزشمند اجرای عملیات به کمک سفینه مادر هرا در فاصله بسیار نزدیک و در شرایطی با جاذبه بسیار کم را برایمان فراهم می‌کنند. کسب این تجربه برای انجام بسیاری از ماموریت‌های آینده بسیار ارزشمند خواهد بود.»
در ادامه تحقیقات، محققان ممکن است بتوانند ماهواره‌ها را از طریق سایر راه‌های خودمختار همچون هوش مصنوعی، هدایت کنند. پروفسور کایال گفت: «اما فعلا تازه در نقطه آغاز انجام چنین ماموریت‌هایی در خارج از جو زمینیم.»
«هم‌اکنون قطعات چندانی برای سوار کردن در نانوماهواره‌ها و انجام ماموریت‌های بین سیاره‌ای موجود نیست. اما می‌توان تصور کرد با اجرای هرچه موفق‌تر ماموریت‌ها، این شرایط به سرعت تغییر کند.»
سال گذشته شرکتی نانوماهواره‌ای از جنس چوب طراحی کرد که می‌تواند در ترویج استفاده از مواد زیست‌پایدار در فضا موثر باشد.
این نانوماهواره به طول ۱۰ سانتی‌متر و وزن یک کیلوگرم، هنگام گردش به دور زمین در ارتفاع ۵۰۰ کیلومتری، به مدتی بسیار طولانی در معرض دماهای بسیار زیاد، فشار خلاء و پرتوهای فضایی قرار خواهد گرفت.»
آری ووتیلینن، مدیر طرح فضایی شرکت چوب‌سازی یو‌پی‌ام پلای‌وود، در مصاحبه با ایندیپندنت گفت: «می‌توانیم در آزمایشگاه‌های خود خیلی چیزها را بیازماییم، اما آزمایش نهایی برای سنجش عملکرد آن‌ها در فضا، فقط در فضا انجام‌شدنی است.»
© The Independent
