توماس نیکلسون، سفیر ویژه اتحادیه اروپا برای افغانستان، می‌گوید که بازداشت و ناپدید شدن شهروندان افغانستان، برخلاف آن چیزی است که طالبان در مورد دولت خود ادعا می‌کنند.

 نیکلسون روز یکشنبه، ۶ فوریه، در توییتی نوشت: «طالبان ادعا می‌کنند که دولت موقت از آنِ همه مردم افغانستان است. بازداشت خودسرانه شهروندان و ناپدید شدن آنان، چنین ادعاهایی را تضعیف می‌کند و در تضاد با تعهد طالبان به رعایت حقوق بشر است.»

سفیر ویژه اتحادیه اروپا برای افغانستان، با هم‌رسانی یک توییت دفتر هیئت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (که در آن نسبت به ناپدید شدن زنان معترض ابراز نگرانی شده است) از پیوستن به آن اعتراض خبر داد.

در یک هفته اخیر و با افزایش ربوده شدن زنان معترض و شهروندان در افغانستان، شماری از دیپلمات‌های غربی و سازمان‌های حقوق بشری، به‌تکرار، نگرانی‌های خود را از رفتارهای غیرقانونی طالبان با مردم، از جمله زنان معترض، ابراز کرده‌اند.

سازمان عفو بین‌الملل نیز روز جمعه، ۴ فوریه، در واکنش به ربوده شدن مرسل عیار و زهرا محمدی، از زنان معترض کابل، از طالبان خواست به اقدامات غیرقانونی برای سرکوب زنانی که به گونه مسالمت‌آمیز حقوق‌شان را می‌طلبند، پایان دهند.

در نزدیک به شش ماهی که از سلطه طالبان بر افغانستان می‌گذرد، ده‌ها تن از زنان که در شهرهای کابل، هرات، مزارشریف، و چندین شهر دیگر به محدودیت‌های وضع‌شده از سوی طالبان اعتراض کرده‌اند، بازداشت، شکنجه و ناپدید شده‌اند.

تنها در یک ماه اخیر، تمنا زریاب پریانی با سه تن از همراهانش، پروانه ابراهیم‌خیل، مرسل عیار، و زهرا محمدی، از زنان معترض کابل، توسط افراد طالبان از خانه‌ها و محل کارشان ربوده شده‌اند. طالبان تا کنون در مورد سرنوشت هیچ یک از این زنان اطلاعاتی به خانواده‌ها و نزدیکان‌ آنان نداده است. سخنگویان این گروه در پاسخ به رسانه‌ها سکوت کرده‌اند، و مقامات طالبان نیز از ربوده شدن زنان اظهار بی‌اطلاعی می‌کنند.

عالیه عزیزی، افسر پلیس در دولت پیشین افغانستان و رئیس زندان زنان هرات، از ماه اکتبر تا کنون ناپدید است. آرزو کوهستانی که در ماه نوامبر با انتشار یک نوار ویدیویی، گفت که مورد آزار و اذیت یک فرمانده طالبان قرار گرفته است، دو روز بعد بازداشت شد و تا کنون ناپدید است. منابع خبری به ایندیپندنت فارسی گفته‌اند که آرزو کوهستانی در اواسط نوامبر و زیر شکنجه در زندان طالبان جان باخته است، اما اعضای خانواده او هیچ سخنی در مورد سرنوشت دخترشان نگفته‌اند و از هر نوع تماس با رسانه‌ها نیز خودداری می‌کنند.

هفته گذشته کمیساریای عالی حقوق سازمان ملل متحد نیز با ابراز نگرانی از وضعیت نامعلوم زنان معترضی که به‌دست افراد طالبان ربوده شده‌اند، خواستار پاسخ‌گویی سران این گروه در آن زمینه شد.