بر اساس مطالعه‌ای جهانی در مورد تقریبا ۷۰۰ بچه که در مجله «بیهیور ریسرچ متودز» (Behaviour Research Methods) منتشر شده است، اولین زمانی که نوزادان می‌توانند از شوخی لذت ببرند، چهار هفتگی است و این در حالی است که تقریبا نیمی از نوزادان در دو ماهگی چیزهای بامزه را متوجه می‌شوند.

این پژوهش که تیمی از دانشگاه بریستول آن را انجام داده، به این نتیجه رسیده است که نوزادان می‌توانند از شکل‌های مختلف شوخی‌های بدنی، دیداری و شنیداری با بازی‌هایی از طریق فعالیت‌هایی مثل دالی کردن، قلقلک، اشتباهی نشان دادن اشیا، شکلک درآوردن و با صداهای عجیب‌وغریب حرف زدن لذت ببرند.

این تحقیق همچنین نشان داد نوزادان زیر یک سال از دیدن واکنش دیگران، مانند دیدن کسی که می‌ترسد، لذت می‌برند.

محققان همچنین به چیزهایی توجه کردند که برای کودکان دو و سه ساله بامزه بودند و نتیجه گرفتند که گروه اول از «شوخی‌های بی‌معنی» لذت می‌بردند؛ برای مثل عباراتی از قبیل «سگ‌ها ما ما می‌کنند».

در همین حال، بچه‌های سه ساله از بازی با کلمات، کلک زدن و کلمات بی‌ادبانه خوششان می‌آید.

محققان تشخیص دادند که اجتماعی شدن در درک شوخی برای بچه نقش کلیدی دارد و می‌تواند به رشد مهارت‌های شناختی مانند قوه تخیل کمک کند.

دکتر النا هویکا، پروفسور دانشیار این دانشگاه، به روزنامه تایمز گفت: «نتایج ما بر این نکته تاکید می‌کند که شوخی فرآیندی پیچیده و در حال توسعه در چهار سال اول زندگی است.»

«با توجه به اهمیت و کلیت شوخی در بسیاری از جنبه‌های زندگی کودکان و بزرگسالان، این نکته حائز اهمیت است که ما ابزارهایی را به کار بگیریم تا بفهمیم چطور شوخی از ابتدا ایجاد می‌شود تا در پی آن بتوانیم نه تنها ضرورت خود شوخی را درک کنیم، بلکه بفهمیم شوخی کردن چطور می‌تواند به خردسالان کمک کند تا در سایه سلامت روحی به طور شناختی و اجتماعی عمل کنند.»

«پژوهش شوخی اولیه فاصله مهمی را نشان می‌دهد که در طی آن، انواع مختلف شوخی‌ها رشد می‌یابند.»

«با تحقیقات بیشترمی‌توان از این پژوهش به عنوان ابزاری تشخیصی در رشد ابتدایی در میان تفاوت‌های رشدی استفاده کرد و به مربیان دوره ابتدایی آگاهی رساند و برنامه درسی کشور بریتانیا برای سنین صفر تا پنج سال را با توجه به آن طراحی کرد.»