بر اساس مطالعه‌ای جدید، یک سوم بریتانیایی‌ها به طور جدی برای کسی آرزوی مرگ کرده‌اند و سه چهارم آنها گفته‌اند که از این کار پشیمان نیستند.

نظرسنجی جدید «یوگاو» از بیش از دوهزار نفر، بخشی از نظرسنجی‌ گسترده‌تری درباره مرگ است که شامل ترس از مرگ، تمایل به صحبت درباره مرگ و اعتقاد به زندگی پس از مرگ است.

از میان کسانی که برای دیگران آرزوی مرگ  کرده‌اند، مردان بیشتر از زنان گزارش کردند که چنین کرده‌اند. از شرکت‌کنندگان پرسیده نشد که چرا برای کسی آرزوی مرگ دارند.

تقریبا از هر ۱۰ بریتانیایی یک نفر هر روز به مرگ، یا مرگ خود یا مرگ به طور کلی، فکر می‌کند و ۲۰ درصد دیگر نیز چند بار در هفته به آن فکر می‌کنند. تنها چهار درصد از شرکت‌کنندگان در نظرسنجی گفتند که هرگز به آن فکر نمی‌کنند.

وقتی صحبت از ترس از مرگ می‌شود، ۴۱ درصد می‌گویند که می‌ترسند، در حالی که ۴۳ درصد می‌گویند که نمی‌ترسند.

مردان بالای ۶۰ سال کمترین ترس را از مرگ دارند، در حالی که زنان جوان بیشترین ترس را دارند. کسانی که اعتقادات مذهبی داشتند فقط اندکی کمتر از افراد غیرمذهبی از مرگ می‌ترسیدند؛ ۵۱ درصد در مقایسه با ۴۲ درصد.

اعتقادات درباره زندگی پس از مرگ متفاوت بود. بیشتر افراد نظرسنجی‌شده (۴۳ درصد) معتقد بودند که روان آدمی به بهشت ​​می‌رود یا به نوعی به زندگی ادامه می‌دهد.

شانزده درصد به تناسخ اعتقاد دارند، در حالی که شش درصد فکر می‌کنند که به یک روح بدل می‌شوند. بیش از نیمی (۵۴ درصد) از شرکت‌کنندگان به بهشت ​​یا جهنم اعتقاد ندارند، اما ۱۰ درصد از افراد غیرمذهبی گفتند که به آن معتقدند.

علیرغم مرگ تقریباً ۱۶۰ هزار نفر در بریتانیا تا به امروز بر اثر کرونا، اکثریت (۶۹ درصد) از شرکت‌کنندگان در نظرسنجی تاکید کردند که این امر هیچ تاثیری بر درک آنها از مرگ نداشته است.

در جایی دیگر، یک راهبه در لوئیزیانا از فرصت بیماری همه‌گیر برای برگزاری مجموعه‌ای از کلاس‌های آنلاین استفاده کرده است که برای بررسی تجسم تاریخی مرگ و فکر کردن درباره مرگ خویشتن طراحی شده است.

از سال ۲۰۱۷، خواهر ترزا آلتیا هدف خود را احیای تمرین ممنتو موری (memento mori)، یک عبارت لاتین به معنی «مرگ خود را به یاد داشته باش»، همچون ابزاری برای شکرگزاری از زمان حال و تمرکز بر آینده قرار داده است.

آلتیا به جای اینکه این موضوع را مایه ناخوشی بداند، می‌گوید که رنج و مرگ واقعیت زندگی است و تمرکز تنها بر روی جنبه‌های «روشن و درخشان» زندگی سطحی و فاقد اصالت است.

او می گوید: «ما سعی می‌کنیم اندیشه مرگ را سرکوب کنیم‌، یا از آن فرار کنیم‌، یا از آن دوری کنیم زیرا فکر می‌کنیم آنجا خوشبختی را خواهیم یافت. اما حقیقتا در مواجهه با تاریک‌ترین واقعیت‌های زندگی است که روشنایی می‌یابیم.»