در حالی‌ که خشونت‌های طالبانِ مورد حمایت پاکستان به شدت بالا گرفته است، عمران خان، نخست‌وزیر پاکستان، با تسلط نظامی طالبان بر افغانستان مخالفت کرد و گفت تلاش طالبان برای سیطره نظامی به جنگ داخلی می‌انجامد که همه منطقه را به ورطه نابودی خواهد کشاند.

او در مقاله‌ای در واشینگتن‌پست نوشت که دولتش حاضر است در روند صلح افغانستان شریک آمریکا شود اما به نیروهای آمریکایی اجازه نخواهد داد که در پاکستان پایگاه ایجاد کنند.  

به تازگی با آغاز روند خروج نظامیان آمریکایی پس از ۲۰ سال از افغانستان، بحث مدیریت اوضاع این کشور از راه دور و ایجاد پایگاه‌های نظامی آمریکا در پاکستان یا کشورهای آسیای میانه برای نظارت بر پیکار مبارزه با تروریسم مطرح شده است.

اما نخست‌وزیر پاکستان می‌نویسد: «کشورهای ما منافع مشترکی در این کشور رنج‌دیده (افغانستان) دارد که اساس آن توافق سیاسی، ثبات، توسعه اقتصادی و جلوگیری از تبدیل شدن افغانستان به پناهگاه تروریست‌‌ها است.»

نخست‌وزیر پاکستان می‌افزاید: «ما مخالف تسلط نظامی بر افغانستان هستیم که تنها به دهه‌ها جنگ داخلی خواهد انجامید؛ چراکه طالبان قادر نخواهند بود که بر کل کشور سیطره یابند اما آن‌ها باید برای موفقیت هر دولتی، شامل این روند شود.»

به گفته عمران خان، پاکستان در گذشته با انتخاب میان جناح‌های درگیر جنگ مرتکب اشتباه شده است اما حالا از اشتباه گذشته خود درس گرفته است. پاکستان در دعوا بین دولت برهان‌الدین ربانی، رئيس‌جمهور مجاهدین با گلبدین حکمتیار در دهه ۹۰ میلادی جانب حکمتیار را گرفت و در جنگ بین نیروهای دولت مجاهدین و طالبان، از گروه طالبان پشتیبانی کرد.

نخست‌وزیر پاکستان می‌گوید اکنون کشورش هیچ انتخابی ندارد و با هر دولتی که از حمایت مردم افغانستان برخوردار باشد، کار خواهد کرد. او می‌نویسد:‌ «تاریخ ثابت کرده است که افغانستان هرگز از خارج کنترل‌شدنی نیست.»

او در این مقاله همچنین به خسارات جانی مردم پاکستان اشاره می‌‌کند که به دلیل گسترش ناآرامی از افغانستان به این کشور همسایه، پرتلفات بوده است. بیش از ۷۰ هزار نفر در پاکستان در دو دهه گذشته کشته شدند. آمریکا هرچند ۲۰ میلیارد دلار به پاکستان کمک کرده است، اما نخست‌وزیر پاکستان تذکر می‌دهد که خسارات اقتصادی ناشی از حمایت پاکستان از آمریکا بیش از ۱۵۰ میلیارد دلار بوده است.

در ادامه مقاله نخست‌وزیر پاکستان آمده است: «من در حالی‌ که سال‌ها علیه گزینه نظامی در افغانستان حرف زدم، ایالات متحده آمریکا، پاکستان را تحت فشار قرار داد تا به امید کاذب پیروزی بر شورش، نیروهای خود را به مناطق نیمه‌خودمختار قبایلی هم‌مرز افغانستان بفرستد. اما این اقدام به شورش پایان نداد. باعث آوارگی نیمی از جمعیت وزیرستان شمالی شد که افزون بر یک میلیون نفر می‌شوند. میلیاردها دلار صدمه رساند و تمام روستاها را از بین برد. خسارات جانبی این حمله به انجام حملات انتحاری علیه ارتش پاکستان انجامید و پاکستان نسبت کل تلفات ایالات متحده آمریکا در عراق و افغانستان، کشته داده است. تنها در ایالت خیبرپختون‌خواه ۵۰۰ مامور پلیس پاکستانی کشته شدند.»

او همچنین به حضور سه میلیون مهاجر افغان در پاکستان اشاره کرده و می‌گوید که اگر جنگ داخلی در افغانستان شروع شود، مهاجران بیشتری به پاکستان سرازیر خواهند شد که به بی‌ثباتی در پاکستان و فقر در مناطق مرزی خواهد انجامید.

نخست‌وزیر پاکستان همچنین هشدار می‌دهد که اگر پاکستان به آمریکا پایگاهی دهد که از آن برای بمباران افغانستان استفاده کند، پاکستان بار دیگر هدف حملات انتقام‌جویانه تروریست‌ها قرار خواهد گرفت. نخست‌وزیر پاکستان می‌نویسد: «ما واقعا نمی‌توانیم این کار را انجام دهیم.»

او جمع‌بندی می‌کند: «منافع آمریکا و پاکستان در افغانستان یکی است. ما صلحی برخاسته از مذاکرات می‌خواهیم. جنگ داخلی نمی‌خواهیم. ما به ثبات و پایان تروریسم که هر دو کشور ما را هدف قرار داده نیاز داریم. ما از توافقی حمایت می‌کنیم که از دستاوردهای توسعه‌ای افغانستان در دو دهه گذشت محافظت کند. ما توسعه اقتصادی، افزایش تجارت و ارتباطات در آسیای میانه می‌خواهیم تا اقتصاد ما را پویا کند. اگر جنگ داخلی در افغانستان از سر گرفته شود همه نابود می‌شویم.»

او می‌نویسد که پاکستان می‌داند اگر طالبان بکوشد که اعلام پیروزی نظامی کند، به خونریزی بی‌پایانی خواهد انجامید و می‌گوید امیدواریم که دولت افغانستان نیز در مذاکرات صلح انعطاف‌پذیری نشان دهد و از متهم کردن پاکستان دست بردارد.