یک پژوهش علمی جدید حاکی از آن است که ساختار پلاسنتا یا جفت جنین در داخل رحم مادر مشابه یک غده است که بسیاری از جهش‌های مشابه ژنتیکی سرطان‌های کودکان را در خود جای می‌دهد.

نخستین تحقیقات روی ساختار ژنتیکی جفت جنین انسان، نشان داده است که ترکیب و ساختار آن با سایر اندام‌های بدن انسان متفاوت است. دانشمندان می‌گویند این نتیجه‌گیری موید نظریه‌ای است که می‌گوید پلاسنتا زباله‌دان نقایص ژنتیکی است که جنین یا آن‌ها را ترمیم، یا از آن‌ها اجتناب می‌کند. 

در ماه‌های نخست باروری، تخمک جنین شروع به تقسیم شدن می‌کند. برخی از این سلول‌های اولیه بعدا جفت جنین را تشکیل می‌دهند.

در یک یا دو درصد آبستنی‌ها، تعداد کروموزوم‌های برخی از سلول‌های جفت یا پلاسنتا، با تعداد کروموزوم‌های سلول‌های جنین متفاوت است. در این شرایط، هرچند پلاسنتا کار عادی خود را اغلب  به صورت نسبتا معمول ادامه می‌دهد، اما می‌تواند برای جنین مرگبار باشد. بر این مبنا، مشکلات مرتبط با پلاسنتا علت عمده لطمه به مادر و جنین است.

استیو چارناک-جونز، مولف ارشد این پژوهش در دانشگاه کمبریج، می‌گوید: «الگو و سرعت جهش‌های ژنتیکی (در جفت جنین) در مقایسه با دیگر بافت‌های سالم بدن انسان، بسیار شدید بوده است.»

دانشمندان انستیتوی «ولکام سَنگِر» و دانشگاه کمبریج، با آزمایش زنجیره ژنتیکی ۸۶ نمونه بافتی و ۱۰۶ ذره میکروسکوپی از ۴۲ پلاسنتا به این نتیجه رسیده‌اند که هر نمونه از نظر ژنتیکی یک «رشد همسانه» یا مجموعه سلول‌هایی با یک منشاء (اجداد) واحد است. 

بنا به این گزارش که در نشریه «نِیچِر» منتشر شده است، این امر نمایانگر یک خط موازی روشن میان تشکیل جفت و ایجاد سرطان است.

آزمایش روی پلاسنتا همچنین الگوهای جهشی ژن را در برخی از سرطان‌های کودکان، از جمله «نیوروبلاستوما» (سرطان غدد آدرنال که در کودکان زیر پنج سال معمول است) نشان می‌دهد که تعدادشان در جفت بیش از خود غده سرطانی است. 

سام بهجتی، مولف ارشد این گزارش از انستیتوی «ولکام سنگر»، می‌گوید: «پلاسنتا شبیه "غرب وحشی" در زنجیره ژنتیک انسان است که ساختار آن با کلیه بافت‌‌های سالم بدن انسان متفاوت است. جفت، ما را در مقابل نقایص الگوهای ژنتیکی‌مان حفظ می‌کند، اما در عین حال بروز بیماری‌های بسیاری هم به ساختار جفت مرتبط می‌شود.»