بعد از ده‌ها سال، محققان اینک به این پرسش پاسخ داده‌اند که آیا چهره همسران در روابط طولانی‌مدت به مرور شبیه هم می‌شوند یا نه. 

در سال ۱۹۸۷، برخی محققان این فرضیه را مطرح کردند که همسران با چهره متفاوت در آغاز ازدواج به مرور در ویژگی‌های چهره شبیه هم می‌شوند و این که «شباهت در چهره همگرایی مثبتی دارد با برآورد ذهنی زوجین از کیفیت ازدواج‌شان.»  

طبق این فرضیه زوجین به مرور شبیه هم می‌شوند به این دلیل که معمولاً «در محیط‌های مشابه زندگی می‌کنند، فعالیت‌های مشابه دارند، غذای یکسان می‌خورند و از حالات احساسی چهره یکدیگر تقلید می‌کنند» و همه این‌ها می‌تواند بر ویژگی‌های چهره تأثیر بگذارد. 

با این حال، یک مطالعه جدید توسط محققان دانشگاه استنفورد نشان می‌دهد که در واقع هیچ شاهدی وجود ندارد که زوجین با مرور زمان به هم شبیه شوند. 

برای آزمایش این فرضیه، محققان یک پایگاه داده از تصاویر ۵۱۷ زوج تهیه کردند که شامل تصاویری از دو سال بعد از ازدواج تا ۲۰ تا ۶۹ سال بعد از ازدواج بود. 

محققان پس از جمع‌آوری تصاویر از گوگل، اعلامیه‌های سالگرد ازدواج در روزنامه‌ها و وب‌سایت‌های شجره‌نامه، به شرکت‌کنندگان داوطلب عکسی از فرد مورد مطالعه را همراه با شش عکس دیگر که یکی از آن‌ها همسر او بود، نشان دادند. 

از داوطلبان خواسته شد که تصاویر را براساس شباهت به فرد مورد نظر رتبه‌بندی کنند. هم‌زمان، محققان با استفاده از نرم‌افزار تشخیص چهره همین رتبه‌بندی را تکرار کردند. 

طبق این مطالعه که در ساینتیفیک ریپورتز منتشر شده است، محققان «شواهدی برای همگرایی در فرضیه ظاهر فیزیکی پیدا نکرده‌اند: چهره همسران با مرور زمان شباهت بیشتری به هم پیدا نمی‌کند.» 

به گفته این پژوهشگران: «درمطالعه آن‌ها چهره همسران شبیه به هم بود، اما این شباهت با مرور زمان افزایش نمی‌یافت.» به عقیده آن‌ها افراد ممکن است به دنبال همسرانی باشند که در عین شباهت در ارزش‌های فرهنگی، در ویژگی‌های چهره نیز به ایشان شبیه باشند.