باستان‌شناسان می‌گویند یک خنجر عجیب با گوی‌هایی به شکل بیضه که در یک دژ قرون‌وسطایی در سوئد کشف شده، احتمالا به فردی که آن را در دست داشته این امکان را می‌داده است که با نیروی بیشتری به زره دشمن آسیب برساند.

این سلاح متعلق به قرن پانزدهم که «خنجر بیضه‌ای» نام گرفته، همراه با چند اثر باستانی دیگر از جمله تیرهای کمان پولادی زنبورکی، گلوله‌های توپ و ظروف پخت‌وپز در جریان عملیات حفاری در دژ قرون وسطایی گالبرگ [به سوئدی: گول‌بَری] در شهر گوتنبرگ [به سوئدی یوتِبُری] کشف شدند.

بررسی‌های باستان‌شناسی در این دژ‌ــ که اکنون «وست‌یوتا لیون» (Westgötha Leijon) نامیده می‌شود‌ــ ـبه دلیل نیاز به احداث ایستگاه قطار جدید در امتداد خط وِستلِنکن (Västlänken) سوئد از سال ۲۰۱۴ آغاز شد.

حفاری‌ها در این محل تاکنون بقایای خانه‌های قرون‌وسطایی، دیوارها، دروازه دژ، یک چاه و همچنین زیرزمین یک برج را که قدمت آن‌ها به بازه‌ای میان قرن چهاردهم تا هفدهم می‌رسد، آشکار کرده‌اند.

به گفته پژوهشگران، برخی بخش‌های این سازه با سنگ و آجر ساخته شده‌اند. در حالی که به‌ نظر می‌رسد بخش‌های دیگر با خاکریزهای خاکی و چوب بنا شده‌اند.

پژوهشگران می‌گویند دژهای اولیه احتمالا به‌عنوان پدافند متقابل در برابر قلعه‌های دانمارکی‌ــ‌نروژی مجاور در هیسینگن و همچنین در دوره‌ای که دانمارکی‌ها قلعه الوس‌بوری (Älvsborg) را در اختیار داشتند، ساخته شدند.

آندش آلتنر، باستان‌شناس از موزه تاریخی دولتی، گفت: «ما فکر نمی‌کردیم این‌قدر چیز باقی مانده باشد.»

چند اثر باستانی جدید که تاکنون کشف شدند، عبارت‌اند از توپ، تپانچه، یک ساعت آفتابی سنگ‌آهکی، شیرهای آبجو، یک قاشق سوپ‌خوری و همچنین یک ظرف منحصربه‌فرد سوراخ‌دار به اندازه کف دست موسوم به «شن‌پاش» که برای پاشیدن شن روی اسناد تازه نوشته‌شده و جذب جوهر اضافی به‌کار می‌رفته است.

یکی از منحصربه‌فردترین اشیای یافت‌شده در این محل چیزی است که پژوهشگران آن را به دلیل طراحی کلی آن با ظاهر فالوس‌گونه [شبیه به اندام جنسی مردانه]، شامل یک کلاهک به شکل آلت مردانه و دو گوی تزیینی در بالای قبضه، «خنجر بیضه‌ای» می‌نامند.

با اینکه تیغه آهنی خنجر شکسته، قبضه چوبی آن که از چوب غان موج‌دار ساخته شده، در وضعیت بسیار خوبی باقی مانده است.

کارشناسان می‌گویند مالک این خنجر آن را به شیوه‌ای به خود می‌بسته که با شکل آن «که اشاره جنسی را تداعی می‌کند»، تناسب داشت.

آن‌ها گمان می‌کنند که کلاهک منحصربه‌فرد این خنجر، امکان در دست گرفتن بهتر و [اعمال] نیروی بیشتری را فراهم می‌کرد تا به زره دشمن آسیب وارد شود.

گزارش اخیر شناخت‌هایی را درباره زندگی درون این دژها آشکار می‌کند، از جمله آنچه در گالبرگ مصرف می‌شد، که از طریق تحلیل‌هایی روی سفالینه‌ها به‌ دست آمده است؛ برخی از آن‌ها وارداتی بودند و برخی دیگر در سوئد ساخته شده‌اند.

آثار باستانی کشف‌شده در این محل به روایت ماجرای گالبرگ کمک می‌کنند؛ دژی که در آغاز در قالب یک دژ مرزی عمل می‌کرد.

پژوهشگران می‌گویند پس از آن، تا قرن نوزدهم تاسیسات دفاعی بیشتری در این محل ساخته شد و بخش‌هایی از دیوار که حفظ شد، هنوز در امتداد کوه قابل‌مشاهده‌ است.

برخی اشیا مانند تیرهای کمان زنبورکی مربوط به قرن پانزدهم و گلوله‌های توپ از قرن هفدهم، «از دورانی پرآشوب حکایت دارند».