محققان با استفاده از دقیق‌ترین مدل دیجیتال از لاشه کشتی تایتانیک که تاکنون ساخته شده، آخرین ساعات غرق شدن این کشتی را بازسازی کردند.

به‌ گزارش لایوساینس، این مدل که در یک مستند جدید به نمایش درآمده، نشان می‌دهد که چگونه این کشتی ۲۷۰ متری که روزگاری «غرق‌ناشدنی» خوانده می‌شد، ۱۱۳ سال پیش، پس از برخورد با یک کوه یخ، تکه‌تکه شد.

این مستند ویژه صحت اقدام‌های شجاعانه برخی خدمه کشتی «آر‌ام‌اس تایتانیک» (RMS Titanic) را هم تایید می‌کند.

نشنال جئوگرافیک در بیانیه‌ای درباره مستند «تایتانیک: رستاخیز دیجیتال»، نوشت که این مستند به لطف دسترسی انحصاری به فناوری پیشرفته اسکن زیر آبی‌ــ از طریق گرفتن ۷۱۵ هزار تصویر دیجیتال‌‌ــ از دقیق‌ترین مدل از تایتانیک که تاکنون ساخته شده است، رونمایی می‌کند؛ یک مدل کاملا به اندازه واقعی کشتی یعنی مقیاس یک‌به‌یک که در آن، تمام ویژگی‌های فیزیکی کشتی به‌طور دقیق بازسازی شده است؛ به طوری که حتی کوچک‌ترین جزئیات مانند پیچ‌ها و اتصالات کشتی نیز شبیه‌سازی شده‌اند.

سفر کشتی آرام‌اس تایتانیک در تاریخ ۱۰ آوریل ۱۹۱۲ از ساوت‌همپتون در بریتانیا آغاز شد و حامل دو هزار و ۲۴۰  مسافر و خدمه بود. کشتی به مقصد نیویورک حرکت کرد اما چهار روز پس از حرکت، به کوه یخ برخورد کرد. خدمه تلاش کردند کشتی را به سمت چپ بچرخانند، اما نتوانستند از برخورد با کوه یخ جلوگیری کنند. این باعث شد که سمت راست کشتی با کوه یخ برخورد کند و سوراخ‌ شود. در این فاجعه بیش از هزار و ۵۰۰ نفر جان باختند و لاشه تایتانیک در ته اقیانوس اطلس، جایی در عمق حدود سه هزار و ۸۰۰ متر از سطح آب، باقی ماند.

در سال ۲۰۲۲، شرکت ماژلان (Magellan) که کار آن نقشه‌برداری در اعماق دریاها است، با استفاده از «تصاویر سونار» از لاشه کشتی، این مدل دیجیتال سه‌بعدی را که در مستند هم به نمایش درآمده است، ترسیم کرد.

در سیستم سونار از امواج صوتی برای اندازه‌گیری فاصله و شبیه‌سازی محیط زیر آب استفاده می‌شود. این سیستم امواج صوتی را به اعماق آب ارسال می‌کند و سپس زمانی را که این امواج به اجسام برخورد می‌کنند و بازمی‌گردند، ثبت می‌کند. با تجزیه و تحلیل زمان بازگشت این امواج می‌توان تصاویری از اجسام و ساختارهای زیر آب مانند کشتی‌ها یا سایر موانع ایجاد کرد.

شرکت فیلمسازی «آتلانتیک» (Atlantic Productions) گروه تحقیقاتی ماژلان را که حدود سه‌هفته مشغول اسکن بزرگ‌ترین پروژه زیر سطح آب بود، دنبال کرد. ماژلان و آتلانتیک در سال ۲۰۲۳ از اولین بازسازی دیجیتال تایتانیک رونمایی کردند. 

محققان در این مستند، برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد فاجعه تایتانیک، از همین بازسازی دیجیتال استفاده کردند. به عنوان مثال، تیم تحقیقاتی تکه‌های بدنه کشتی را کنار هم قرار داد و مشخص شد که کشتی به‌شدت نامنظم تکه‌تکه شده است، نه اینکه دقیقا دو نیمه شده باشد. آن‌ها همچنین یک شیر بخار در وضعیت باز پیدا کردند که تایید می‌کرد گزارش‌ شاهدان عینی درست بوده و مهندسان کشتی در حین غرق شدن تایتانیک نیز همچنان به کار ادامه داده بودند. این مهندسان جان خود را فدای دیگران کردند و برق کشتی را متصل نگه داشتند تا بتوان سیگنال‌های اضطراری ارسال کرد.

این تیم همچنین در مورد صدها شیء شخصی که در لاشه کشتی حفظ شده بود، از جمله ساعت‌های جیبی و کیف‌ها برای مشخص کردن هویت مالکان آن‌ها تحقیق کرد. البته در فیلم «تایتانیک» ساخته جیمز کامرون (۱۹۹۷)، یک گردنبند الماس آبی به نام «قلب اقیانوس» هم نمایش داده شد، اما آن گردنبند تنها ایده‌ای تخیلی برای فیلم بود و در لاشه واقعی کشتی، گردنبندی وجود ندارد.