در حالی که آتش جنگ اسرائیل و حماس شعله‌ور است و بیم آن می‌رود که دامن خاورمیانه را بگیرد، جفری ساننفلد و استیون تیان در مقاله‌ای در نشریه تایم می‌نویسند: «در میانه نگرانی‌ها از درگیری گسترده‌تر در خاورمیانه، تمرکز ما باید معطوف جلوگیری از تهاجم‌های تروریستی در منطقه به رهبری جمهوری اسلامی باشد، به‌جای اینکه با امتیازدهی‌های خطرناک سعی در آرام کردن تروریست‌ها داشته باشیم.»

به عقیده نویسندگان مقاله، نفت بهترین اهرم در مقابل جمهوری اسلامی است، و تشدید تحریم‌های نفتی ایران می‌تواند به حفظ صلح و ثبات کمک کند.

جمهوری اسلامی دارد خاورمیانه را به سوی جنگی گسترده‌تر می‌برد و نیروهای نیابتی‌اش در منطقه را تحریک به تشدید حملات می‌کند. حزب‌الله لبنان پهپاد و موشک‌های ضدتانک شلیک و اسرائیل را تهدید به حمله می‌کند؛ ناوهای جنگی آمریکا موشک‌های حوثی‌های یمن را رهگیری و خنثی کرده‌اند؛ پهپادها و راکت‌های کاتیوشا پایگاه‌های آمریکا در عراق را هدف می‌گیرند؛ و جهاد اسلامی همچنان همراه حماس از غزه موشک و راکت به خاک اسرائیل شلیک می‌کند.

حامی مالی تمام این گروه‌ها جمهوری اسلامی است و برخی کارشناسان نظامی می‌گویند که «احتمالا این حملات با هماهنگی جمهوری اسلامی صورت می‌گیرد».

ساننفلد و تیان در ادامه می‌نویسند  اهرم فشار بر جمهوری اسلامی برای پایان به این ستیزه‌جویی‌ها قدرتمندتر از آن است که تصور می‌کنیم. فروش نفت گلوگاهی حیاتی برای جمهوری اسلامی است و به گفته کارشناسان این حوزه، ۷۰ درصد درآمد دولت ایران از این راه است.

به‌رغم اینکه ایران تحت تحریم‌های اقتصادی آمریکا قرار دارد که صادرات نفتش را در سال ۲۰۱۹ به تقریبا صفر رساند، در دوره ریاست‌جمهوری بایدن توانسته است میزان صادرات نفتش را به رقمی تقریبا بی‌سابقه برساند. به عقیده نویسندگان مقاله، سیاست آسان‌گیرانه دولت آمریکا در اجرای تحریم‌ها در سال‌های اخیر تا حدی بانی این افزایش ظرفیت تولید نفت ایران بوده است. علاوه بر این، مقام‌های جمهوری اسلامی راه‌هایی برای دور زدن تحریم‌ها یافته‌اند و با کمک خریداران چینی، «ناوگانی در سایه» از نفتکش‌ها ساخته‌اند.

ساننفلد و تیان در ادامه برای تقویت اثربخشی تحریم‌های نفتی، توصیه می‌کنند:

• نحوه اجرای تحریم‌ها سختگیرانه‌‌تر و مجازات کسانی که تحریم‌ها را دور می‌زنند تشدید شود، مانند تهدید به اعمال تحریم‌های ثانویه علیه خریداران چینی.‌
• از طریق دیپلماتیک به چین، بزرگ‌ترین خریدار نفت ایران، هشدار داده شود.
• برای قیمت نفت ایران سقف تعیین شود، مشابه کاری که در مورد نفت روسیه انجام شد.
• اعمال فشار بر گلوگاه‌های جغرافیایی، به‌خصوص تنگه هرمز که ۹۰ درصد صادرات نفت ایران از طریق این منطقه صورت می‌گیرد.
• تحریم شرکت‌های اروپایی که به ناوگان در سایه جمهوری اسلامی کشتی می‌فروشند
• وضع تحریم‌های بیشتری علیه شرکت‌های خدماتی میدان‌های نفتی ایران

در ادامه مقاله آمده است این اقدام‌ها تولید نفت ایران را محدود و بودجه‌ای را که جمهوری اسلامی هزینه گروه‌های نیابتی‌اش می‌کند کاهش می‌دهد.

نویسندگان با اشاره به اینکه یکی از موانع اصلی اعمال تحریم‌های سنگین‌تر بر نفت ایران نگرانی بایدن از افزایش قیمت جهانی نفت بوده است، معتقدند این ترس‌ها بی‌مورد و رفع‌شدنی است. نفت ایران کسر کوچکی از تولید نفت خاورمیانه است‌ــ حدود ۱۲.۵ درصد و تقریبا کمتر از یک‌چهارم تولید نفت عربستان سعودی.

ساننفلد و تیان در ادامه می‌افزایند اگر عربستان سعودی تولید نفتش را به ظرفیت کامل بازگرداند، به‌معنای ورود روزانه چهار میلیون بشکه به بازار جهانی نفت است، که بیش از میزان لازم برای جبران کاهش صادرات نفت ایران در نتیجه افزایش تحریم‌ها است.

به عقیده نویسندگان مقاله، در میانه نگرانی‌ها در مورد گسترش جنگ به سراسر خاورمیانه و حتی حمله به نیروهای آمریکایی در منطقه، بازدارندگی قوی در مقابل جمهوری اسلامی ضروری است. جمهوری اسلامی باید بفهمد که اگر به تشدید تنش‌ها ادامه دهد، پیامدهای سختی گریبان‌گیرش خواهد شد.

ساننفلد و تیان در پایان می‌نویسند: «با تشدید تحریم‌های نفتی ایران، منافع مالی بادآورده‌ای که جمهوری اسلامی و گروه‌های نیابتی‌ تروریستی‌اش را تامین می‌کند قطع می‌شود؛ جلو ستیزه‌جویی جمهوری اسلامی را می‌گیرد، اقدام‌های ستیزه‌جویانه‌اش را مجازات می‌کند، و از تنش‌های منطقه‌ای می‌کاهد.»