دانشمندان ادعا می‌کنند یک آزمایش ساده برای جست‌وجوی حیات بیگانه طراحی کرده‌اند. این پیشرفت به جست‌وجوی «هدف نهایی» اخترزیست‌شناسی کمک می‌کند: آزمایشی قابل‌اعتماد که تعیین می‌کند آیا حیات در سایر سیارات وجود داشته است یا دارد، یا نه.

این کشف از هوش مصنوعی استفاده می‌کند تا با دقت ۹۰ درصد مشخص کند آیا یک نمونه زیستی است یا نه.

و محققان می‌گویند می‌توان از آن روی نمونه‌های کنونی موجود استفاده کرد. برای مثال، احتمالا به این معنا که ما پیش از این نمونه‌هایی را گردآوری کرده‌ایم که می‌توانند به ما بگویند آیا حیات در مریخ وجود دارد یا خیر.

دانشمندان امیدوارند که از آزمایش آن‌ها در نمونه‌هایی که «ابزار تجزیه و تحلیل نمونه‌ها در مریخ» [متعلق به] مریخ‌نورد کیوریاسیتی جمع‌آوری کرده است، استفاده شود.

این مریخ‌نورد ابزاری برای تجزیه و تحلیل آن نمونه‌ها دارد و می‌توان از آن داده‌ها در این آزمایش استفاده کرد.

این یافته‌ها همچنین می‌تواند به ما کمک کند تا در مورد سیاره خودمان اطلاعات بیشتری داشته باشیم و از تاریخچه سنگ‌های عجیب و باستانی پیداشده در زمین پرده برداریم.

جیم کلیوز، از آزمایشگاه زمین و سیارات موسسه علوم کارنگی واشنگتن دی‌سی، می‌گوید: «جست‌وجو به دنبال حیات فرازمینی یکی از وسوسه‌انگیزترین تلاش‌ها در علم مدرن است.»

«پیامدهای این پژوهش جدید بسیار است، اما سه نکته مهم وجود دارد: نخست، در سطحی عمیق، بیوشیمی با شیمی آلی غیرزیستی متفاوت است. دوم، ما می‌توانیم به نمونه‌های مریخ و زمین باستانی نگاه کنیم تا دریابیم که آیا زمانی زنده بوده‌اند یا خیر. و سوم، این احتمال وجود دارد که این روش جدید بتواند زیست‌کره‌های دیگر را از زیست‌کره‌های زمین تشخیص دهد و پیامدهای مهمی برای ماموریت‌های اخترزیست‌شناسی آینده داشته باشد.»

این روش آن‌گونه که تحقیقات پیشین انجام داده‌اند، به دنبال مولکول‌ها یا ترکیبات خاصی که ممکن است نشان‌دهنده حیات باشند نیست. در عوض، با استفاده از انواع مختلف بررسی و آنالیز، به دنبال تفاوت‌های کوچک در الگوهای مولکولی نمونه‌ها می‌گردد.

این سیستم با ارائه اطلاعات مربوط به ۱۳۴ نمونه شناخته‌شده و با دادن اطلاعاتی در خصوص زنده یا غیر زنده بودن آن‌ها به یک سیستم هوشمند مصنوعی ساخته شده است. سپس برای آزمایش آن، نمونه‌های جدیدی به این سیستم داده شد‌ــ از جمله نمونه‌هایی از موجودات زنده و بقایای حیات باستانی و سایر نمونه‌های غیرزنده که نشانه‌ای از حیات نداشتند، شامل مواد شیمیایی خالص‌ــ و این سیستم آن‌ها را با دقت ۹۰ درصد شناسایی کرد.

این سیستم همچنین به پیش‌بینی نوع دیگری از نمونه‌ها پرداخت و نمونه‌های زنده را به دو دسته «زنده» و «فسیل» تقسیم کرد. این به معنای آن است که این سیستم می‌تواند فرق میان یک برگ تازه چیده‌شده و چیز دیگری را که مدت‌ها پیش مرده است، تشخیص دهد.

دانشمندان امیدوارند که این سیستم در نهایت با گذشت زمان بتواند آثار و نشانه‌های دیگری را در داده‌ها از جمله نشانه‌های فتوسنتز یا سلول‌هایی را که هسته دارند، تشخیص دهد.

پژوهش‌های پیشین با دشواری‌هایی مواجه بوده‌اند چرا که مولکول‌های آلی در طول زمان به تجزیه شدن تمایل دارند. اما محققان حاضر در این پژوهش گفتند که روش جدید حتی زمانی که نمونه‌ها تجزیه و پوسیده شده و به طور قابل‌توجهی تغییر کرده باشند، نیز کار می‌کند.

رابرت هازن، از موسسه علمی کارنگی، یکی از سرپرست‌های این پژوهش، می‌گوید: «این روش تحلیلی معمولی این ظرفیت را دارد که جست‌وجوی حیات فرازمینی را متحول کند و درک ما از خاستگاه و شیمی اولیه‌ترین [نمونه‌های] حیات روی زمین را عمیق‌تر کند. این پژوهش راه را برای استفاده از حسگرهای هوشمند در فضاپیماهای روباتیک، فرودگرها و سطح‌نوردها برای جست‌وجوی نشانه‌های حیات پیش از آنکه نمونه‌ها به زمین آورده شوند، باز می‌کند.»

این یافته‌ها همچنین می‌توانند به حل رازهای حیات کمک کنند. بسیاری از سنگ‌های باستانی روی زمین موضوع بحث و مناقشه بر سر این‌اند که آیا قدیمی‌ترین میکروب‌های فسیلی [نشانه‌های] حیات را در خود دارند یا نه؛ در حالی که برخی دیگر می‌گویند آن‌ها فاقد حیات‌اندــ و پژوهشگران در حال حاضر داده‌های مربوط به این سنگ‌ها را از استرالیا، کانادا و جاهای دیگر به این ابزار [آزمایشی] می‌دهند.

هازن می‌گوید: «ما اینک در حال به کارگیری روش‌هایمان برای پاسخ دادن به این پرسش‌های دیرینه در خصوص زیست‌زایی مواد آلی در این سنگ‌هاییم.»

مقاله‌ای که این پژوهش را شرح می‌دهد، «امضای زیستی قابل‌اعتماد و غیرقطعی مبتنی بر یادگیری ماشینی»، در  مجله علمی پی‌ان‌ای‌اس (PNAS) منتشر شده است.