یک ماه پس از ماجرای ربایش فرزند ۱۲ ساله یکی از پزشکان سرشناس بلخ، افراد مسلح ناشناس شامگاه چهارشنبه، چهارم آبان، دکتر اسدالله شارق، پزشک معروف بلخی، را مقابل خانه‌اش در کارته صلح مزارشریف ترور کردند. منابع به ایندیپندنت فارسی گفتند که افراد مسلح، قصد ربودن دکتر شارق را داشتند اما هنگامی‌ که با مقاومت او روبرو شدند، به او شلیک کردند.

دکتر اسدالله شارق، از قوم ازبیک و اهل شهرستان شیرین تگاب استان فاریاب بود. او حدود ۶۰ سال داشت و بخش زیادی از زندگی‌ خود را به شغل طبابت در شهر مزارشریف گذرانده بود. دکتر شارق، پزشکی معروف و سرپرست جراحان بیمارستان مرکزی استان بلخ بود و تعداد زیادی از پزشکان متخصص جراحی در این استان، شاگرد او بوده‌اند.

دکتر شارق تنها قربانی جامعه پزشکی افغانستان در یک سال گذشته نیست. پس از بازگشت طالبان به قدرت، گروه‌های ناشناس ده‌ها پزشک و اعضای خانواده‌ آنان را یا ربودند یا به قتل رساندند. البته در این مدت، بیشترین آمار آدم‌ربایی و ترور پزشکان و اعضای خانواده آنان از استان بلخ ثبت شده است.

در شهریور ۱۴۰۰، اندکی پس از سلطه طالبان بر افغانستان، دکتر نادر عالمی، از پزشکان سرشناس و متخصص روان‌درمانی اهل بلخ، از خانه‌اش در مزارشریف ربوده شد. ربایندگان در ازای رهایی او بیش از ۸۰۰ هزار دلار پول خواستند. با گذشت دو ماه از ربودن او، خانواده‌ توانست ۳۵۰ هزار دلار تهیه کند و به ربایندگان بدهد اما یک روز پس از پرداخت پول، جسد او پیدا شد.

پس از این اتفاق تکان‌دهنده، چندین مورد دیگر آدم‌ربایی و ترور پزشکان در بلخ رخ داد. افراد مسلح فرزند یک زوج پزشک را از راه مدرسه ربودند و دیگری را از محل کارش با خود بردند و در آخرین مورد نیز یک ماه قبل، یوسف، فرزند ۱۲ ساله دکتر قیوم حکیمی، از پزشکان سرشناس بلخ، ربوده شد. دکتر حکیمی پس از حدود دو هفته، ۱۵۰ هزار دلار به آدم‌ربایان پرداخت تا فرزندش را رها کردند.

تکرار حوادث آدم‌ربایی و ترور پزشکان و خانواده‌هایشان در بلخ در یک سال گذشته، شمار زیادی از پزشکان این شهر را از افغانستان فراری داده است. در حال حاضر، تعداد قابل ملاحظه‌ای از پزشکان بلخی این کشور را ترک کرده‌اند و برخی از آن‌ها در شرایطی دشوار در کشورهای همسایه افغانستان به سر می‌برند. برخی از پزشکان هم در ترکیه پناه گرفته‌اند که در آنجا هم از بیکاری و آینده نامعلوم خود به دلیل تمدید نشدن ویزا و مدارک اقامت، شاکی‌اند. برخی دیگر هم در ایران و پاکستان در بلا تکلیفی محض به سر می‌برند.

اما چرا پزشکان؟ کسانی که مطمئن بودند به دلیل اینکه هیچ فعالیت سیاسی و نظامی نداشته‌اند و فقط به جامعه خدمت کرده‌اند، در هر شرایطی امکان زندگی و کار در کشورشان را خواهند داشت، اکنون از ترس امنیت خود و خانواده‌هایشان دیگر از خدمت به مردم هم دست شسته‌اند. در پشت صحنه این سریال وحشتناک چه کسانی قرار دارند؟

پاسخ به این پرسش در وهله اول این است که پزشکان جزو طبقه ثروتمند به حساب می‌آیند و در این وانفسای بی‌پولی و هرج‌ومرج اقتصادی، خوراک خوبی برای گروه‌های تبهکار به شمار می‌روند. اما تنها پزشکان نیستند که در بلخ، با این ترس و ناامنی زندگی می‌کنند. گروه‌های تبهکار در بلخ که البته مقام‌های امنیتی طالبان در راس آن‌ها قرار دارند، با سناریوسازی‌های مختلف از تاجران و ثروتمندان بلخ نیز باج می‌گیرند. منابع موثق در بلخ به ایندیپندنت فارسی گفتند که طالبان، تاجران و سرمایه داران بلخ را با دسیسه‌های اخلاقی به دام می‌اندازند و در ازای پنهان نگه داشتن قضیه و جلوگیری از بازداشت و شکنجه، از آنان مبالغی هنگفت طلب می‌کنند.

 همه این اتفاق‌ها در یک سال گذشته، در حالی رخ می‌دهند که طالبان مدعی‌اند امنیت عمومی و سراسری را در افغانستان تامین کرده‌اند.

پاسخ دیگر به پرسش هم این است که اگرچه طالبان همواره در موارد آدم‌ربایی، به هواداری از خانواده قربانیان و تلاش برای رهایی قربانی تظاهر می‌کنند، شواهد نشان می‌دهد که آدم‌ربایی و ترور افراد به‌ویژه پزشکان سرشناس بلخ، یکی از راه‌های کسب درآمد‌ برای طالبان است. برخی منابع در بلخ، با ارائه شواهد و مدارکی که در گزارش تحقیقی ایندیپندنت فارسی در مورد زندان‌های طالبان، آمده است، تایید می‌کنند که مقام‌های طالبان عملا در آدم‌ربایی‌ها و ترورهای هدفمند افراد سرشناس در این استان، سهیم‌اند و دلیل آن نیز عطش کسب پول از این افراد است.