گزارش نهادهای حقوق بشری حاکی از آن است که زندانیان محبوس در زندان مراغه در شرایط نامناسبی به سر می‌برند. نبود وسایل گرمایشی مناسب در زمستان، کمبود سرویس‌های بهداشتی و تخت در کنار رعایت نشدن اصل تفکیک جرایم مشکلات زیادی برای زندانیان ایجاد کرده است. زندان مراغه چهار بند مردان و یک بند زنان دارد و حدود ۱۲۰۰ نفر در آن زندانی‌اند. زندانیان محکوم به اعدام در بند یک نگهداری می‌شوند و بند دو نیز به افرادی اختصاص دارد که حکم قطعی آنان هنوز صادر نشده است و بلاتکلیف‌اند.

خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر، به نقل از یک منبع مطلع درباره بند چهار زندان مراغه نوشت که این بند ۱۰۴ تخت دارد، اما ۱۴۰ زندانی در آن نگهداری می‌شوند. به گفته این منبع مطلع، شماری از زندانیان «به‌اصطلاح کف‌خواب»‌اند. دیگر بندهای زندان مراغه نیز به همین معضل دچارند و در فصل سرما، باعث بروز مشکلات مضاعف و بیماری بین زندانیان کف‌خواب شده است.

در ادامه این گزارش آمده است به دستور رئیس زندان مراغه، امتیازهای زندانیانی که به متادون اعتیاد دارند از آنان سلب شده است و آنان تا زمانی که اعتیاد خود را ترک نکنند، نمی‌توانند از امتیازهایی مثل اعزام به مرخصی استفاده کنند. این در حالی است که خدمات درمانی مناسب نیز برای ترک اعتیاد در اختیار این افراد قرار نمی‌گیرد.

نگه‌ داشتن زندانیان سیاسی در کنار زندانیان جرایم عمومی در بندهای سه و چهار زندان مراغه بدون رعایت اصل تفکیک جرایم، از دیگر مشکلات این زندان است. همچنین گفته می‌شود که برای ۱۴۰ زندانی محبوس در بند چهار فقط سه سرویس بهداشتی وجود دارد. همچنین سیستم گرمایشی بندهای یک و دو زندان مراغه نیز جوابگو نیست و زندانیان مجبور می‌شوند شب‌ها با سه پتو بخوابند. این شرایط بسیاری از زندانیان را بیمار کرده است. پیش‌تر نیز گزارش‌های مشابهی از وضعیت زندان‌های ایران در دیگر شهرها منتشر شده بود.

صبح روز دوشنبه ۲۰ دی‌ماه امسال، نیروهای گارد ویژه زندان مرکزی ارومیه تعدادی از زندانیان را با ضرب‌و‌شتم به بند امنیتی جدید منتقل کردند. در این ماجرا، دست‌کم هشت نفر از زندانیان به‌شدت مصدوم شدند. بر اساس اعلام سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، زندانیان در برابر انتقال به بند جدید، به‌دلیل نبود امکانات، مقاومت کرده بودند. آبان‌ماه امسال نیز شبکه حقوق بشر کردستان درباره وضعیت زندان‌های ارومیه، سنندج و کرمانشاه هشدار داد و اعلام کرد که در این زندان‌ها «شکنجه‌های شدید» و «تجاوز» رواج دارد.

در شهریورماه سال جاری، افشاگری‌های سپیده قلیان درباره بند زنان زندان بوشهر خبرساز شد. این فعال مدنی زندان بوشهر را «جایی نزدیک به آخر دنیا» نامیده بود، اما مقام‌های سازمان زندان‌های ایران همه این موارد را تکذیب کرده‌اند. انکار وضعیت نامناسب زندان‌ها در حالی است که ویدیوهایی هک شده از زندان اوین، بدرفتاری با زندانیان را اثبات می‌کند.

تابستان ۱۴۰۰ پس‌ از اینکه گروه موسوم به «عدالت علی» ویدیوهای هک شده از زندان اوین منتشر کردند، ۲۸ زندانی سیاسی در بیانیه‌ای نوشتند: «آنچه در این فیلم‌ها به شکل شکنجه، تحقیر و آزار و اذیت عریان و فیزیکی نمایش داده می‌شود فقط بخشی از واقعیت رویت‌پذیر شکنجه‌ای است که بر زندانی و خانواده او در ایران تحمیل می‌شود؛ اما شکنجه‌های دیگری نیز وجود دارد که در هیچ دوربینی ثبت و ضبط نمی‌شود.»