احمد علم‌الهدی، نماینده رهبر جمهوری اسلامی در مشهد با حمله به منتقدان حکومت در رسانه‌ها گفت: «اگر کسی در مقابل جهادگران فضای مجازی قرار گیرد و با آن مقابله کند؛ دشمن و عامل نفوذی دشمن است و دستگاه‌ها باید او را تعقیب کنند تا در ورق پاره روزنامه‌اش هر چیزی می‌خواهد ننویسد و اسمش را آزادی بیان بگذارد. در دنیا اینها را محاکمه صحرایی می‌کنند.»

به گزارش انتخاب، علم‌الهدی که امام جمعه مشهد هم هست در بخشی دیگر از خطبه‌های نمازجمعه امروز ۲۶ آذر اظهار داشت مسئولان قضایی و اجرایی کشور ما بدانند کسانی که بازگوکننده حرف‌های جبهه کفر هستند؛ ستون پنجم دشمن هستند.

او افزود: «بازگوکنندگان حرف‌های دشمن در مطبوعات و فضای مجازی، لشکر دشمن هستند و باید تحت تعقیب قضایی قرار بگیرند.»

احمد علم‌الهدی، پدر همسر ابراهیم رئیسی است که اکنون دولتش مذاکرات هسته‌ای را پیش می‌برد.او در همین رابطه گفت: «اگر در مقابل فتنه دشمن که در مسئله مذاکرات می‌خواهد جریان را برگرداند ساکت باشی جایز نیست زیرا می‌خواهند جریان را به نحوی که می‌خواهند شکل بدهند و عده‌ای ناآگاه نیز همان حرف‌ها را بازگو می‌کنند.»

علم‌الهدی همچنین با حمله به وهابیت و عربستان سعودی، آن را نماد «انحراف از امامت» دانست و مدعی شد که آنها می‌خواهند سفره انقلاب را از زیر پای مردم جمع کنند.

این قبیل سخنان و فشار بر اهالی رسانه و مطبوعات در جمهوری اسلامی موضوع جدیدی نیست. در نگرش حاکمیت، بیان هر نظری که هماهنگ و یکسان با نظر رسمی حکومت نباشد، «تضعیف حاکمیت (نظام)» است، چون همیشه «دشمن» در حال برنامه‌ریزی و اجرای نقشه‌های خود برای «نابودی نظام» است و «شرایط حساس کنونی» توصیف تکراری وضعیت ایران است که «شرایط خاصی» را به رسانه‌ها تحمیل می‌کند.

وب‌سایت رسمی یونسکو، سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد، اردیبهشت سال جاری با انتشار گزارشی اعلام کرد از میان ۱۸۰ کشور، ایران در قعر و در ردیف ۱۷۴ است و نسبت به سال گذشته یک ردیف سقوط کرده است. گزارشگران بدون مرز هم می‌گوید که ایران کماکان یکی از سرکوب‌گرترین کشورها برای روزنامه‌نگاران است و از زمان انقلاب ۱۳۵۷ به این سو، دست‌کم ۸۶۰ روزنامه‌نگار و شهروند-خبرنگار در ایران تحت تعقیب قرار گرفته، بازداشت و زندانی و در مواردی اعدام شده‌اند.

این گزارش می‌گوید که روزنامه‌نگاران ایرانی در معرض آزار و ارعاب، بازداشت‌های خودسرانه و احکام طولانی‌مدت زندان هستند و حاکمان جمهوری اسلامی ایران حتی مبارزه خود با آزادی اطلاع‌رسانی را به بیرون از مرزهای کشور رسانده و فشار فراوانی را بر روزنامه‌نگاران ایرانی شاغل در رسانه‌های خارجی وارد می‌کند.

آنچه را حاکمیت جمهوری اسلامی از همان ابتدا نپذیرفت این بود که تحقق و تأمین «آزادی بیان» به معنای کامل و حقیقی‌اش که یکی از جنبه‌های آن در آزادی مطبوعات تبلور می‌یابد، اصلی‌ترین پایه تحکیم و استمرار یک حکومت است. جمهوری اسلامی اگر قادر به تأمین «آزادی بیان» نباشد، و با کلمات و «دشمن» سازی‌ها چتر محدودیت‌ها را به بهانه‌های مختلف باز نگه دارد، حکم رکود و عقب‌ماندگی خود را صادر کرده است.