در حوزه تحقیقاتی و دانشگاهی هرگز در ارزش تاریخی و باستان‌شناسی شبه جزیره عربستان تردیدی نبوده است. مرکزیت جغرافیایی آن بین دو قاره، علاوه بر موقعیت شبه جزیره در محدوده تمدن‌های تاریخی و امپراتوری‌های حاکم بر شرق میانه و آفریقا ، حاشیه‌سازی برای تاریخ شبه جزیره عربستان را دشوار می کند.

با این حال، مشکل این بوده که چه کسی می‌تواند این نقش و جایگاه تاریخی را ثابت کند، زیرا در بزرگ‌ترین منطقه این شبه جزیره، یعنی در عربستان سعودی، پژوهش‌های اکتشافاتی آن‌گونه که باید و شاید انجام نگرفته بود و تنها در چنده دهه گذشته بوده که به این موضوع بها داده شده است.

 در طول سه دهه گذشته، بسیاری از تصورات مربوط به باستان‌شناسی در شمال غربی عربستان به طرز چشمگیری تغییر کرده است. قبلا تصور می‌شد این منطقه به‌طور گسترده‌ای عاری از آثار عصر آهن (بین قرن دوازدهم تا پنجم قبل از میلاد) است، اما پژوهش‌ها، فعالیت‌ها و اکتشافات اکنون چشم‌اندازی گسترده از وضعیت این منطقه در ماقبل تاریخ را پیش روی ما گشوده است.

 بر اساس تحقیقات میدانی منتشر شده توسط دانشگاه کمبریج ، اقدامات سال‌های اخیر به چندین کشف منجر شده است. در یکی از آخرین اکتشافات، هزاران سازه سنگی از دوران ماقبل تاریخ کشف شد.

مستطیل‌های کویر

ساختارهای عظیم مستقیم که به مستطیل‌های کویری معروفند، مورد توجه گسترده قرار نگرفته بودند، اما کارهای میدانی که اخیراً در استان‌های العلا و الخیبر در غرب عربستان سعودی اتفاق انجام گرفته، نشان می‌دهد که این بناها از نظر معماری پیچیده‌تر از آن هستند که قبلا تصور می شد. این سازه‌ها شامل اتاق‌ها ، ورودی ها و سنگ‌های قائم است. و گمان می‌رود مکان‌هایی برای انجام مراسم آیینی بوده که قدمت آن به اواخر هزاره شش قبل از میلاد بازمی‌گردد. کاوش‌های اخیر، قدیمی‌ترین شواهد پرستش گاو در شبه جزیره عربستان را نیز در اختیار ما قرار داده است.

مستطیل‌ها از قدیمی‌ترین بناهای سنگی در شبه جزیره عربستان و یکی از قدیمی‌ترین سنت‌های ساختمانی شناخته شده در سراسر جهان هستند.

هزاران سازه سنگی در سراسر این منطقه و به طور گسترده‌تر در شبه جزیره عربستان شناسایی شده است. این سازه‌ها در مجموع به عنوان "دستاوردهای انسان باستان" شناخته می‌شوند، و تاریخچه آنها از دوره هولوسن میانه (بین۶۵۰۰ تا ۲۸۰۰ سال قبل از میلاد) تا زمان کنونی را در برمی‌گیرد. فرضیات متعددی در باره این سازه ها و نحوه ایجاد آنها وجود دارد.

اشکال این سازه‌ها متنوع است و از گورستان‌ها ، مقبره‌های تزئین شده و برج‌ها گرفته تا نمادهای سنگی و تله‌های عظیم مگافونا و سازه‌های بیرونی مانند دروازه‌ها را در برمی‌گیرد.

در این میان، "دروازه‌ها" کمی بیشتر مورد توجه قرارگفته‌اند. این ساختارهای عظیم منزوی در غرب عربستان برای اولین بار در طی بررسی‌هایی در دهه ۱۹۷۰ ثبت شد. با این حال، تنها در سال ۲۰۱۷ بود که اولین مطالعه سیستماتیک این نوع سازه‌ها انجام شد.

از نظر طبقه بندی، این ساختارها با شکلی تقریباً مستطیل مانند از هم متمایز می‌شوند و متشکل از دو سکو یا دو دیوار موازی کوتاه هستند که با دو دیواره موازی عمود و طولانی به هم متصل شده‌اند. برخی از مدل‌ها دارای دیواره‌هایی هستند که آنها را در مرکز تقسیم می‌کند (همان‌طور که در شکل ۱ نشان داده شده است).

شکل شماره۱: گروهی از سازه‌های مستطیلی عظیم در شمال غربی عربستان سعودی (کمیسیون سلطنتی در العلا)

در حال حاضر، در منطقه ای با بیش از ۲۰۰هزار کیلومتر مربع وسعت در شمال غربی عربستان، بیش از هزار نمونه از این سازه‌ها، با طول مترهایی متفاوت از ۲۰ تا ۶۲۰ متر جود دارد،. به این سازه‌ها، بخصوص در استان‌های العلا و خیبر (شکل ۲) اصطلاحا "دروازه" گفته می‌شود که دلیل آن، وجود شباهت بین این سازه‌ها و دروازه‌های میادین سنتی اروپاست، به‌ویژه هنگامی که سازه‌ها از بالا دیده می‌شوند.

 شکل شماره ۲: توزیع مستطیل ها در شمال غربی عربستان (کمیسیون سلطنتی در العلا)

با این حال، کمیسیون سلطنتی در العلا اخیراً نام این سازه‌ها را تغییر داد تا به دلیل شکل کلی آنها، آنها نیز "مستطیل" نامیده شوند و از ایجاد هرگونه سردرگمی بین آنها و سایر آثار جلوگیری شود. شمار و اندازه بزرگ بسیاری از این سازه‌ها و همچنین تکرار آنها نشانگر آن است که آنها یکی ازمولفه‌های مهم صحنه فرهنگی عرب باستان بوده‌اند.

خیابان خیبر

در سال ۲۰۱۸ ، کمیسیون سلطنتی در العلا به عنوان بخشی از برنامه شناسایی و مستندسازی دارایی‌های میراث ثابت العلا، پروژه «باستان‌شناسی هوایی» را آغاز کرد که یک مطالعه باستان‌شناسی گسترده در مورد کانون العلا است. پس از آنکه کمیسیون، مناطق خاصی از استان العول خیبر را در حوزه کار خویش قرار داد، پروژه دوم با تمرکز بر محله خیبر در سال ۲۰۱۹ دنبال شد.

این پروژه از تصاویر ماهواره‌ای در دسترس عموم برای انجام بررسی‌های سیستماتیک سنجش از دور از مناطق العلا و خیبر که ۴۰هزار کیلومتر مربع مساحت دارند، استفاده می‌کند و در آن از بالگردها و بررسی‌های انتخابی زمینی برای عکاسی و بررسی ساختارهای خاص بهره برده می‌شود. در طی چهار فصل کار میدانی، بیش از ۳۵۰ مستطیل از هوا عکس گرفته شده و ۶۴۱ مستطیل دیگر از طریق سنجش از دور شناسایی شده است (همان‌طور که در جدول ۱ نشان داده شده است).

علاوه بر این،۳۹ مستطیل دیگر که اخیراً در العول حفاری شده بود، بر روی زمین مورد بررسی قرار گرفت و برای اولین بار تعدادی از ویژگی‌های اصلی این سازه‌ها که از طریق تجزیه و تحلیل و سنجش از دور قابل مشاهده نبود، آشکار شد. توزیع و شکل‌گیری این سازه‌های منحصر به فرد، و یافته‌های اولیه در مورد عملکرد و تاریخچه آنها، اکنون قابل ارائه هستند و این امکان را فراهم می آورند که این سازه‌ها را که هنوز به خوبی درک نشده بودند، بر بستر باستان‌شناسی گسترده‌تر آنها قرار می‌دهد.

کاوش‌های اخیر نشان می‌دهد که از مستطیل‌ها به‌عنوان بناهای یادبودی در انجام مراسمی آیینی استفاده می‌شده و سابقه وجود آنها به‌طور تخمینی به اواخر هزاره ۶ قبل از میلاد بازمی‌گردد. بنابراین، این صحنه، یکی از قدیمی‌ترین صحنه‌های انجام مراسم آیینی در جهان و بزرگ‌ترین آنها در شمال غربی عربستان سعودی است.

زمینه‌های زمین‌شناسی مستطیل‌ها

در نظر گرفتن زمین‌شناسی پیچیده‌ای که توزیع مستطیل‌ها را در شبه جزیره عربستان مشخص می‌کند ، برای درک ما از سازه‌ها و ساختار آنها مهم است. زمین‌شناسی شمال غربی عربستان شامل سه نوع اساسی از سنگ‌های اساسی، ماسه های مربوط به دوره پالئوزوئیک ، بازالت از دوران زندگی مدرن و زنجیره‌های رسوبی آتشفشانی است که به عنوان سپر عربستان شناخته می‌شود. توالی‌های جدیدتر (مانند ماسه سنگ‌های کامبرو-اردوویسیان و سنگ‌های بازالت در حاره) به طور کلی مسطح هستند، در حالی که سنگ‌های قدیمی سپر عربستان توالی‌های مورب زیادی دارند.

ماسه سنگ‌های نسبتاً همگن Cambro-Ordovician برای تشکیل بزرگ‌ترین سازه‌های فردی سازگار شدند. فرسایش آب منظره‌ای از دره های عمیق را ایجاد کرد که قله‌های بلند آنها توسط باد تراشیده شده است.

مستطیل‌ها دارای تعدادی از اجزای اصلی، سر، پاسیو، دیواره‌های بلند، پایه و در بعضی موارد مجموعه‌ای از ویژگی‌های مرتبط از جمله سلول‌های دایره‌ای و سنگ های قائم هستند (شکل های ۳و۴).

شکل ۳: تصویری که برخی از اجزای مستطیل داخلی را در مرکز صحنه نشان می‌دهد (کمیسیون سلطنتی در العلا)

سر مستطیل شکل به‌طور کلی با بقایای سکوی سنگ خشک نیمه مستطیل تا مستطیل مشخص می‌شود.

هنگامی که ماسه سنگ در دسترس است، اسلوب‌های تخت خالی از سکنه مرتب می‌شوند، یا در عوض، سنگ‌های خالی از سنگ محلی روی هم قرار می‌گیرند و با هم ادغام می‌شوند. طول سر به طور کلی بین ۱۰ تا ۵۰ متر و ارتفاع آن از ۰.۳ تا ۱.۲ متر است. تفاوت‌های معنادار بسیاری در این شکل مشخص ظاهر می‌شود. در بیشتر موارد، می توان یک اتاق مستطیلی یا بیضی شکل واحد را در مرکز آن تشخیص داد. اندازه این اتاق ها از ۲۲.۸ متر تا ۳۳.۱۰ متر است.

بسیاری از مدل‌ها دارای ورودی‌هایی ( با عرض کمتر از نیم متر) هستند که اتاق را به حیاط متصل می‌کنند. در برخی موارد‌، این ورودی‌ها به عمد بسته شده‌اند که ممکن است نشان دهنده قطع شدن آنها باشد (شکل۴).

شکل ۴: تصویر دیگری که اتاق را در وسط صحنه نشان می دهد (کمیسیون سلطنتی در العلا) 

به نظر می‌رسد که بسیاری از اتاق‌ها با یک سنگ بزرگ یا یک گروه سنگ بسته شده‌اند. نبود چنین سدی در مدل‌های دیگر نشان می‌دهد که برخی از اتاق‌ها در هوای آزاد بوده‌اند. سایر ویژگی‌های معماری، مانند طاقچه‌ها، در اتاق مرکزی نیز ترسیم شده‌اند.

مستطیل‌ها دارای یک پاسیوی باز و گسترده هستند که توسط سر و دیواره‌های بلند محدود می شود. به نظر می‌رسد این اتاق‌ها خالی بوده‌اند‌، اگرچه بعداً اتاقک‌ها و سازه‌های تدفین در این منطقه ساخته شده‌اند.

روش ساخت دیوار بلند متفاوت است. دیوار با دو ردیف سنگ به صورت افقی یا عمودی قرار می‌گیرد و مرکز را با شن پر می‌کند. اغلب اوقات‌، از ترکیبی از سنگ‌های افقی و عمودی در یک ساختار واحد استفاده شده است. عرض این دیوارها از ۰.۵ تا سه متر و ارتفاع از ۰.۳ تا ۱.۲ متر است. در بیشتر موارد دیوارها در ارتفاع اصلی خود باقی می‌مانند.

ویژگی اصلی پایه ساخته شده، ورودی باریکی است که در مرکز سکو قرار دارد ، دقیقاً مقابل محفظه مرکزی در سر (شکل ۵) ، و عرض آن از ۰.۳ تا ۰.۸ متر  و در برخی از نمونه‌های نادر تا یک متر است. علاوه بر این، بررسی‌های انجام شده در زمین نشان داد که برخی از ورودی‌ها مسدود و مسدود شده‌اند. به‌نظر می‌رسید که این امر در برخی موارد نمادین باشد، جایی که ورودی‌ها با چند سنگ مسدود و در موارد دیگر کاملا پر شده است.

شکل ۵: عکس هوایی از سه مستطیل که ارتباط بین بدنه باستان‌شناسی را نشان می‌دهد (کمیسیون سلطنتی در العلا)

ویژگی‌های اطراف

ناحیه‌ای که درست روبه‌روی پایه بسیاری از مستطیل‌ها قرار دارد، دارای یک‌سری ویژگی‌های مرتبط است. به‌عنوان مثال، ۶۵ مورد از ۱۰۹ عکس گرفته شده از هوا و یا بررسی شده از زمین در العلا، سلول‌های دایره‌ای جداگانه یا درهم پیچیده‌ای را نشان می‌دهند که به‌طور متوسط ​​شش سلول هستند. تعداد واقعی این سلول‌ها ممکن است بیشتر باشد، زیرا بسیاری از آنها توسط شن و ماسه رسوب یافته توسط باد مسدود می‌شوند.

اندازه سلول‌های جداگانه به‌طور کلی یکسان است و قطر آنها از یک تا دو متر است. در حالی که اندازه نمونه‌های همپوشانی متفاوت است، سلول‌های خارجی عموماً کوچک‌تر هستند و سلول‌های مرکزی به تدریج به اندازه آنها افزایش می‌یابد. وقتی این سلول‌ها به موازات قاعده مستطیل قرار می‌گیرند ، یک گذرگاه کوچک بین لبه خارجی قاعده و سلول‌ها تشکیل می‌شود که از طریق آنها به ورودی و حیاط مستطیل دسترسی پیدا می‌کنید.

این معابر در پنج نمونه از زمین که عمداً یا با فروپاشی بررسی شده بودند، بسته شده‌اند. علاوه بر این، سلول‌های هفت مستطیل مورد بررسی، حاوی سنگ‌های قائم ساخته شده از سنگ‌های محلی بوده و تزئینات مشخصی ندارند و اغلب تعدادی از این صفحات به صورت قائم در مرکز کندو قرار می‌گیرند.

مستطیل‌ها و مزارع بالاتر از گدازه در خیابان خیبر ویژگی‌های مختلف اقیانوس را نشان می‌دهد. در اینجا سنگ‌های قائم به میزان قابل توجهی تغییر می‌کنند، شاید به دلیل کمبود سنگ بازالت. در عوض، تخته سنگ‌ها برای ایجاد ستون‌هایی مستقل که بعضی اوقات به ۵۰ ستون متصل به یک مستطیل می‌رسد، روی هم قرار گرفتند و اگرچه تعداد زیادی از ستون‌ها فرو ریخته‌اند، بعضی از ستون‌ها هنوز سر جای خود هستند.

سایر ساختارهای مرتبط

ساختارهای متمایز "I" با مستطیل‌های زیادی وجود دارد.

بررسی‌ها نشان داده است که این سازه‌ها از سکوهای کم شن و ماسه تشکیل شده‌اند و نمای خارجی دارند. نمونه‌های شناخته شده طیف مداومی از اشکال را تشکیل می‌دهند، از شکل "I" تلفظ شده، تا یک مستطیل ظریف.

شکل ۶ (کمیسیون سلطنتی در العلا)

این "I" و سکوهای مستقیم به وضوح تفاوت‌های ساختاری را نشان می‌دهد که در مستطیل‌ها ظاهر می‌شود، و آنها در همان منطقه جغرافیایی کلی قرار دارند، البته به تعدادی کمتر، زیرا سکوهای مستقیم کوچک‌تر در جنوب اردن شناسایی شده‌اند، اما رابطه بین این ساختارها و ساختارهای شمال غربی عربستان هنوز مورد مطالعه قرار نگرفته است.

حدود نیمی از این سکوهای شناخته شده در کنار مستطیل‌های بزرگ‌تر قرار دارند. آنها معمولاً به موازات مستطیل هدایت می‌شوند و در کنار پایه آنها یا در موارد نادر بر سطح خارجی دیواره مستطیل شکلی طولانی قرار دارند.

وقتی این اشکال به مستطیل متصل می‌شوند، سنگ‌های آنها در بالای ساختار قرار نمی‌گیرند یا از ساختار بزرگ‌تر گرفته نمی‌شوند. علاوه بر شکل مشابه آنها، این نشان می دهد که "I" یا سیستم عامل‌های مستقیم با مستطیل‌ها همزمان بوده و ممکن است از لحاظ عملکردی به آنها متصل بوده باشند.

دسته‌بندی

در حالی که مستطیل‌های اسکن شده تاکنون اختلاف زیادی در اندازه، شکل و پیچیدگی دارند، خصوصیات سازگار و مشترک را می توان در مقیاسی بزرگ‌تر تعیین کرد.

انواع "ساده" از یک ساختار مستطیل یا نیمه مستطیل تشکیل شده است که با اجزای زیر، یک سر، یک ستون، دیوارهای بلند و یک حیاط مشخص می‌شود. این ساختارها می توانند با ورودی یا بدون ورودی در پایه باشند ، اما اغلب بدون آنها. انواع "پیچیده" نیز دارای شکل مستطیل یا نیمه مستطیل با سر، ستون، دیوارهای بلند و حیاط است. ویژگی های اصلی شامل ورودی در پایه، و همچنین ویژگی‌های مرتبط ، به ویژه سلول‌های دایره‌ای ، سنگ‌های اتصال‌دهنده و ستون‌ها است. همچنین، سیستم عامل های "I" فقط با این نوع مرتبط هستند.

انواع مختلفی از الگوهای مستطیل ساده و پیچیده وجود دارد.

این دو نوع به ندرت توسط یک یا چند دیوار مرکزی تقسیم و متمایز می‌شوند، این کار منجر به ایجاد حداکثر چهار حیاط موازی مجزا می‌شود که از ازاره تا سر گسترش یافته‌اند. بیشتر سازه‌های مورد مطالعه بر اساس یک برنامه ساختمانی ساخته شده‌اند، اگرچه بعداً برخی از آنها اصلاح شده‌اند.

اتاق‌های مرکزی اغلب در مقابل سر قرار دارند. هر پاسیو به طور کلی با ورودی مخصوص به خود از طریق ازاره قابل دسترسی است. به نظر می‌رسد که اشکال مختلف مرگ و میر به طور تصادفی و بدون تراکمی مشخص در سراسر شمال غربی عربستان توزیع شده است.

مکان و جهت

مستطیل ها بر روی انواع عمده سنگ‌هایی که در مناطق توزیع شده وجود دارند، ساخته شده‌اند. ساختارها جهت‌گیری مشخصی نسبت به نقاط کلیدی یا نشانه‌های محلی نشان نمی‌دهند. در عوض، آنها معمولاً با توجه به زمین محلی جهت‌گیری می‌شوند، که بسته به شکل و ماهیت سنگ‌های موجود بسیار متفاوتند.

در دامنه تپه ها، مستطیل‌ها همیشه عمود بر شیب قرار دارند. در همین حال، آنهایی که در دهانه‌های باریک ماسه سنگ یا خطوط پشته ساخته می‌شوند، معمولاً طوری جهت داده می‌شوند که از طولانی‌ترین پشته موجود استفاده شود. دلیل آشکاری برای جهت‌گیری‌های به ظاهر تصادفی مستطیل‌های ساخته شده روی زمین مسطح وجود ندارد، همان‌طور که در بیشتر زمین‌های گدازه‌ای در خیبر دیده می‌شود.

شایان ذکر است که سرهای مستطیلی اغلب بالاتر از هر قسمت دیگر از سازه تنظیم می‌شوند، به‌ویژه در نمونه‌هایی که در بالای سپر ناهموار عربستان ساخته شده است. این روند در مناطق پوشیده از ماسه سنگ کمتر مشخص است، به این دلیل که بسیاری از آنها در زمین‌های منزوی ، نسبتاً مسطح یا روی تپه‌ها ساخته شده‌اند.

به همین ترتیب ، اکثر سکوهای نوع I و مستقیم نیز در دامنه‌ها ساخته شده‌اند و مستطیل‌ها و سکوهایی که در دامنه تپه ساخته شده‌اند، اغلب از فواصل زیاد قابل مشاهده هستند که نشان می‌دهد برجستگی آنها در چشم انداز، ویژگی مطلوبی بوده است.

مستطیل ها اغلب با هم در گروه های دو تا ۱۹ تایی قرار می گیرند. گرچه آنها تمایل بیشتری به تجمع در خانه خیبر داشتند، اما توزیع آنها معمول بوده است.

سرانجام چند مستطیل هم ساخته شد که سرهای خود را در زیر لبه های سنگ قرار داده‌اند.

تاریخچه و کاربرد

با کاوش‌های انجام شده در داخل اتاق مرکزی سر مستطیل پروژه Al-Ula در سال ۲۰۱۹، بقایای یک سری حیوانات طبقه‌بندی شده در محل، به ویژه شاخ و جمجمه کشف شد. انواع مختلفی از گونه‌های محلی و وحشی از جمله گاو، گوسفند، بز و آهو شناسایی شده است. دام ها عمده این حیوانات را تشکیل می‌دهند. این بقایا را می‌توان نشانه‌ای از باقی‌مانده "نذورات" دانست، زیرا بقایای آنها در اطراف یک سنگ ایستاده بزرگ واقع در مرکز اتاق پیدا شده است. در حین حفاری‌ها هیچ اثر انسانی یا شواهدی مبنی بر سکونت در محل شناسایی نشده است.

می توان فرض کرد که مستطیل‌ها بر اساس نوع و محل بقایای حیوانات، عملکرد ویژه و متناسبی داشته‌اند، ادعایی که با کاوش‌های قبلی در مستطیل‌های دیگر در العلا تقویت شده است.

اندازه این سازه ها و برجستگی آنها در محیط طبیعی و همچنین ارتفاع کم دیوارهای بلند و ورودی‌های باریک آنها نشان دهنده آن است که این ساختارها برای کارهای خاصی ساخته شده‌اند، زیرا نمی توان از آنها به عنوان مکانی برای پرورش حیوانات استفاده کرد. در عین حالف ویژگی‌های آنها نشان دهنده این نیست که آنها مکان‌هایی برای کار دائمی یا فصلی بوده‌اند. به‌علاوه، هیچ مدرکی مبنی بر اینکه این سازه‌ها مسقف بوده‌اند، وجود ندارد.

ساختار این مستطیل‌ها نشان می دهد که در آنها از موکب‌ها استفاده می‌شده، زیرا مردم در صف قرار می‌گرفتند تا از ورودی‌های باریک خود به آنها برسند و سپس به سمت بالای معبد پیش بروند، سناریویی که ممکن است به مراسم آیینی خاصی اشاره داشته باشد.

در بررسی زمین، تعداد کمی از مصنوعات در چهار مستطیل از ۳۹ مستطیل مشخص شده است که منحصراً از قطعات ساخته شده از سنگ تشکیل شده‌اند.

در حال حاضر، هیچ مدرکی از دفن انسان معاصر در مستطیل‌ها یا اطراف آن وجود ندارد، اگرچه برای تأیید این موضوع به حفاری‌های بیشتری در سراسر شمال غربی عربستان نیاز است.

اما مستطیل‌ها مطمئناً بعدا در مراسم تدفین مورد توجه قرار گرفته‌اند، زیرا قبرهای مشابهی از هزاره چهارم قبل از میلاد تا قرن سوم میلادی وجود داشته‌اند.

زمین‌شناسی و ساخت و ساز

مستطیل‌ها از سنگ محلی که به راحتی در دسترس بوده ساخته شده‌اندو همین  بر روش‌های ساختاری، ظاهر و دوام آنها تأثیر گذاشته است. ماسه سنگ‌ها وقتی در معرض عناصر دیگر قرار می‌گیرند، شکاف‌پذیر می‌شوند. سنگ‌های دگرگونی، مانند آنهایی که در مناطقی از سپر عربستان یافت می‌شوند، به طور مشابه تحت تأثیر قرار می‌گیرند. سنگ‌های سازگار را می توان به صورت دستی یا با کمک جرثقیل‌های چوبی در ورق استخراج کرد.

از پانل‌های سنگی بزرگ می‌توان به عنوان قائم ثابت استفاده کرد، یا در نهایت آنها را برای ایجاد یک دیوار عمودی در زمین قرار داد. همچنین می‌توان پانل‌ها را به قطعات کوچک‌تر تقسیم کرد تا یک دیوار منظم ایجاد کند. احتمال ریزش دیوارهای ماسه سنگی کاملاً ساخته شده و محکم نصب شده کمتر از دیواره‌های ساخته شده از خرده سنگ‌ها است.

بزرگ‌ترین مستطیل بررسی شده در منطقه گدازه خیبر ، ۵۰ کیلومتری جنوب شهر خیبر واقع شده است. این بنا از سنگ‌های بازالت ساخته شده و ۵۲۵ متر طول دارد. وزن این سازه تقریباً ۱۲ هزار تن است.

فرضیه های مربوط به زمان صرف شده و نیروی کار مورد استفاده برای ساخت مستطیل‌ها را می‌توان با برآورد داده‌های چندین مطالعه تجربی در مورد سرمایه‌گذاری کارگران مایا تشکیل داد. از آنجا که مستطیل‌ها از سنگ محلی تهیه شده‌اند، می‌توان زمان تقریبی ساخت را تخمین زد، یک تیم ساختمانی ده نفره می‌تواند یک مستطیل ۱۵۰ متری را در دو تا سه هفته بسازد.

مستطیل و هولوسن میانی

برای درک این ساختارها، تعیین محل مستطیل‌ها در متن زمانی فرهنگی گسترده‌تری از زمان ساخت آنها ضروری است. در حال حاضر ، دوران "نوسنگی" در شبه جزیره عربستان همچنان موضوع بحثی دانشگاهی است و به نظر می‌رسد نوسانات منطقه‌ای خاص در اوایل هولوسن در منطقه وجود داشته است که در آن عصر، پراکندگی مکرر مردم را تسهیل می کرده و فن‌آ‌وری‌های منطقه، منجر به توسعه فرهنگ‌های مادی متمایز و منطقی در شبه جزیره عربستان شده است.

نشانه‌های آیینی که با بقایای شاخ و جمجمه حیوانات نشان داده می‌شود، اولین شواهد از یک فرهنگ گله‌داری نوسنگی در شمال غربی عربستان به حساب می‌آید. گاو کالایی حیاتی برای ساکنان دامدار اولیه در شبه جزیره عربستان بود. اندازه بزرگ مستطیل‌ها، و ساخت آنها مطابق با یک طرح سازگار با تغییرات نسبتاً کم در مناطق بزرگ جغرافیایی، نشان می‌دهد که آنها به عنوان نشانگرهای منطقه ای نیز عمل می‌کرده‌اد.

تصاویر بقایای گاو و سایر قطعات متعلق به عصر حجر (کمیسیون سلطنتی در العلا)

در مناطق دیگر شبه جزیره ، ساخت و سازهای عظیم گور نیز ممکن است این نقش را ایفا می‌کرده‌اند. اگرچه این ویژگی‌ها می‌تواند در طول زمان و جغرافیا پراکنده شده باشد، اما این نوع متنوع از بناها به وضوح هدفی بصری در منظره هم داشته‌اند.

 مستطیل‌ها یکی از مهم‌ترین سازه‌های معماری شده و همگن‌ترین سنت‌های ساختمانی است که تاکنون در شبه جزیره عربستان شناسایی شده است و ممکن است با منابع محلی موجود و همچنین نیازهای کاربردی یا جمعیتی سازگار شده باشد. قرار دادن این ساختارهای مهم در یک زمینه گسترده‌تر، نیاز به درک کاملی از پویایی سکونت‌گاه‌ها در طول هولوسن میانی و تعاملات انسان و حیوان در شمال غربی عربستان دارد، موضوعاتی که هنوز پژوهش در باره آنها ادامه دارد. با این حال، تراکم مستطیل‌ها نشان می‌دهد که شمال غربی عربستان ممکن است در آن دوران بیش از حد جمعیت داشته. اندازه و شکل این سازه‌ها نیز آنها را در منطقه منحصر به فرد مولفه‌های محلی قوی دوره نوسنگی عرب را برجسته می‌کند.

به همین ترتیب، مستطیل‌ها، به عنوان یکی از قدیمی‌ترین سنت‌های بنای یادبود شناخته شده تا کنون، می‌توانند کلید درک ما برای فهمیدن روابط منطقه‌ای و داخلی باشند که در طول هولوسن میانه در شبه جزیره عربستان وجود داشته است.