ناسا از اولویت‌های خود در ماموریت آرتمیس دو (Artemis II) که نخستین زن (و همچنین برای بار دیگر یک مرد) را به ماه می‌فرستد پرده برداشت. 

این ماموریت شامل آوردن ۸۵ کیلوگرم از نمونه‌های جمع‌آوری شده سطح و زیر سطح ماه است. به عبارتی ۲۱ کیلوگرم بیش از آن چه که در جریان ماموریت‌های آپولو جمع‌آوری شده بود. نمونه‌های جمع‌آوری شده می‌توانند شامل شواهدی مبنی بر وجود آب و سایر عناصر شیمیایی باشند که به دانشمندان کمک می‌کند طرح‌های خود را برای ماموریت‌هایی فضایی به فضاهای دورتر گسترش دهند. 

ناسا همچنین در پی آن است که تا پایان دهه، یک پایگاه آرتمیس در ماه ایجاد کند که در قطب جنوب ماه مستقر خواهد شد و به آزمایش‌هایی برای فهم بهتر منشاء خورشید و محیط ستاره‌ای ما خواهد پرداخت. 

این مساله می‌تواند فهم انسان از نحوه شکل‌گیری ماه و اثرات متقابل آن را با خورشید افزایش دهد و به درک این مساله که چگونه آب و سایر منابع بر روی ماه ساخته و حفظ شده‌اند کمک کند. 

توماس زورباکن مدیر اجرایی ماموریت علمی ناسا می‌گوید: «ماه، ظرفیت علمی گسترده‌ای دارد و فضانوردان در پی آنند که به ما کمک کنند این دانش بالقوه را به بالفعل تبدیل کنیم.» 

حتی پیش از فرود آرتمیس سه (Artemis III) بر ماه، تیم‌های علمی و همچنین تیم اکتشاف انسانی ما بیش از هر زمانی در حال همکاری با یکدیگرند تا اطمینان بیابیم که از نقاط قوت یکدیگر بهره می‌گیریم. انتشار این خبر به این کمک می‌کند که مسیری از پیشرفت در جهت دستیابی به یک مرحله شگفت‌انگیز از علم ترسیم شود. مسیری که ما اینک می‌توانیم در همکاری با تیم اکتشافات انسانی بر روی ماه، تصور کنیم. 

اهداف کلی علمی درباره این که چه چیزی می‌تواند از نظر منطقی ایجاد شود از طرف ناسا تصمیم‌گیری می‌شود، اما جزییات اجرایی عملیات، زمانی مشخص می‌شود که ناسا توانمندی سامانه‌های فرود انسان، پایگاه فرود و سایر اطلاعات مرتبط را بهتر و دقیق‌تر فهمیده باشد.

 

ناسا برای ایجاد ارتباط  با فضانوردان و دریافت اطلاعات از ماه در زمان واقعی، به توان و فناوری‌‌های ارتباطی بهتری نیاز دارد. 

رنی وبر معاون رئیس و دانشمند مسؤول مرکز فضایی مارشال که این آزمایش‌ها را مدیریت می‌کند می‌گوید: «ما می‌خواستیم آن چه که برای جامعه علمی بیش از هر چیز جذاب است و آن چه را که فضانوردان می‌توانند بر روی سطح ماه انجام دهند با هم یک جا جمع کنیم و این که این دو بخش چگونه می‌توانند یکدیگر را تقویت کنند. 

کار سخت تیم تحقیقاتی ما را مطمئن خواهد کرد که می‌توانیم از ظرفیت‌های بالقوه ماموریت آرتمیس سه برای آموختن درباره این که ماه چگونه می‌تواند دروازه‌ای برای ورود به بخش‌های باقیمانده منظومه شمسی باشد، بهره بگیریم.» 

دانشمندان در ماه اوت ۲۰۲۰ استفاده از مجراهای مذاب گسترده زیر سطح مریخ و ماه را برای ایجاد پایگاه‌ها در ماموریت‌های آینده فضایی پیشنهاد دادند. فراتر از این‌ها تصور بر این است که آب‌های زیرسطحی ماه به قدر کافی کم‌عمق است که انسان بتواند به آن دسترسی پیدا کند. چرا که مشخص شده که برخورد شهاب سنگ‌ها بخار آب را به جو ماه وارد کرده است. 

مجموعه‌ای از شرکت‌ها هم‌اکنون در نظر دارند که منابع ماه را استخراج کنند. برخی به استخراج سنگ پوشه یا رِگولیت امید بسته‌اند -که بتوانند از آن آب و اکسیژن استخراج کنند- چیزی که می‌تواند برای تولید سوخت برای انجام ماموریت‌های دورتر فضایی مورد نیاز باشد. 

هرچند این که آیا این ماموریت در سال ۲۰۲۴ انجام می‌شود یا نه باید صبر کرد و دید. یک گزارش دفتر بازرسی عمومی آژانس فضایی ناسا می‌گوید که احتمال این که ناسا به این هدف دست پیدا کند کم است.  

چالش‌هایی که با همه‌گیری ویروس کرونا ایجاد شد از جمله بسته شدن ۱۸مرکز اصلی این سازمان به معنی آن بود که توسعه برنامه فضایی ماه و فضاپیمای اوریون بایستی متوقف شود یا به تاخیر بیفتد. 

علاوه بر این، آزمایش‌های مراحل اصلی موشک بایستی به تعویق می‌افتاد و ساخت سخت‌افزارهای این ماموریت به طور موقت متوقف می‌شد. این گزارش می‌گوید: «در حالی که ناسا سریعا در حال خرید وسایل و قابلیت‌های تکمیلی مورد نیاز برای اهداف سفر به ماه خود است، سازمان فضایی ناسا هنوز درباره جنبه‌های کلیدی و اصلی، تصمیم نهایی نگرفته است؛ از جمله درباره پروژه دروازه ماه (Lunar Gateway) که بخش‌های ابتدایی آن در حال حاضر برای ژانویه ۲۰۲۴ برنامه‌ریزی شده (چند ماه دیرتر از برنامه‌ریزی اولیه) و همچنین سامانه فرود انسان.»