دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا بار دیگر «وضعیت اضطراری ملی» علیه جمهوری اسلامی ایران را تمدید کرد.

رئیس‌جمهور آمریکا هنگام امضاء تمدید این وضعیت اضطراری تاکید کرد که روابط ایران با آمریکا هنوز عادی‌سازی نشده است و روند اجرای توافق‌ها با ایران که تاریخ آن به ۱۹ ژانویه ۱۹۸۱ (۲۹ دی ۱۳۵۹) بازمی‌گردد، ادامه دارد. اشاره او به قرارداد الجزایر است که در نتیجه آن ۵۲ گروگان سفارت آمریکا در تهران آزاد شدند.

وضعیت اضطراری ملی علیه ایران نخستین بار ۱۱ روز پس از گروگانگیری اعضای سفارت آمریکا در تهران که ۱۳ آبان ۱۳۵۸ اتفاق افتاد، از سوی رئیس‌جمهور وقت، جیمی کارتر برقرار شد. کارتر در آن زمان ایران را یک تهدید غیرمعمول علیه امنیت ملی آمریکا اعلام کرد.

از آن پس همه روسای جمهوری آمریکا هر سال این وضعیت اضطراری را تمدید کرده‌اند و اکنون این وضعیت دست‌کم برای یک سال دیگر تمدید شده است.

روسای جمهوری آمریکا بر اساس اعلام وضعیت اضطراری ملی با یک کشور اختیارات گسترده‌ای برای اعمال تحریم‌ها و توقیف اموال، احضار، استخدام و اخراج مقامات نظامی و امنیتی به دست می‌آورند.

این وضعیت اضطراری یکی از مبانی اصلی اعمال تحریم‌های متعدد علیه جمهوری اسلامی ایران به‌شمار می‌رود. وضعیتی که پس از حمله گروهی از دانشجویان خط امام به سفارتخانه آمریکا در تهران برقرار شد.

یکی از مهمترین فرمان‌های اجرایی روسای جمهور آمریکا بر اساس اعلام وضعیت اضطراری ملی علیه ایران که پیامدهای سنگینی برای اقتصاد ایران به همراه داشت، فرمان اجرایی بیل کلینتون در سال ۱۹۹۵ بود. این فرمان همکاری تجاری آمریکا با ایران از جمله همکاری در بخش انرژی، نفت و گاز را ممنون کرد.

با این حال همچنان برخی افرادی که در حمله به سفارت نقش داشتند، گروگانگیری اعضای سفارت آمریکا را اقدامی «متناسب با حال و هوای انقلاب» توصیف می‌کنند.