رئیس شورای مصالحه ملی افغانستان می‌گوید که بحران چهل ساله این کشور ثابت کرده است که جنگ راه حل نیست و با کشتار بی‌گناه مردم، صلح تامین نمی‌شود.

عبدالله عبدالله گفت: «بحران چهل ساله افغانستان به همه ثابت کرد که جنگ در این کشور راه‌حل نیست و نیز مشخص شده است که با افزایش خشونت‌ها و کشتار مردم بی‌گناه نمی‌توان به صلح دست یافت.» 

آقای عبدالله افزود: «افغانستان اکنون در یک مرحله‌ حساس تاریخی قرار گرفته است و توقع می‌رود که به همکاری تمام کشورها و طرف‌ها از این فرصت (مذاکرات صلح) در جهت دست‌یافتن به یک راه‌حل سیاسی و ختم جنگ در کشور استفاده صورت گیرد.»

عبدالله عبدالله، قتل یک انسان بی‌گناه را از نگاه شریعت اسلامی گناهی بزرگ خواند و تاکید کرد:«دین مقدس اسلام، قتل یک انسان بی‌گناه را معادل قتل همه مردم می‌داند و برحفظ و حرمت جان انسان‌های بی‌گناه تاکید می‌کند، اما گروه‌های تروریستی روزانه با انجام حملات انتحاری و انفجاری ده‌ها هم‌وطن ما را به شمول زنان و کودکان شهید می‌سازند در حالی که گرفتن حق حیات و زندگی انسان‌ها بی‌گناه در مغایرت با حکم صریح قرآن مجید و سنت رسول‌الله (ص)، قرار دارد.»

به گفته او، «دین مقدس اسلام همواره بر صلح، سعادت و اعتدال تاکید می‌کند، اما با تاسف برخی گروه‌ها تحت نام دین، خشونت و افراطیت را ترویج می‌کنند.»

رئیس شورای مصالحه ملی افغانستان چندی پیش نیز گفته بود: «هیچ گروهی فکر نکند که با افزایش کشتار، خون‌ریزی، وحشت و دهشت می‌تواند به مقصد و هدف خود دست یابد جز این که کشتار، خون‌ریزی،. وحشت و دهشت آنان بر روند جاری صلح تاثیر گذارد و بی‌اعتمادی را میان دو طرف افزایش دهد.»

نوریالی حقمل، آگاه سیاسی ساکن کابل، می‌گوید:«ج

نگ راه حل نبود و در حال حاضر هم نیست. ما بارها از طرف‌های درگیر جنگ به ویژه گروه طالبان خواستیم که از جنگ و کشتار دست بردارند و به روند صلح بپیوندند، چون جنگ، جنگ به وجود می‌آورد، و صلح، صلح. حرف عبدالله عبدالله، رئیس شورای مصالحه ملی به‌جا و دقیق است که بحران چهل‌ساله افغانستان ثابت کرد که جنگ راه حل نیست و نباید ما از این طریق برای آوردن صلح به پیش برویم. ما بار دیگر به طرفی که تاکید بر دوام جنگ دارد، ندا می‌دهیم که از جنگ دست‌ بردارید و مذاکرات را ادامه دهید، زیرا جنگ دشمنی و بحران بیشتر  به وجود می‌آورد.»

الیاس عثمان خیل، آگاه سیاسی دیگر، می‌گوید: «دقیق است که جنگ راه‌حل مشکلات کنونی افغانستان نیست، زیرا اگر می‌بود در همین چهل سال که جنگ جریان داشت باید مشکل حل می‌شد اما نشد. اگر واقعا دو طرف خواهان تامین صلح و ثبات دائمی در افغانستان هستند باید از جنگ و کشتار دست بردارند و روند صلح جاری را تقویت کنند تا هرچه زودتر به یک نتیجه مطلوب برسیم که خواست مردم و طرف‌های درگیر باشد. در غیر آن اگر بر دوام جنگ تاکید شود افغانستان را بیشتر از امروز ویران‌تر خواهد ساخت و هیچ طرف پیروز میدان نخواهد بود جز این که مردم بی‌گناه کشته زخمی شوند و افغانستان ویران‌تر گردد.»

الماس احمدی، دانشجوی دانشکده حقوق و علوم سیاسی، نیز تاکید بر ختم جنگ و تامین هرچه زودتر صلح در این کشور دارد و می‌گوید:«همه می‌دانند که جنگ کنونی افغانستان نه دینی است و نه ن اسلامی، و نتیجه‌ای ندارد جز آن که ما مردم به خاطر منافع دیگران کشته شوند و کشور ما ویران شود و بس. هیچ منفت دیگری برای ما ندارد.

ما از طرف‌های درگیر جنگ به ویژه طالبان می‌خواهیم که از جنگ جاری دست بردارند و صلح کنند، چون در صلح آبادی، سرفرازی، خوش‌بختی و زندگی پر از سعادت و پیشرفت است. جنگ بس است. جنگ مردم و سرزمین ما را به خون و آتش یکی ساخت و دیگر مردم ما تحمل این بحران را ندارند. همه تشنه صلح و آرامش هستند. آرزو دارم که مذاکرات صلح دوحه هرچه زودتر به نتیجه برسد تا دیگر شاهد ریختن قطره‌ای خون ناحق در کشور نباشیم. این‌ آرزوی ما بوده و هست و برایش لحظه‌شماری می‌کنیم.»