احتمال منع سفر وزیر خارجه ایران آقای دکتر ظریف و یا هر دیپلمات هر کشور دیگری در جهان بَد است. تحریم دیپلمات هیچ کشوری پذیرفته شده نیست و این اقدام آمریکا می‌تواند در تناقض با حقوق بین الملل و منشور سازمان ملل متحد باشد.
استناد جمهوری اسلامی در مقابله با احتمال تحریم آقای دکتر محمد جواد ظریف، استدلالی حقوقی است. اما آقای ظریف باید قادر به سفر باشد چرا که تنها فرد موجه دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی است که بیش از نیمی از عمر خود را در آمریکا گذرانده، انگلیسی را به فصاحت و بلاغت تمام و با ادبیاتی فاخر صحبت می‌کند. وی دکترای علوم سیاسی از دانشگاهی معتبر در آمریکا داشته و با فرهنگ غرب و آمریکا آشنا است.
دکتر ظریف آداب معاشرت می‌داند، سخنور و محترم است و در یک کلام، موجه ترین سفیر جمهوری اسلامی از زمان انقلاب ایران محسوب می‌شوند و به همین دلیل تحریم ایشان ضربه به نظام است، در غیر اینصورت میلیونها ایرانی سالیان سال است که به دلیل ایرانی بودن قادر به دریافت ویزا از غرب نمی باشند.
سفر آقای ظریف، مهم و ضروری است اما سفر خارجیان و مقامات سایر کشورها به ایران بد و غیر ضروری است. ترویج غرب زدگی و جاسوسی است و مردم را هوایی می‌کند و فساد و فحشا را رواج می‌دهد.
جهانگردان هم بد و خوب دارند. گردشگران چینی و روس و لبنانی مقدمشان گرامی است اما توریست های آمریکایی و انگلیسی و اروپایی خوش نیامده اند و بهتر است که ایران را نبینند و نگردند.
مقامات ایرانی با روزنامه‌ها و شبکه های خارجی و آمریکایی از فاکس نیوز تا ام اس ان بی سی و سی ان و ان و نیویورک تایمز و هر رسانه دیگری که صحبت کنند خوب است تا پیام نظام را به غرب برسانند، اما فرصتی برای وزیر خارجه آمریکا و نمایندگان کنگره و سنا فراهم نیست که به ایران بروند و یا با رسانه های ایرانی صحبت کنند.
عربستان سعودی بد است چون مردم این کشور از رفاه نسبی برخوردار شده و دولتمردانشان رابطه خوبی با غرب دارند.
در کشوری به شدت متاثر از بنیادگرایی اسلامی، کنسرت های موسیقی با حضور هنرمندان غربی ترتیب داده می‌شود. به زنان حق حضور در استادیوم های ورزشی و فوتبال داده شده، اجازه رانندگی پیدا کرده اند و حجاب دیگر اجباری نیست ( حداقل در جده و ریاض) و زنی به خاطر غلتیدن حجاب بر شانه اش و یا نداشتن حجاب بر چهره اش مجازات نمی شود. پلیس های مذهبی- مانند گشت ارشاد در ایران- برچیده شده اند و کم کم اوضاع مردم این کشور و حضور زنان در مناصب سیاسی و اجتماعی رو به بهبود گذاشته است.
سعودی گلستان نشده است، اشتباه نکنید. هنوز مجازات های اعدام با قطع گردن وجود دارد و هنوز آزادی بیان و مطبوعات راه طولانی را در پیش دارد تا به استانداردهای حقوق بشری در غرب نزدیک شود.
اما ایران متمدن و مترقی خود را که سالیان سال پیشرو و الگوی کشورهای منطقه بوده است را اینک چگونه ببینم و قضاوت کنیم.
جزیره زیبای کیش را منطقه‌ای بین المللی اعلام کرده اند که حداقل اگر آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها را به تهران و شیراز و اصفهان راه نمی دهند، گردشگران خارجی بتوانند تا کیش بیایند. این حداقل هم پذیرفته شده نیست و دو روز پیش خواننده شهیر انگلیسی، جاس استون را در فرودگاه کیش بازداشت و از ایران اخراج کردند.
وی قبل از آمدن به ایران به کنگو، سودان جنونی، تاجیکستان و حتی عربستان سعودی هم رفته بود اما به جزیره کیش هم راهش ندادند، در حالی که عربستان سعودی نیکی میناژ، خواننده موسیقی رپ را برای اجرای برنامه موسیقی در جشنواره ریاض دعوت کرده است. جاس استون در صفحه اینستاگرام خود با تاسف نوشت که آخرین جایی که در سفر خود می‌خواست ببیند ایران بود.
با این اوضاع چه کسی بایستی ایران را ببیند و صنعت گردشگردی در کشور رونق یافته و تبادل فرهنگی و هنری انجام گیرد؟
ایرانی که ما می‌شناسیم و می‌خواهیم تا جهان نیز بدین گونه بشناسد ایرانی مهربان است. مدرسه که می‌رفتم، پیش می‌آمد که درِ خانه ناشناسی را می‌زدم تا اجازه دهند برای کاری مهم از تلفنشان استفاده کنم. همانطور که گوشی در دست داشتم تا با پدرم تماس بگیرم، صاحبخانه لیوانی شربت تعارفم می‌کرد یا استکانی چای و بی تردید لیوانی آب خنک.
ایرانی که ما می‌شناسیم با خودی و غیر خودی مهربان است. عبوس نیست و ایرانیان مهماندوست هستند.
عربستان سعودی حضور زنان را در استادیوم فوتبال آزاد کرده است و با این حساب ایران تنها کشوری است که زنانش پشت میله های استادیوم مانده اند.
نیکی میناژ برای اجرای کنسرت به عربستان سعودی می‌رود و زنان ما اجازه خواندن در هیچ فضای عمومی را ندارند.
نگران تحریم سفر آقای ظریف به نیویورک باشیم، یا نگران وجهه کشورمان و یا مردمی که این روزها عصبانی، ناخوشامدگو، فقیر و درمانده و خسته و ناشاد به نظر می‌آیند؟
روزنامه نیویورک تایمز امروز نوشته که آقای ظریف از قهوه آمریکایی و رستوران‌های این کشور لذت می‌برد.
اگر آقای ظریف نمی تواند سفر کند، میلیونها ایرانی دیگر در داخل کشور نیز چنین امکان و موقعیتی را به دلایل مختلف ندارند. کشورهای غربی به ایرانیان ویزا نمی دهند چون مطمئن نیستند که آنها تنها برای بازدید و نه اقامت دائم و پناهندگی عزم سفر داشته باشند.
و این روزها با گرانی بی سابقه نرخ دلار، رفتن به ترکیه و دوبی هم چندان آسان به نظر نمی رسد.
اما مردم امارات و قطر و عربستان سعودی، کویت و بحرین و عمان، همه بدون درخواست روادید و یا با سهولت برای تعطیلات به اروپا می‌روند.
این مردم نه ثروتمند هستند و نه وزیر و وکیل. شهروندانی عادی هستند که از سطح رفاهی نسبی برخوردارند و ارزش پول ملی شان بالا است و اعتبار کافی برای سفری تابستانی به غرب دارند.
۴۰ سال پیش، مردم ایران نیز چنین رفاهی را داشتند. حداقل طبقه متوسط اجتماع. ارزش پول ملی بالا بود و ایرانیان برای سفر به اکثر کشورهای غربی نیازی به روادید نداشتند.
متاسفانه امروز کشور ما، طور دیگری دیده می‌شود. یک ایرانی در اینستاگرام جاس استون نوشته است: «لطفا از ما متنفر نباشید. ما هم اینجا گیر کرده ایم».
