امروز، سیندی شرمن یکی از اسرارآمیزترین هنرمندان در زمینه‌ هنرهای بصری است. نمایشگاه بزرگ او در گالری ملی پرتره لندن ثابت می‌کند که او واقعا ملکه سلفی است.

در افتتاحیه‌ این نمایشگاه، مردم همه سرگردان این بودند که بفهمند کدام یک از چند صد نفری که در عکس‌ها بودند خود واقعی این هنرمند است (هویت واقعی او همیشه در کارهایش پنهان مانده است).

شرمن در طول عمرش همواره خودش را به شکل افراد دیگر درآورده است. مدت‌ها قبل از ظهور اینستاگرام و اختراع آرایش با قلم بادی (اِیربراشینگ)، شرمن برای اینکه خود را به شکل طیف وسیعی از شخصیت‌ها در بیاورد، از لباس، کلاه گیس و گریم‌های ماهرانه استفاده می‌کرد.

عملکرد هنری شرمن، کارهای او را به آثاری برجسته تبدیل می‌کرد که به طور زیرکانه‌ای زندگی مدرن را وصف می‌کردند. او خود را به شکل شخصیت‌های مختلفی درآورده است، از ستاره‌های سینمای سیاه سفید گرفته، تا یک بانوی سرشناس، یک نوجوان دچار سرگردانی جنسی و یک گدا.

شرمن، به جای نوشتن رمان و فیلم نامه، عکس‌هایی از خودش را در آخرین ملودرامایی که بازی کرده است، از رازهای قتل گرفته تا فیلم‌های پورن غیر‌طبیعی، به ما نشان می‌دهد. معمولا، عکس‌های سلفی نشان‌دهنده‌ چیزهای ظاهری هستند، اما آثار شرمن (همانند بهترین نقاشی‌های دوران رنسانس) مملو از نمادهای پنهان هستند. گاهی کاراکترهای او رقت‌انگیز یا مایه ترحم‌اند و نگاه آنها در مقابل آنچه که ما می‌اندیشیم نفوذ ناپذیر است.

این هفته، کیم کارداشیان، ملکه‌ سلفی، برند جدیدی از زیرپوش‌های خود را معرفی کرد که به تعرض فرهنگی متهم شد. او باید از شرمن کمک می‌گرفت تا این کمپین تبلیغاتی را برایش طراحی کند.