حمله پلیس به تظاهرات‌کنندگان، بیمارستان‌های هنگ کنگ را به منطقه جنگی تبدیل کرد

پلیس پزشکانی را که داوطلبانه به تظاهرات‌کنندگان کمک‌ می‌رسانند تهدید کرده است

نمایی از سرکوب پلیس هنگ‌کنگ در تظاهرات دسامبر ۲۰۱۹ - Dale DE LA REY / AFP

پزشکی هستم که در هنگ کنگ درس خوانده‌ام و بیش از یک دهه است که در تعدادی از بیمارستان‌های دولتی این شهر کار می‌کنم. زمانی به این که خدمات پزشکی در شهر ما به آسانی در دسترس همه قرار دارد، افتخار می‌کردم. اما هنگ کنگ دیگر آن شهر سابق نیست. امروز دیگر مقامات با هرکس که رابطه‌ای با معترضان دارد، مانند شهروند درجه دو برخورد می‌کنند. در نتیجه هیچکس، حتی در بیمارستان‌های دولتی شهرمان، در امان نیست.

در یک سال گذشته حادثه‌های عجیب بسیاری هم دیده‌ام و هم برای خودم اتفاق افتاده است که نشان از خطرات سازمان‌یافته‌ موجود پیش روی شهروندان هنگ کنگ داشته است. نیروهای پلیس هنگ‌ کنگ به بیمارستان‌هایی که در آن‌ها معترضان تحت مداوا قرار دارند، حمله کردند و فارغ از وضعیت سلامتی افراد، آنان را دستگیر کردند. مأموران پلیس هم به من و هم به همکارانم اخطار دادند که اگر طبق وظیفه حرفه‌ای‌مان با خانواده معترضان تماس بگیریم، عواقب بدی برایمان خواهد داشت. پلیس مسلح ضدشورش نیز علاوه بر این که نگذاشت کمک‌های پزشکی کامل و خوب به زخمی‌ها برسد، بخش‌ فوریت‌های بیمارستان‌ها را نیز محاصره کرد. 

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

با چشم خود دیده‌ام که مأموران پلیس مرد با اصرار وارد بخش‌های زنان و زایمان شده‌اند تا از زنان باردار بازجویی کنند و آن‌ها را بترسانند. به دستگیرشدگانی که دچار مصدومیت‌های شدید از جمله شکستگی استخوان بوده‌اند، ساعت‌ها بعد از مصدومیت‌شان رسیدگی کرده‌ام، زیرا پلیس آن‌ها را بازداشت کرده و از ارائه خدمات پزشکی به آنان جلوگیری کرده بوده است. در نتیجه مصدومیت چنین افرادی معمولاً شدیدتر شده و بهبودشان دیرتر و سخت‌تر حاصل شده است. به علت تأخیر در رساندن کمک‌های پزشکی، گاهی اثرات این مصدومیت‌ها تا مدت‌ها در این افراد باقی مانده است.

پلیس در فاصله کمتر از صد متری بیمارستان‌هایی که مشغول خدمت در آن‌ها بوده‌ام، گاز اشک‌آور زد. این کارشان باعث می‌شود اضطراب و نگرانی ما حین خدمت بیشتر شود و نتوانیم چنان که باید و شاید به مداوای بیماران بدحال برسیم.

انگار درون منطقه جنگی هستیم و این دقیقاً احساسی است که در بیمارستان‌های دولتی هنگ کنگ به آدم دست می‌دهد.

مقامات دولتی و مدیران بیمارستان‌ها کاملاً با این مشکلات آشنا هستند. با این حال، اقدامی برای رفع آن صورت نداده‌اند. نیروهای پلیس خیلی راحت این کارهاشان را انکار می‌کنند و هرکس را که در این مورد صحبتی بکند، آزار می‌دهند. به علت رسیدگی‌ به تظاهرات‌کنندگان زخمی، اسم من را «دکتر شورش» گذاشته‌اند و علیه من شکایت کرده‌اند و پرونده برایم تشکیل داده‌اند. پلیس همکارانم را که داوطلبانه به تظاهرات‌کنندگان کمک‌های اولیه می‌رسانند، تهدید کرده، به آنان حمله کرده و برخی را نیز بازداشت کرده است.

حفظ امنیت اهالی هنگ کنگ دیگر برای پلیس مهم نیست. حالا دیگر تنها هدفشان ساکت کردن هرکسی است که صدایش در بیاید و راجع به وضعیت اینجا صحبت کند.

از اول ژوئیه ۲۰۲۰ که قانون امنیت ملی در هنگ کنگ اعمال می‌شود، این شرایط بدتر هم شده است. دفتر روابط عمومی دولت، نگرانی خدمه درمان را در مورد فرستادن کمک‌های پزشکی از چین به هنگ‌کنگ برای بیماران کووید۱۹ محکوم کرده‌ است. حالا دیگر ممکن است رسیدگی پزشکی به معترضان زخمی منجر به محکومیت به حبس ابد شود. حتی نوشتن همین مقاله نیز ممکن است جانم را به خطر بیندازد، زیرا انتقاد از دولت یا پلیس به شدت ممنوع است.

می‌خواهم از کارگروه ائتلاف احزاب در مجلس هنگ‌کنگ برای تحقیق تفحص کامل و بین‌المللی در مورد موارد نقض حقوق بشر توسط نیروهای پلیس هنگ کنگ علیه کارکنان بهداشت و درمان و شنیدن شهادتم به عنوان شاهد، تشکر کنم. چنین اقداماتی به یادمان می‌آورد که جهان ما را فراموش نکرده است. دولت‌مان اتهام جدی به پلیس وارد نکرده است. این تحقیق و تفحص مجلس، کورسوی امیدی برای برقرار عدالتی است که به سرعت از هنگ‌ کنگ رخت برمی‌بندد.  

دکتر پاولا لی از کارکنان بهداشت و درمان در هنگ کنگ و نویسنده این مقاله است و از نام مستعار برای مخفی کردن هویتش استفاده کرده است.

© The Independent