جین کندی اسمیت، دیپلمات آمریکایی و کوچک‌ترین خواهر جان اف کندی، رییس جمهور سابق ایالات متحده در سن ۹۲ سالگی درگذشت.

خانم اسمیت در دوره ریاست جمهوری بیل کلینتون به سمت سفیر آمریکا در ایرلند منصوب شد که در طول آن نقش مهمی در روند صلح ایرلند شمالی ایفاء کرد.

او هشتمین از نه فرزند جوزف پی و رُز کندی بود که به گونه‌ای غم‌انگیز شاهد درگذشت چند تن از فرزندان‌شان بودند.

جین کندی در سال ۱۹۵۶با استیون ادوارد اسمیت یکی از مشاوران مالی خانواده کندی و بعدها رییس ستاد کاخ سفید ازدواج کرد. او در بیش‌تر طول زندگیش به عنوان خواهر ساکت و آرام خانواده و فراری از شهرت شناخته می‌شد. او در خاطراتش که در سال ۲۰۱۶ تحت عنوان «نُه نفر ما» منتشر شد نوشت بیش‌تر کودکیش «معمولی» گذشته بوده است.

او در توضیح نوشت: «برایم دشوار است که درک کنم با برادرانی بزرگ شدم که نهایتا در بلندترین جایگاه کشورمان از جمله ریاست جمهوری قرار گرفتند. در کودکی تنها هم‌بازی‌های من بودند. آن‌ها منبع تفریح و ابزار تحسین من بودند.»

هرچند خانم کندی اسمیت هرگز خود را نامزد ریاست جمهوری نکرد اما برای برادرانش وارد کارزار انتخاباتی شد و در راه انتخاب جان اف کندی در سال ۱۹۹۶۰ به سراسر کشور سفر کرد. در سال ۱۹۶۳ سفرهای ژاکلین کندی را همراهی کرد و میزبان مشترک ضیافت رییس جمهور ایرلند بود. در همان سال، همراه برادرش – نخستین رییس جمهور کاتولیک ایرلندی‌تبار -  به سفر معروف او به ایرلند رفت. پاتریک کندی، جد بزرگ خانواده کندی، اهل دانگَس تاون در استان وِکسفورد در جنوب شرقی ایرلند بود.

سه دهه بعدتر، بیل کلینتون که جین کندی را «تا جایی که یک آمریکایی می‌تواند ایرلندی باشد» توصیف می‌کرد، به سمت سفیر ایالات متحده در ایرلند منصوب کرد.

خانم کندی در جریان مصاحبه تاییدش در کنگره از سفرش به ایرلند در معیت برادرش جان اف کندی به عنوان یکی از تکان‌دهنده‌ترین تجربیات زندگی‌اش یاد کرد.

او در این جایگاه بیل کلینتون را ترغیب کرد که در سال ۱۹۹۴ در اقدامی جنجال‌برانگیز به جری آدامز، رهبر حزب شین فِین که با ارتش سری جمهوری‌خواه ایرلند مرتبط بود ویزا بدهد. این اقدام با موضع بریتانیا که آدامز را تروریست تلقی می‌کرد در تضاد بود.

او بعدها انتقاد از اقداماتش را اسباب تاسف خواند و گفت به اعتقاد او تاریخ از دستگاه رهبری کلینتون برای کمک به روند صلح در ایرلند شمالی تقدیر خواهد کرد.

برتی آهِرن، نخست وزیر ایرلند در سال ۱۹۹۸ گفت: «این اغراق نیست که بگوییم اگر (صدور ویزا برای جری آدامز) انجام نمی‌شد، شاید دیگر رویدادها نیز به دنبال آن نمی‌آمد.»

اما در سال ۱۹۹۶، وارن کریستوفر، وزیر خارجه وقت آمریکا خانم کندی اسمیت را به خاطر تنبیه دو تن از کارمندانش که با صدور ویزا برای جری آدامز مخالف بودند، توبیخ کرد.

در دسامبر سال ۱۹۹۸، جین کندی اسمیت بار دیگر خطر جنجال‌آفرینی را بر خود خرید و خلاف نظر اسقف‌های کلیسای کاتولیک در مراسم «شام پروردگار» کلیسای پروتستان دبلین شرکت کرد.

تصمیم او یک حرکت شخصی و شاخص در حمایت از ریاست جمهوری مری مک آلیس، یک مسیحی کاتولیک مانند خودش بود که از طرف اسقف‌های ایرلند به دلیل شرکت در مراسم «شام پروردگار» کلیسای پروتستان به باد انتقاد گرفته شده بود.

خانم کندی اسمیت به نشریه آیریش تایمز گفت: «مفهوم مذهب نهایتا گردهم آوردن مردم است. همه ما راه‌های خودمان را برای نزدیک شدن به خدا داریم.»

در سال ۱۹۹۸ و هنگام کناره‌گیری از سمتش به عنوان سفیر آمریکا در ایرلند، به او به خاطر «خدمات شایان به ملت ایرلند» شهروندی افتخاری إعطاء شد.

دیپلماسی مانند سیاست در خون خانواده کندی است. پدر جین بین سال‌های ۱۹۳۸ و ۱۹۴۰ سفیر آمریکا در بریتانیا بود و برادرزاده‌اش، کارولین کندی، در دوره ریاست جمهوری اوباما در مقام سفیر ایالات متحده در ژاپن خدمت کرد.

خانم کندی اسمیت در سال ۱۹۹۷ به نشریه آیریش تایمز گفت: «من و پدرم هردو نخستین سفرا با چنین بستگی خانوادگی بوده‌ایم و بنابراین زمانی را به خاطر نمی‌آورم که این خانواده در سیاست فعال نبوده باشند.»

او در سال ۱۹۷۴ پروژه آموزشی «هنرهای بسیار ویژه» را بنا گذاشت که هدف آن حمایت از هنرمندان معلول چه از نظر جسمانی و چه روانی است. کتاب «تاریخچه شجاعت: هنرمندهای بسیار ویژه» که همراه با جورج پلیمپتون تالیف کرد، مجموعه‌ای است از گفت‌وگو و مصاحبه با هنرمندان معلول. در این پروژه جای پای خواهرش، اونیس، را دنبال می‌کند که بنیان‌گذار المپیک ویژه ورزشکاران معلول بود. 

از ازدواج خانم کندی اسمیت و شوهرش چهار فرزند، استیون جونیور، ویلیام، آماندا و کیم به جا مانده است. همسر او در سال ۱۹۹۰ درگذشت.

آسوشیتد پرس در تدوین این مقاله شرکت داشته است.