گزارشی از سوی دولت استرالیا نشان می‌دهد که بیش از ۵.۴ میلیون هکتار از جنگل‌هایی که فصل گذشته در «نیو‌ساوت‌ولز» دچار آتش‌سوزی شدند، بیش از یک‌سوم جنگل‌های بارانی منحصر به فرد این منطقه، یعنی زیستگاه اصلی کوالاها را تحت تاثیر قرار داده است.

با توجه به آمار دریافت شده از بررسی‌های گسترده درباره آتش‌سوزی‌ها، بیش از ۵۰ درصد از بوته‌زارها و جنگل‌های اسکلروفی مرطوب (درخت‌هایی که در استرالیا می‌رویند) هم متاثر از آتش‌سوزی بوده‌اند.

همزمان با شرایط خشکسالی منطقه ساحل شرقی نیو‌ساوت‌ولز، آتش‌سوزی گسترده‌ای را در ماه‌های تابستانی، یعنی ماه‌های دسامبر ۲۰۱۹ و ژانویه ۲۰۲۰ پشت سر گذاشت. 

این شعله‌های فاجعه‌بار ۳۹ کشته داشت، علاوه بر آن ۴۰۰ نفر دیگر به دلیل استنشاق دود ناشی از آتش سوزی درگذشتند و ۳۰۰۰ نفر دیگر هم به دلیل التهاب ریه و مشکلات قلبی به بیمارستان مراجعه کردند.

اقلیم شناسان دانشگاه سیدنی حدس می‌زنند که بیش از نیم میلیون پستاندار، پرنده و خزنده در جریان این آتش‌سوزی‌ها از بین رفته باشند و این نگرانی هم وجود دارد که کل گونه‌های برخی از گیاهان یا حیوانات با این آتش‌سوزی نابود شده‌اند.

بعد از گذشت شش ماه، دانشمندان توانسته‌اند به گستره پیامدهای آن بپردازند.

این گزارش جدید نشان می‌دهد که بیش از ۳.۵ میلیون هکتار( ۲۵ درصد) از مناسب‌ترین مناطق برای سکونت کوآلاها، در «نیو ساوت وست شرقی» از آتش خسارت دیده است. این منطقه‌ای معتدل و بزرگ با سکونت پذیری بسیار بالا است. کوآلاها از طرف اتحادیه بین المللی «گفتگو درباره طبیعت» گونه ای «آسیب پذیر» معرفی شده‌اند.

۲۳۹ گونه حیوانی در خطر، به عنوان ساکنین این منطقه آسیب دیده از آتش سوزی شناسایی شده است. برخی از این گونه‌ها نظیر گلایدر شکم زرد (نوعی موجود که با پریدن از شاخه‌ها در هوا می‌جهد) در خطر بیشتری هستند، چرا که طبق آمار، این گونه‌های شناخته شده در این منطقه متاثر از آتش سوزی و ۵۵ درصد آن هم در آسیب دیده‌ترین بخش این منطقه ساکن بودند.

گونه‌های دیگری که با خطر جدی نابودی روبرو هستند «پوتوروی دماغ دراز» است که از ترکیب خانواده موش صحرایی-کانگورو و موش رودخانه هستینگ بوجود آمده است.

این گزارش می‌گوید: «این تصویر در مورد گیاهان هم به طور مشابهی ناراحت کننده بود، طبق آمارها از ۶ هزار و ۵۸۷ گونه ثبت شده، بیش از۸۰ درصد از ۱۲ گونه گیاهی در مناطق حریق زده قرار داشت و۵۰ درصد از مناطق پوشیده شده از درختان سایه انداز هم کاملا آسیب دیده است.»

این گزارش حاکی از آن است که این آتش سوزی‌ها سکونت‌گاه بخش وسیعی از این گونه‌ها و همچنین اکوسیستم کشور را تغییر داده است.

در برخی مناطق که آتش سوزی در آن بسیار وسیع بود، کمبود نواحی امن که در آن بتوان حیوانات وحشی را تا زمان بازیابی مناطق دچار حریق شده پناه داد، مشهود بود.

تحلیل‌گران همچنین هشدار دادند که آسیب دیدگی ناشی از حریق و از بین رفتن شاخ و برگ درختان به میزان قابل ملاحظه ای از فرسایش زمین و تخریب محیط زیست منجر شده و امر بازیابی را دشوارتر خواهد کرد.

این گزارش اعلام کرد: «ترکیب آتش و باران‌های بعد از آن می تواند موجب فرسایش شود که صدمات دراز مدتی را به اکوسیستم‌ها خواهد زد. این فرسایش به این دلیل است که وقتی پوشش گیاهی می‌سوزد، قابلیت زمین برای حفظ مقاومت خاک تغییر می‌کند.»

دانشمندان به بررسی کیفیت خاک مناطق قابل سکونت در نواحی مختلف متاثر از حریق پرداخته‌اند ودر مورد دست نخوردگی و حالت طبیعی این مناطق، به گمانه زنی پرداخته‌اند؛ بدون اینکه تاثیرات غیر مستقیمٍ از دست رفتن یا چند پارگیٍ نواحی قابل سکونت اطراف را در نظر بگیرند.

با توجه به گمانه‌زنی‌ها، ۷۲ درصد از «مناطق اکولوژیکی اصلی» پس از آتش‌سوزی «نیو ساوت وست» در سال ۲۰۱۳ باقی ماند، اما درسال ۲۰۲۰ این مقدار به ۴۴ درصد کاهش یافت که نشان از تنزل ۲۸ درصدی دارد.

این ارزیابی، تاثیراتی که بلافاصله پس از آتش‌سوزی در پوشش گیاهی به‌وجود آمده است را نشان می‌دهد. دانشمندان گفته‌اند تاثیر رشد دوباره و بازیابی در سنجش‌های بعدی مشخص خواهد شد.