یافته‌های مطالعه‌ای نشان می‌دهد که اگر میزان تولید گازهای گلخانه‌ای تا حد مورد نظر کم نشود، ممکن است تا سال ۲۱۰۰ سطح آب دریاها بیش از یک متر و تا سال ۲۳۰۰ بیش از ۵ متر افزایش یابد.
پژوهشگران دانشگاه فنی نانیانگ سنگاپور، تغییرات متوسط جهانی سطح آب ناشی از دو وضعیت را از پژوهش‌های بیش از ۱۰۰ متخصص از سراسر جهان گرفتند و مدل‌سازی کردند.
در وضعیتی که گازهای تولیدی را کم و میزان گرمایش جهانی را ۲ درجه سانتیگراد بیش از دوره پیشاصنعتی در نظر گرفته بود، متخصصان افزایش سطح آب را تا سال ۲۱۰۰ نیم متر و تا سال ۲۳۰۰ نیم تا ۲ متر تخمین زدند.
در وضعیتی که میزان گازهای تولیدی زیاد و میزان گرمایش جهانی تا ۴.۵ درجه سانتیگراد است، افزایش سطح آب را تا سال ۲۱۰۰ بین ۰.۶ تا ۱.۳ متر و تا سال ۲۳۰۰ بین ۱.۷ تا ۵.۶ متر تخمین زدند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
این مطالعه در نشریه علمی نیچر منتشر شده است و به این نکته اشاره کرده است که ذوب لایه‌های یخ در قطب جنوب و گرینلند، این بزرگترین ذخایر یخ در خشکی، «مهم‌ترین عامل» افزایش متوسط جهانی سطح آب دریاها است.
در این مطالعه آمده است: «طبق انگاره‌های مطالعات پیشین، صخره‌های یخی در ارتفاع بیش از ۹۰ متر بالای سطح آب دریاها ناپایدار می‌شوند و همین امر باعث می‌شود که ورقه‌های یخ در دوره‌ای گرم ذوب و نابود شوند»، و یادآوری می‌کند که ورقه‌های یخی قطب جنوب، «مخصوصاً نسبت به این فرایند حساس‌ترند.»
در ادامه هم‌چنین آمده است: «این چند متر افزایش متوسط جهانی سطح آب دریاها که برخی متخصصان آن را پیش‌بینی کرده‌اند... موجب می‌شود که زندگی صدها میلیون نفر در معرض سیلاب‌های ساحلی قرار گیرد و زیستگاه‌های ساحلی نابود شود.»
«اما پیش‌بینی‌های متخصصان به وضوح نشان می‌دهد که با کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای می‌توان از چنین افزایش چشمگیری در متوسط جهانی سطح آب دریاها جلوگیری کرد.»
این مطالعه نتیجه همکاری پژوهشگران دانشگاه فنی نانیانگ، دانشگاه هنگ کنگ، دانشگاه‌های می‌نوت ایرلند، دورهام انگلستان، رووارد و تافت آمریکا، و مؤسسه تحقیقات اثرات تحولات زیست‌محیطی پستدام آلمان بوده است.
استاد بنیامین هورتون، سرپرست این پژوهش، گفت: «پیچیدگی پیش‌بینی سطح آب دریا و تعدد مطالعات منتشرشده در این زمینه، کار سیاست‌گذاران را برای رسیدن به جمع‌بندی درباره وضعیت این علم دشوار می‌کند.»
«برای رسیدن به این جمع‌بندی، جمع‌آوری نظر متخصصان طراز اول درباره میزان افزایش سطح آب دریاها مفید است. این کار، تصویر بزرگتری از وضعیت‌های پیش رو به دست می‌دهد و اطلاعات کافی برای اندیشیدن تمهیدات لازم را نیز به سیاست‌گذاران می‌دهد.»
دکتر آندرا گارنر، نویسنده همکار این پژوهش و استادیار علوم محیط زیست دانشگاه روآن، گفت: «می‌دانیم که سطح آب دریاها در آینده باز هم بیشتر خواهد شد. اما در پیش‌بینی‌های متخصصان پیرامون میزان این افزایش در شرایط تولید گازهای گلخانه‌ای، اختلاف‌های کمابیش فاحشی وجود دارد.»
«بدین ترتیب، می‌توان به آینده بسیار امیدوار بود و عزم را برای دست به کار شدن از حالا جزم کرد تا از افزایش بیشتر سطح آب دریاها جلوگیری شود.»
دکتر نیام کاهیل از دانشگاه می‌نوت، افزود: «این مطالعه بین‌المللی بر اساس نظرات ارزش‌مند ۱۰۶ متخصص سطح آب دریاها انجام شده است و حاکی از اهمیت حیاتی سیاست‌گذاری برای کم کردن تولید گازهای گلخانه‌ای و مهار افزایش سطح آب دریاها است.»
در حال حاضر، طبق پیمان پاریس قرار است میزان تولید گازهای گلخانه‌ای به حدی برسد که گرمایش جهانی را در حد ۱.۵ درجه سانتیگراد نگه دارد و میزان تاب‌آوری کشورهای عضو این پیمان را در برابر اثرات تغییرات زیست‌محیطی افزایش دهد.
اما برخی کشورها در راستای رسیدن به این هدف گام برنمی‌دارند و دونالد ترامپ، رئیس جمهوری ایالات متحده، یکی از بزرگترین تولیدکنندگان گازهای گلخانه‌ای در جهان، کاملاً از این پیمان کنار کشیده است.
