«دلاین»، که درواقع بخشی از طرح بلندپروازانه نئوم عربستان سعودی است، ابرشهری خطی به طول ۱۷۰ کیلومتر است که در دل بیابان تبوک ساخته می‌شود. این شهر آینده‌نگر و بدون کربن، که قرار است تا سال ۲۰۳۰ به پایان برسد، مسیر ساخت‌وساز را با بیش از ۱۴۰ هزار کارگر پیش می‌برد. تِک‌بلاگ در گزارشی به روند ساخت این ابرشهر پرداخته است. 

بخش اول این شهر که «هیدن مارینا» نام دارد، ۲.۵ کیلومتر است و بناست تا سال ۲۰۳۰ به پایان برسد. در این بخش بناست ۲۰۰ هزار نفر اسکان داده شوند و یک استادیوم هم برای جام جهانی ۲۰۳۴ ساخته شود. تا‌کنون هزار پی از ۳۰ هزار پی لازم این بنا در محل قرار گرفته‌اند و هر هفته ۱۲۰ پی دیگر به آن‌ها افزوده می‌شود. این طرح مصالح زیادی می‌خواهد، تا جایی‌‌‌که ۲۰ درصد فولاد جهان در ساخت این طرح عظیم به کار گرفته خواهد شد.

طبق برنامه‌های اولیه، تخمین زده بودند که تا سال ۲۰۳۰ جمعیتی معادل ۱.۵ میلیون نفر در این شهر ساکن شوند، اما اکنون احتمال می‌دهند که کمتر از ۳۰۰ هزار نفر در آن ساکن شوند و تا آن زمان تنها ۲.۴ کیلومتر از شهر ساخته شود. چشم‌انداز کامل ۱۷۰ کیلومتری این شهر، که پیش‌تر برای سال ۲۰۳۰ هدف گذاری شده بود، اکنون به سال ۲۰۴۵ یا حتی بعد از آن موکول شده است. براساس برخی گمانه‌زنی‌ها نیز ظاهرا تا سال ۲۰۸۰ طول خواهد کشید و هزینه آن ۸.۸ تریلیون دلار خواهد شد، که بیش از ۲۵ برابر بودجه سالانه عربستان سعودی است. 

ارتفاع اولیه ۵۰۰ متری «دلاین» ساخت آن را دشوار کرده و شاهزاده محمد بن سلمان با کاهش ارتفاع این شهر به ۳۰۰ متر مخالفت کرده است. این شهر، که نمایی آینه‌ای دارد، بر ارتفاع ۵۰۰ متر و عرض ۲۰۰ متر استوار خواهد شد و هدف آن ایجاد شهری بدون خودرو است که حمل‌ونقل در آن با قطاری سریع‌السیر انجام می‌شود که نیرویش با انرژی تجدیدپذیر تامین می‌‌‌شود. با این همه، مسائلی مانند نیاز به مقادیر زیاد شیشه و فولاد همچنان بحث‌برانگیز است. 

برخی هم درمورد تاثیرات زیست‌محیطی این طرح بلند‌پروازانه و جسورانه می‌‌گویند که این ساختار عظیم آینه‌ای به دلیل دمای بالای بیابان به محیط زیست آسیب می‌رساند. به‌رغم این مسائل، «دلاین» مسیر دشوار را دل صحرای تبوک می‌گشاید تا شهری متفاوت با تمام شهر‌های جهان را به ساکنان و گردشگران عرضه کند.