خطر کمبود مدفوع اسب آبی

کاهش تعداد اسب‌های آبی و مدفوع آن‌ها، تهدیدی است برای آبزیان رودخانه‌ها و دریاچه‌های آفریقا و مردمانی که برای حفظ حیات به آن‌ها متکی هستند.  

اسب‌های آبی در ساعات شب در مرغزارهای سرسبز چرا کرده و در طول روز برای اجتناب از گرمای آفتاب در آب شناور شده و مدفوع خود را در آن می‌ریزند.

تحقیقات دانشگاه آنتورپ (بلژیک) در کناره رود «مارا» نشان می‌دهد که این عمل به افزایش اکسیژن آب و در نتیجه، حفظ محیط زیست صدها آبزی در دریاچه ویکتوریا کمک می‌کند.

به گزارش بنیاد وحش آفریقا، تعداد اسب‌های آبی به خاطر شکار بی رویه به طمع دندان‌هایشان و نیز از دست رفتن مناطق زیست و رویارویی با انسان، به شدت کاهش یافته است.

اسب‌های آبی که پیشتر در بیشه‌های کنار دریاچه‌های شرق آفریقا زندگی می‌کردند، با پیامدی خطیر (برای زندگی موجودات و ساکنین این مناطق) از میان رفته‌اند.

دکتر یوناس شولینک، مولف گزارشی که روز چهارشنبه در نشریه «پیشرفت علم» منتشر شد، می‌گوید: «مواد مغذی مدفوع نشخوارکنندگان، به زمین بازگشته، گیاهان را تغذیه می‌کند. این در مورد اسب‌های آبی صدق نمی‌کند: آن‌ها پمپ غذا از خشکی به رودخانه ها و دریاچه‌ها هستند».

اسب‌های آبی روزانه حدود چهل کیلو علف مملو از ماده سیلیکون می‌خورند که بوسیله آب‌های روی زمینی جذب شده و آن‌ها را قوی و در مقابل آفات و نشخوارکنندگان کوچکتر مقاوم می‌کند. 

سیلیکون عنصری حیاتی برای بسیاری از آبزیان از جمله نوعی خزه است که غذای انواع رده حشرات و ماهی‌هاست. این عنصر اساس چرخه غذا و مولد اکسیژن برای حفظ حیات آبزیان است.

کاهش سطح سیلیکون موجب از میان رفتن لایه‌های خزه و رشد آفات می‌شود که این آب‌ها را به گورستان محیط زیست تبدیل می‌کند.

هرچند کارشناسان معتقد بوده‌اند که عنصر سیلیکون از خاک به آب منتقل می‌شود، اما پژوهش‌های دکتر شولینک و همکارانش نشان می‌دهد که مدفوع اسب آبی عامل یک سوم یا هفتاد و شش درصد سیلیکونی است که از راه رود «مارا» در تانزانیا به دریاچه ویکتوریا می‌ریزد.

دکتر پاتریک فررینگز، از مرکز مطالعاتی جی. اف. زد. آلمان ضمن اشاره به نتیجه این پژوهش‌ها، می‌گوید تصور آن هم نمی‌شد که نشخوارکنندگان می‌تواند چنین نقش مهمی بر عهده داشته باشند: «این روند برای اکو سیستم آب‌های هرز مهم است که در گذشته نادیده گرفته شده است».

در شش سال میان ۱۹۹۶ و ۲۰۰۴، تعداد اسب‌های آبی آفریقا به خاطر شکار غیرقانونی به ویژه  با توسل به سلاح‌های سنگین، بیست درصد کاهش یافت.

انتظار می‌رود ظرف پنجاه تا شصت سال دیگر، یک سوم دیگر از جمعیت این حیوان مفید کاسته شود که به از میان رفتن بخش قابل توجهی از مواد مغذی برای آبزیان دریاچه ویکتوریا منجر خواهد شد.

دکتر شولینک می گوید: «در بلند-مدت، با مشکل روبرو خواهیم شد. اگر به خزه‌ها به مقدار کافی عنصر سیلیکون نرسد، آفات جای آن ها را با پیامدهایی خطیر از جمله فقدان اکسیژن (در آب) و مرگ ماهی‌ها خواهند گرفت. ماهی منبع مهم غذا برای ساکنین کناره دریاچه ویکتوریاست».